Saturday, July 30, 2016

"ایران ایسلام جومهورییتی" یئرینه، "عیران فارث جومهورییتی" سوزو




منجه "ایران ایسلام جومهورییتی" یئرینه، "عیران فارث جومهورییتی" سوزون ایشله دک تا فارثلارین عیرقچی سیاسی دورومون و سیاستلرین گوستراخ!
نیه کی، اولن: "ایران" آدیندا بیر مملکتی رسمییته تانیمیروخ. اورانی "عیران" یازمالی و دئمه لییک!
ایکینجی: عیراندا "ایسلام حوکومتی" یوخ دور بلکه "فارث شیعه لیگی" حاکیمییتی وار کی ایسلام و موسلمانلیق ضیددینه، سیاست سورور.
اوچونجو:
 "فارث ناسیونالیست" ایدئولوژیسینده، "عیران" سوزو، "فارث"لاری نظرده آلیر. تورکلردن، عرب لردن، بلوچ لاردان، تورکمانلاردان، کوردلردن، گیلک لردن، مازنی لردن ایراق و اوزاق دورور.
بونون اوچون، اورانین اصیل آدی "عیران فارث استعمار مملکتی" دئمه لی و یازیلمالی دیر.
دورد اونجو: اوردان دیر کی بیر "ایران" آدلی بیر مملکتی و سیاسی وارلیغی قبول اتمیریک. قبول اتمه دیگیمیزی یازیلاریمیزدا گوسترمه لییک. "ایران"ی قبول ادن لر، اونون "ایران" یازیرلار.
بیز اگر قبول اتمیریکسه، گرک کی اونو "عیران" یازاخ.

بئش اینجی: "فارس" سوزو بیر نژادپرست طایفایا ایطلاق اولور. بیز بو طایفانین ظولمونه قارشی و سیاست لری ایله، موخالیفیق. بیز بو گئری قالمیش طایفانی رسمییته تانیمیریق. بونون اوچون ده، اونو "فارث" یازمالییق کی عاینی سسی وئریر آمما ایچی بوش و معناسیز بیر سوز دور.

Thursday, July 28, 2016

دور آیاغا یئنی ستارخان اول بو وطنین آزادلیغی اوچون!


 قاچ پولیس! قاچ!
آزربایجان گلیر! آزربایجان تورکو آیاغا قالخیر!
جانیوی گوتور قاچ، ای پولیس!
قالخ آیاغا اورومیه!
قالخ آیاغا ... ای تورک!
قویما قارداش باجیلارین، فارس مامورلاری قاباغیندا تک قالسین!
ائوزوندن و قارداش باجیلاریندان دفاع اتمه گه حاضیرلان!
پولیس قورخاخ دیر! مامور دور!
مامور داها قورخاق دیر!
قاچما مامور قارشیسیندان!
سن قاچارسان، مامورا فوصت وئررسن، سنی وورسون. سنی توتسون.
مامورون قارشیسیندا دایانسان، مامور جانین گوتوروب، قاچاجاق!
سن، ای تورک، آزربایجان و بابک سربازیسان.
سن اولومدن بیله قورخمازسان.
سن حاق اوچون مئیدانا گلیبسن. ظفر سنین دیر! ظفری الده اتمک اوچون چیخ خیاوانلارا! ساده جه ظفر اوچون.
قویما فارس پولیسی سنی قاوسین! سن اونو قاو!
ای تورک بالاسی! بو گون فارسا درس وئر!
یا پولیس سنین یانیندا دورار و فارسا قارشی گلر یا سنین قارشیندا دورار و سنه دوشمن اولار.
هئش بیر تورک دوشمندن قورخوب قاچماز!
سن بیر تورکسن، فارس پولیسی و مامورو سندن قورخور و قورخمالی دیر!
بوراسی آزربایجان دیر!
بوراسی سنین وطن نین دیر!
بوراسیندا نئچه پولیس اولابیلر؟
پولیس مین اولورسا، سن میلیونلارسان! سن پولیسی ازیب گئچرسن!
ساده جه دوشمه نین سسیندن و سیلاحیندان قورخما!
آل او شرفسیز مامورون الیندن سیلاحینی، وور اونو!
شهریوی پاکلا بو فاسید فارسچیلاردان!
سنی پالتارلا، سس له، موتورلار قورخودور او فارس مامورلاری!
سن زمی باشیندا (باغدا) کی قوش قورخوداندان قورخودورلار؟
بو مامورلار، قوش قورخودان فارس مامورلاری دیرلار!
اونلار سندن قورخورلار!
چون سنین شهرینده و سنین موحاصیرنده دیرلر!
اونلار بو شهرده قریبه دیرلر!
سن شهر صاحیبی سن! حاق صاحیبی سن! سن یئر صاحیبی سن! سن، ظفر صاحیبی سن!
قالخ آیاغا، یئنی ستارخان اول!
قالخ آیاغا، بو شهرین باقیر خانی اول!
قالخ آیاغا و مامورلار قارشیسیندا دور! بو میللتین یئنی تاریخی سنین آدینلا یازیلسین!
بو وطن، بو تورک خالقی سنی اونوتماز!
آی تورکون قهرمان اوغلانلاری!
قهرمان قیزلاری!
دور تاریخیوی دئییش دیر!
تاریخیوی و توپراقلاریوی فارسدان آزاد ایله!
دورسان آیاغا، ظفر سنین اولاجاخ!
آیراده ایله و قالخ آیاغا!
آزربایجانا یئنی رهبر اول! یئنی ستارخان اول! یئنی باقیر خان اول! یئنی پیشه وری اول!
ائوز وطنیوی، ائوز شهریوی فارس مامورلاریندان آریت!
سن رهبر اولابیلرسن!
لیاقتین وار آزاد اولاسان!
وطن سربازی اولماغا لیاقتین وار! دور آیاغا قوی وطن سنه مین لر ایل ایفتیخارلار باخسین!
قوی وطن سنیین قهرمانلیقلاریوی خاطیرلاسین!
بو حیاط بیر نئچه گون دور، آخیری اولوم دور!
سن داییم بو خالقین اورک لرینده یاشاماغی سئچ!
ائوزووی تاریخسیز بیر قهرمان اتمگه فورصتین وار!
گل بو تاریخی سن یاز!






آزربایجان شهرلری آیاغا قالخیر، سن اتورما، دور آیاخلان!



تورک قارداشیم! تورک باجیم! قالخ آیاغا و زنگان-ین تورک خالقین تک قویما!
سن ائوز شهرینده آیاغا قالخسان، زنگانا، خویا، اردبیله، تبریزه و اورومویا چوخ پولیس گونده ره بیلمیزلر!
سن آیاغا قالخسان، تورکون دوشمنی اولان فارس و فارس نوکرلری یئدیخلاری ... پئشمان اولار. سنی و حاقلاریوی رسمییته تانیر!
اگر سن اعتیراضا قالخمازسان، فارس و نوکرلری، بیزه جسارت اتمه گه اورکله نر! اونون جسارتینه سون قویماغی، سنلی منلی باشارمالییوخ!
دور آیاغا! حاققیوی آلماق اوچون قیام ایله و ائوه دونمه!
دور آیاغا! اگر فارس مامورلاری سنه جسارت ایلرسه، اونون قاباغیندان قاچما. دایان و موقابیله ایله! ائوز شخصییتین دن، دیلیندن، وطنین دن، قارداشلاریندان و باجیلاریندان دیفاع ایله.
دیفا دا، سیلاحدان ایستیفاده اتمک، قانونی و اینسانی حاق دیر!
حاققیندان فایدالان و فارسا گوستر کی حاققیوی آلماق اوچون، سیلاح دان بیله ایستیفاده ادرسن!
حاققیوا آلماق اوچون خیاوانا چیخمیسان!

Saturday, July 23, 2016

یک سیمنار نژادپرستانه و چند سوال

در جایی که نژادپرست، از "نژادپرستی" سخن می گوید و سمینار برگزار می
کند، امیدی به رشد جریان "ضد نژادپرستی" و "ضدنژادپرستانه"نمی رود.
زمانی می توان امیدی به حرکتی در ضدیت با نژادپرستی در فرهنگ نژادپرستانه فارثیسم داشت که در چنان نشستی، نمایندگانی از نژادهای قربانی نژادپرستی فارثیسم در آن نقش اصلی را داشته باشند.
با این حال، خیلی مایلم که از زبان شما بشنوم و بخوانم که سخنرانان چگونه می اندیشیدند؟
آیا سخنرانان توانسته بودند خودشان را از زیر صدها تن آموخته ها و کتاب های نژادپرستانه یکصد سال اخیر و با تیترهای علمی نجات بدهند؟ و آزاد شوند؟
یا هنوز آن همه کتاب های تاریخی، ادبی، سیاسی و اقتصادی عیرانیسم و فارثیسم را با خود حمل می کردندو به آن ها به عنوان آثار علمی و دانشگاهی و تاریخی باور دارند؟
آیا سخنرانان سمینار "نژادپرستی در فرهنگ ایرانی" با تکیه با دانش های آغشته خود به نژادپرستی، سعی در انکار، دانش های دانشگاهی نژادپرستانه داشتند یا پذیرفتند که همه کتاب های علمی و غیر علمی، دانشگاهی و غیر دانشگاهی، ادبی و هنری، تار و پودشان نژادپرستانه بوده و است؟

آیا آنان می توانند شخص خودشان، اندیشه های شخص خودشان را و دانششان را که سال ها برای کسب و گسترش آن تلاش کرده اند، نقد کنند؟
چرا در میان سخنرانان ضد نژادپرستی این سمینار، فقط یک نژاد و آن هم نژاد نژادپرست و «نژاد مسلط" و استعمارگر، سخن گفته اند؟
آیا این سخنرانان تحت ظلم نژادپرستی حاکم بر عیران فارث زده قرار گرفته اند؟
آیا این سخنرانان تلخی نژادپرستی را چشیده اند و می توانند بفهمند و حس کنند که نژادپرستی یعنی چه؟
آیا این سمینار"نژادپرستی در فرهنگ ایرانی" پیام نژادپرستانه نمی دهد که دیگر نژادها اندشمند ندارند؟
در عیران، نژادی غیر "ایرانی(!)" و غیر فارس وجود ندارد؟
آیا حاضرند در سمیناری که سخرانان آن ها از تورکان، تورکمانان، عرب ها، بلوچ ها، کوردها، لرها، مازنی ها و گیلانی ها و ... باشند، شنونده باشند؟
آیا حاضرند که بپذیرند، باید همه کتاب های آموزشی و غیر آموزشی از نو و ضد نژادپرستانه نوشته شوند؟
آیا حاضرند اندیشه ها، کتاب ها و خودشان را از نو و ضد نژادپرستانه بنویسند؟
آیا حاضرند از غیر ایرانی ها (تورکان، تورکمانان، عرب ها، کوردها، بلوچ ها، گیلی ها و مازنی ها و ... ) عذر بخواهند؟
و قبول کنند که به عنوان اساتید دانشگاهی، نقش مهمی در ترویج نژادپرستی و افکار و اعمال نژاتدپرستانه داشته اند؟


Wednesday, July 20, 2016


به هر حال تورکیه در حال بحران و حالت فوق العاده است. هنوز معلوم نیست که موج های بعدی کودتا نیاید. از طرف دیگر، دولت موجود برای جلو گیری از هر نوع بجران احتمالی، طرفداران کودتا را تصفیه خواهد کرد! نباید این حق را داشته باشد؟

Tuesday, July 19, 2016

اگر کودتاگران در تورکیه موفق می شدند






 اگر کودتاگران در تورکیه موفق می شدند، چه اتفاقی می افتاد؟

طبیعی است که کودتاگران از سیاستمداران و راسانه های تورکیه راضی نبودند و برای تغییر سیسم موجود اقدام به کودتا کردند. اگر آن کودتا موفق می شد، نتایج زیر را به همراه می آورد:

1. کودتاگران قانون اساسی و قوانین عادی را برای مدتی نامعلوم به حالت تعویق در می آوردند.
2. حکومت نظامی با قوانین خشن و مخصوص خود در تورکیه حاکم می شد.
3. مجلس برای مدت نامعلومی بسته می شد.
4. تمامی نهادهای مدنی توقیف می شدند.
5. اعضای حزب جناب اردوغان از همه مشاغل خود برکنار می شدند و بسیار از آنان کشته شده یا زندانی می شدند.
6. تمامی والی های (استانداران) ایالت های 81 گانه دستگیر می شدند.
7. تمامی حزاب تورکیه غیر قانونی اعلام می شد.
8. اکثر رسانه های آزاد تورکیه بسته می شد و آن رسانه هایی که فعالیت می کردند، مجبور به سانسور شدید بودند.
9. بوقچه دموکراسی رونق یافته در میدیا و جامعه تورکیه برچیده می شد.
10. کودتاگران اقدام به تصفیه نیروهای طرفدار رئیس جمهور اردوغان در ادارات، سازمان ها، ارتش، اطلاعات (میت)، پولیس، ژندارمری، عدلیه، مراکز استراتژیک، وزارتخانه ها، و ... می کردند. ده ها هزار نفر کار و مشاغل خودشان  را از دست می دادند.
11. شخص اردوغان و تعدادی از طرفداران وی اعدام می شدند.
12. بسیاری از افراد به زندان ها روانه می گشتند.
13. ساعات منع آمد و شد برقرار می شد و فعالیت های اقتصادی و اجتماعی محدود می گشت.
14. واردات و صادرات تورکیه متوقف می شد.
15. یاخت و ساز و فروش املاک به خارجی ها هم بگل می نشست.
16. دانشگاه ها و مراکز علمی تعطیل می شدند.
17. به طبع کودتا و بینظمی حاصل از آن، ناامنی در شهرها رواج می یافت.
18. طرفداران اردوغان در هر فرصتی به خیابان ها می آمدند و بین آنان و نیروهای نظامی درگیری رخ می داد.
19. صنعت توریسم که منبع اصلی درآمد مردم و اقتصاد تورکیه است، بطور مطلق فلج می شد. هیچ تویستی حاضر نیست به کشوری سفر بکند که امنیت در آن برقرار نیست.
20. بحث پیوستن تورکیه به اتحادیه اروپا برای مدت های طولانی از دور مسایل سیاسی تورکیه خارج می شد.
21. بین ارتش و مردم توکیه به خاطر حضور ارتش در همه جا، اختلاف و جدایی رخ می داد.
22. چون بین مردم و ارتش جدایی بوجود می آمد و از طرفیٍ، دولت قانونی و منتخبی در راس امور قرار نداشت، به دول غربی امکان دیکته کردن خواست های سیاسی خود در منطقه و تورکیه به ارتش تورکیه می داد.
23. دول غربی می توانستند بدون رادع و مانعی، کشور کوردستان را تاسیس کنند.
24. گروه های تروریست قدرت می گرفتند و خود کودتا سبب می شد که طردارات دموکراسی پا گرفته در تورکیه هم به صف آن ها بپیوندند.
25. تورکیه نقش و جایگاه خودش در منطقه و معدلات منطقه ای را از دست می داد و با مسایل داخلی خود درگیر می شد.
26. تروریسم مورد حمایت کشورهای غربی، فرصت مناسبی بدست می آوردند تا از لاک دفاعی خودشان بیرون آمده، بحالت تهاجمی روی بیاورند.
27. تورکیه هدف اصلی گروه های تروریستی می شد.
28. سیاست های غربی ها برای لیبی، سوریه، مصر، عراق، می توانست بر سر مردم تورکیه هم بیاید و تورکیه را به کانون جدید بحران و قتل و خشونت بدل کند.
29. خون در تورکیه جاری می گشت.
30. اسلامگرایان افراطی تورکیه، از مسیر رشد در دموکراسی خارج شده و به افراطگرایی کشیده می شدند.






اوپوزیسیونلاشماق = اودوزماق







دوستلار 
منیم سوزوم فرقیلی دیر. بیز گونئی آزربایجانلیلار، دونیا و قونشو اولکه لرده ائوز وئرن حادیثه لرده، عینی بیر دولت کیمی، سیاستمدارجا رفتار اتمه لییک!
دیگر دولت لر تورکیه نین بو مسئله سینین قارشیسیندا، احساسلارینا بورونمه دیرلر بلکه هر دولت، ائوز میللی منفعت لرین گوزده توتدو. 
بیر داها مسئله بورودر کی بیزیم سیاسی روحوموز (سیاست پیسیکولوژی-میز) شکست روحیه سی دیر. 
بو او دئمک دیر کی موتعسسیفانه بیزلر عادت ایله میشیک، اقلییت یا خاریجی مملکت (حتتا عیراندا بئله) اوپوزیسیون و اودوزانلارین یانیندا دورموشوق. 
اوپوزیسیون تورکیه یا هر یئرده، چالیشیر کی حاکیمییت دن بیر شئیلر آلسین یا اونلا شریک اولسون. حقیقت ده اوپوزیسیون اودوزوب و بیز اودوزانلارین یانیندا دورماقلا، گونئی آزربایجان اوچون و توپراغیمیزین اینسانلاری اوچون هئش بیر شئی الده اده بیلمه ریک!

Sunday, July 17, 2016

آزربایجان جنوبی اوپوزیسیون دولت تورکیه نیست




هر کسی می تواند و حق دارد که در باره مسایل داخلی، منطقه ای و فرامنطقه ای نظر و فکر داشته باشد. این حق شامل تورکان آزربایجان هم هست اما باید متوجه باشیم که ما وطنداش دولت و کشور تورکیه نیستیم. اگر چه تورکیم و برادر تورکان تورکیه هم هستیم
حق اظهار نظری که در آن، مردم و احزاب سیاسی قانونی و غیر تروریست تورکیه را محکوم بکنیم، نداریم که این عمل، دخالت در امور داخلی کشور برادر "جمهوری تورکیه" است و از نظر اصول سیاست روابط بین الملل قابل پذیرش نیست.
محکوم کردن احزاب یا دولت، امری غیر قانونی و دخالت در امور داخلی یک کشور خارجی تلقی می شود
اما اظهار نظر یا ارائه تفسیر و تحلیل در له یا علیه آن ها به روشن شدن موضوع هم از نظر منطقه ای، هم از نظر تاثیرات هر حادثه ای در داخل ملت و سرزمین ما و هم در خود تورکیه حائز اهمیت است و به شناخت همه طرف ها از جنبه های مختلف موضوع کمک می کنند
این در حالی است که بعضی از ملل دوشمن و همسایه تورکیه و ملت تورک (ارمنی ها و فارث ها)، با ارائه نظرها و بشکل تحلیل از حوادث تورکیه، تلاش می کنند در امور داخلی این کشور دخالت کرده و حتی طرفداران خودشان در تورکیه را به عمل بر ضد دولت و ثبات تورکیه، در تورکیه ترغیب و تشویق سازند
فارث ها بر اساس منافع ملی خودشان و سیاست منطقه ایشان، شاید مایل باشند نقش اوپوزیسیون دولت و حاکمیت تورکیه را بازی کنند. این نوع نگرش و ارائه فکر و تحلیل و تفسیر از "حق دخالت عیران در امور داخلی کل منطقه" ناشی می شود که عیرانیان فارث، آن را حق ویژه برای خودشان محفوظ می دارند. چرا که داعیه امپراتوری منطقه دارند و خودشان را محق می دانند که در امور داخلی همه کشورهای منطقه دخالت کنند
وضعیت ما آزربایجانیان جنوبی با عیران فارث، بسیار متفاوت است. ما خودمان را مخالف قدرت، ملت، ارتش و احزاب ملت بزرگ تورکیه نمی دانیم و نباید هم بدانیم. حتی بسیاری از ما، خودمان را بخشی از دنیای تورک محسوب می کنیم و برای تاسیس دول متحد تورک فعال هم هستیم
با این حال، برخی از دوستان و فعالان مدنی آزربایجان جنوبی به تقلید از فارث های نژادپرست، در نوشتار و گفتارشان، مانند فارث ها و به عنوان اوپوزیسیون دولت و احزاب تورک عمل می کنند
همه ما می دانیم که ملت تورک آزربایجان جنوبی، ملتی هستیم که تحت استعمار فارث ها و عیران قرار داریم و همه ما در تلاش برای رهایی از این استعمار و استعمارزدگی هستیم
 در تلاش برای استقلال سیاسی-ملی از عیران، نباید دولت دوست، را ناراحت و ناخشنود بکنیم. چرا که دخالت نظری ما در امور داخلی دولت و ملت تورک و جمهوری تورکیه می تواند ملت و دولت و حتی احزاب تورک را بر ضد ما بحرکت درآورد
تورکیه و مردم سنی آن، از منظر تاریخی، با ما مشکل دارند. چرا که تجربه چندان خوبی با تورکان آزربایجان از آغاز دولت صفویه نداشته اند
دخالت ما در امور داخلی تورکیه می تواند آن جریانات نامناسب را به اذهان احزاب سیاسی، دولت، ارتش و مردم مسلمان تورکیه بیاورد
خود حوادث تاریخی به تنهایی برای بروز شک و تردید در میان ملل کافی است. در چنین شرایطی، تحلیلگران و مفسران سیاسی ما نباید بر روی آتش زیر خاکستر تاریخی، بنزین بریزند و عدم دوستی ها را شعله ور سازند
تورکان آزربایجان جنوبی در آینده نه چندان دور به یاری و حمایت همه جانبه دول تورک و بخصوص دولت و ملت تورکیه نیازمند خواهد بود تا بتواند در مقابل دشمنی به قداری و خونریزی فارث ها ایستادگی کند
همان طور که ما هم بعد از بدست آوردن استقلال سیاسی کشورمان از عیران استعماری، به هیچ کشور و ملتی، حتی تورکان، اجازه نخواهیم داد که در امور داخلی ما دخالت بکنند
  به عقیده من، ما نباید نقش احزاب و دولت فارس در مقابله با ملت و دولت تورکیه رابر عهده بگیریم. حتی ما نباید نقش احزاب مخالف حزب حاکم در تورکیه را بازی بکنیم. سیاست ما باید بسیار ظریف و دوستانه باشد
باید فراموش نکنیم که همه احزاب اوپوزیسیون، نسبت به احزاب حاکم، در اقلیت هستند. برای همین هم در میان مردم و نیروهای سیاسی و اداری نقش و جایگاه چندانی ندارند
همراهی ما با اوپوزیسیون در تورکیه یا در هر کشور دیگری، ما را در مقابل حزب حاکم یا حاکمیت قرار می دهد. در نتیجه، ما بطور خودکار و اتوماتیک، در مقابل دولت و قدرت اصلی حاکم می ایستیم
دولت یا حزب حاکم هم به نوبه خود مجبور است با ما مانند اوپوزیسیون و حتی به مثابه نیروی خارجی دخالتگر در امور داخلی خود رفتار کند و ما را یا نادیده بگیرد و یا ما را از چرخه سیاسی و گردونه سیاست خود اخراج سازد
این همان سیکل معیوبی است که با به روی کار آمدن دولت اردوغان، در میان بخشی از فعالان آزربایجان جنوبی نسبت به دولت رئیس جمهور اردوغان و حزب او، در پیش گرفته شده است
به طور طبیعی دولت اردوغان هم ما آزربایجانی ها را از چرخه سیاست منطقه ای خود خارج کرده است و آماده نیست به ما و فعالان سیاسی کمک و یاری بدهد. چرا که هیچ دولتی و حزب حاکمی، حاضر نیست، آن چه را که به تنهایی بدست آورده است، با مخالفان یا اوپوزیسیون خود تقسیم کند
هدف این مقاله آن است که دوستان و فعالانی که به نام آزربایجان جنوبی قلم بدست گرفته اند یا فعال سیاسی هستند، خودشان و بالطبع آزربایجان جنوبی را مخالف دول و احزاب حاکم در منطقه نشان ندهند تا از یاری دول همسایه در مقابل دوشمنی به بزرگی و حیله گری فارص، بی نصیب نمانیم

زنده باد آزربایجان جنوبی و ملت تورک آزربایجان جنوبی
زنده باد تورکیه و ملت تورک






اگر دولت اردوغان در جلو کودتاچیان ایستادگی نمی کرد، چه می شد؟




اگر جریان های اخیر در تورکیه کودتا نبود، پس چرا تانک ها، هلیکوپترها و هواپیماهای جنگی به خیابان ها آمدند؟
چرا این همه جوان تورک از دو طرف ماجرا در خیابان ها کشته شدند؟
اگر کودتا موفق می شد، دولت و اردوغان متهم نمی شدند که چرا در مقابله لا کودتاچیان کوتاهی کرده اند؟
حال که کودتاچیان موفق نشده اند، دولت متهم می شود؟
انکار کودتا و دستیازی به تئوری توطئه دولت، عیران و رژیم فارث ها را الگو گرفته اند.
مردم تورکیه مانند عیرانیان فراث نیستند. تورکان مزه دموکراسی بی نظیر خودشان را تجربه کرده اند و برای دفاع از آن به خیابان ها آمده اند و هنوز هم در خیابان ها هستند.
دولت تورک و رئیس جمهور شجاع تورکیه هنوز از فرو آمدن موج های بعدی کودتا نیستند. چرا که دولت های ناتو در پشت این کودتا هستند. من اطمینان دارم که بدون حمایت نایو ارتش تورکیه وارد چنین اقدام خیانتکارانه ای نسبت به ملت تورک وارد نمی شد.
در کودتاهای قبلی در تورکیه نیز ناتو سر نخ کودتاها را در دست داشته و آن ها را راهبری می کرده اند.





باور به دین جدید و تاریخ جدید ابداعی ایرانیان



  

آمان از دست دوستان دوستان کتابخوان ما! کاش کتابخوان نبودند!
باید تاسف خورد.
بله! باید تاسف خورد به حال دوستان ما که کتابخوان هستند!
حکایت فریبخوردگی ما از آنجا آغاز می شود که کتاب می خوانیم اما کتاب و نویسنده و فرق کتاب ها و نویسندگان را نمی فهمیم.
کتاب ها و به طبع کتاب ها، نویسندگان انواع و اقسامی دارند: کتاب های دینی، کتاب های علمی، کتاب های فلسفی، کتاب های منطقی، کتاب های درسی رسمی و کتاب های غیر درسی و غیر رسمی، کتاب های خورافاتی، کتاب های اقتصادی و کتاب های شبه اقتصادی، کتاب های تاریخی و کتاب های شبه تاریخی، کتاب های رومان، داستان های تاریخی، کتاب های دری وری، کتاب های کودکان و ...
مقوله کتاب ها و انواع آن ها و نویسندگانشان لیست بالا بلندی هستند.
همه کتاب ها علمی نیستند بلکه بسیاری از کتاب هایی که "علمی" خوانده می شوند، "غیر علمی" هستند.
در این زمینه بین جوامع شرقی و غربی هم تفاوتی نیست و گذشته و حال هم در آن ها تاثیری نداشته و ندارد.
نویسندگان برای تامین زندگی خود باید کتاب بنویسند ونشر کنند و باید خواننده داشته باشند. برای همین هم باید با ذهن خواننده بازی کنند تا بیشتر کتاب هایشان را بفروشند. نوشتن کتاب، یک صنعت و فروختن کتاب هم صنعت دیگری است و هر دوی آن ها به روانشناسی اجتماعی وابسته هستند. یعنی اگر بر اساس خواست روز آن جامعه نوشته نشوند، خریدار نخواند داشت. یعنی کتاب ها بر اساس نوعی از "مد اجتماعی" نوشته می شوند.
این خواننده عامی و کمی احمق است که هر چه را در کتاب ها می خواند، قبول می کند و "مطلق" فرض می کند. حتی در کتاب های علمی. مانند یک آدم دینی، هر چه را که به نام "دین" نوشته شود، مثل آیات وحی، مقدس و غیر قابل انکار و سوال فرض کرده، قبول می کند. بعضی ها هم هر کتابی با عنوان"علمی" نشر شده است، "علمی" تلقی می کند. غافل از این که باید خودش نیز بیندیشد و موضوع را بفهمد.
مثلا هزاران سال مردم در کتاب های علمی و دینی می خوانند که کره زمین بر روی شاخ یک گاو استوار است یا آسمان و ستارگان و کهکشان ها به دور زمین می چرخد و یا انسان عاقلترین موجودات است و ...
این ماجرا و بد فهمی در عیران بدتر هم است. انسان کم سواد و "مقلد" تربیت شده ساکن در عیران، بین کتاب ها و نویسندگان تفاوتی قایل نیست. هر کتابی که عنوان دینی یا شبه دینی داشته باشد را کتاب "دینی" می بیند و از روی جلد کتاب، در باره محتوای کتاب قضاوت می کند و با خودن آن، فکر می کند که "تحقیق"(!) انجام داده است!
همچنین مقلد تربیت شدگان در عیران، هر کتابی را که جلد آن اشاره به "علمی" بودن داشته باشد را به خاطر "شرطی شدگی" و مقلدی، علمی فرض کرده و از مطالب آن به عنوان اسناد علمی یا اسناد دینی در مباحث روزانه خودشان استفاده می کنند و بدبختی آن است که نمی توان با این انسان ها بحث منطقی و علمی داشت. چرا که ذهن آن ها تقلیدی و منجمد تربیت یاقته است.
بنا بر این، بین کتاب های علمی با دینی، با فلسفی و تاریخی و ... تفاوت های آشکاری وجود دارد. این تفاوت ها در عیران در هم تنیده شده است. چرا که خوانندگان عیرانی کم سواد تشریف دارند.
منظور از "سواد" هم تحصیلات دانشگاهی یا مدرسه ای نیست. ممکن است فردی تحصیلات ابتدایی داشته باشد اما فرق بین مطالب علمی و غیر علمی را بفهمد یا فرق میان تاریخ و رومان را بفهمد اما فرد دیگری که استاد دانشگاه هم است، نتواند و یا نخواهد درک کند که یک رومان تاریخی، تاریخ و یا کتاب تاریخی نیست بلکه تراوشات ذهنی رومان نویس است که به تاریخ یا شخصیت های تاریخی نسبت می دهد تا جذاب شده و خریدار بیابد. همان طور که خود اساتید داشنگاهی عیرانیان هم می دانند که چه مطالبی را در نوشته های "علمی!" یا "تاریخی" خودشان می گنجانند که علمی و تاریخی نیستند.
از همین مقوله است، افسانه سازی های فارص ها و عیرانچی ها در باره کوروش و داریوش و ... .
چرا که در نهایت، چند سنگ نوشته  یا یک استوانه با چند کلمه در روی آن ها در باره کوروش و داریوش در دست است و اسناد دیگری هم وجود ندارد. حتی اگر باور کنیم که سکه ها یا چند ظرف شکسته از آن ها هم باقی مانده است و صد در صد به آن ها یا آن دوره متعلق است، باز هم برای نوشتن تاریخ آن افراد یا آن دوره از تاریخ، کافی نیستند.
مگر مجموع کلمات روی سنگ نوشته های مانده از آن دوران چند کلمه است که ما بتوانیم از آن ها زندگانی و تاریخی یک دوره یا حتی یک روز بلکه یک ساعت را در یابیم؟
باید از خودمان بپرسیم که این همه کتاب های مفصل چند صد صفحه ای در باره تاریخ هخامنشی یا ساسانی از کجا و از روی چه منابعی نوشته شده است که استادان دانشگاهی ما آن ها را عین آیات وحی تاریخی، قبول می کنند؟
فرض کنیم که در سنگ نوشته بیستون، 1000 کلمه نوشته شده باشد یا در روی استوانه منتسب به کوروش هم 200 کلمه حک شده باشد و فرض کنیم که آن کلمات را خود آن ها نوشته اند و حاصل تغلب در تاریخ نویسی تارسخ سازان نیست.
آیا می توان از 1200 کلمه  (فرضی) آن دو، یک کتاب 2000 کلمه ای نوشت؟
آیا آن 800 کلمه اضافی را نویسنده دوره ما و مثلا استاد تاریخ دانشگاه بر آن 1200 کلمه اولیه نیفزوده است؟
آیا آن 800 کلمه اضافی، تاریخ مستند هستند یا توصیفات نویسنده یا مترجم آن کلمات؟
باید بپذیریم که اگر متن آن فرض 1200 کلمه ای ما صحت داشته باشد، تاریخی که در باره یک فرمان به ما رسیده است، بیش از آن کلمات آن فرمان نیست. حتی ما نمی دانیم که آن فرمان را واقعا چه کسی صادر کرده است؟ چه کسی یا کسانی آن را نوشته اند؟ چه کس یا کسانی آن ها را روی سنگ حکاکی کرده اند؟ و ...
تاریخ عیران، این قدر مبهم بوده و در تاریکی قرار دارد. حالا نویسندگان عیرانچی و آریایی با استناد به همان مثلا 1200 کلمه، 100-ها میلیون کلمه "تاریخ" برای ما نوشته اند.
حال باید از خودمان بپرسیم، کدام بخش از آن نوشته ها حامل تاریخند و کدام بخش ها حامل تصورات ذهنی و غیر تاریخی- غیرحقیقی نویسنده عیرانی در باره یک مقطع تاریخ هستند؟
حال، بیایید به سراغ نویسندگان برویم و ببینیم آیا علی شریعتی یک نویسنده دینی است یا یک نویسنده تاریخی یا یک نویسنده سیاسی، یا جامعه شناس بوده است؟ و ... است؟
مرتضی مطهری هم همین طور. آیا مطهری یک نویسنده تاریخی است، نویسنده دینی است؟ نویسنده ای فلسفی است؟ نویسنده ای علمی است؟ یا جامعه شناس است؟
آیا کتاب های امام جمعه اسبق شیراز: سید عبدالحسین دستغیب شیرازی دینی هستند یا خورافاتی؟ علمی هستند یا تاریخی؟ داستان هستند یا تاریخ؟
و ...
می بینیم که نوع کتاب هایی که نویسندگان نوشته اند، در زمینه های بسیار متفاوتی گسترده هستند و مربوط به دایره تخصصی نویسنده نیستند.
خواننده بدبخت عیرانی هم، آن ها را با استناد به نویسنده، دینی یا جامعه شناسانه می داند و می پذیرد اما چنان نیست. خواننده عیرانی در مسیر غلطی پیش می رود. بد می فهمد و کسی به آن ها نمی گوید که راه خطا در پیش گرفته اند. آن چه به نام تاریخ یا دین یا علم خوانده اند، نه تاریخ ایت، نه علم ایت و نه دین بلکه تراوشات و تمایل های ذهنی نویسنده است که در آن قالب ها به او تزریق می شوند. بلکه با نتقد و بررسی آن ها، بر صحت و دقت آن کتاب ها مهر تایید می نهند.
از آن جمله است کتاب های مرحوم ذبیح آلله منصوری. بنا به نوشته فارث ها؛ ذبیح منصوری کورد است یا در کوردستان زاده شده است. به خاطر فوت پدرش، نتوانسته است، ادامه تحصیل بدهد اما در زمانی که پدرش در کرمانشاه بوده، از یک پزشک، زبان فرانسه را آموخته است. چقدر در زبان فرانسه مهارت داشته است؟ چقدر آموخته بود؟ نمی دانیم ولی او مجبور بود تا به وسیله همان زبانی که آموخته بود، زندگی خانواده اش را تامین کند.
آیا او کتاب هایی به زبان فرانسه را می خواند؟ یا مقالات منتقدین کتاب های نویسندگان را می خواند و از روی آن ها داستان های خودش را می نوشت؟ و ...؟
ولی به هر حال، ذبیح آلله منصوری سواد و تخصصی در تاریخ، دین، حامعه شناسی، و ... نداشت اما 1200 عنوان کتاب و مقاله از او مانده است.
سواد تاریخی و دینی عیرانیان در همین سطحی است که ذبیح الله منصوری ها تراشیده اند. نمی خواهم بگویم که ذبیح الله منصوری آدم بدی بوده است. ابدا! یا نوشته های او را تحقیر کنم. ابدا! بلکه می خواهم بگویم در نگاه کلانتر، ذبیح الله یک روزنامه نگار کم سواد بدون هر گونه تخصصی در هیچ زمینه ای بوده است. در حداکثر ممکن، ذبیح الله یک مترجم با سبک "ترجمه آزاد" بوده است.
سبک ترجمه آزاد یعنی این که او یک متنی را می خوانده و بر اساس نوع نگاه حاکمیت و زمینه های سیاسی-اجتماعی و دینی عیران و درخواست ناشران یا مطبوعات، آن را از نو تدوین می کرده است.
معنی این جمله ها این است که او "ترجمه نمی کرده است" بلکه فکری را در چند خط می گرفته و در خیال خود آن ها را پرورش می داده و می نوشته است.
ذبیح الله منصوری اعتقادی به این که "مترجم باید امانتدار نویسنده اصلی باشد" نداشت. برای همین، کتاب ها و افکار دیگران را تحریف می کرد. اگر آن ها 1000 کلمه نوشته بودند، او بدون پایبندی به اصل فکر و نوع نگاه نویسنده 1000 کلمه ای، داستان و حکایتی در 10000 کلمه یا بیشتر می نوشت ولی کار را به نام نویسنده اصلی و خارجی تمام می کرد تا به نوشته خود اعتبار بدهد. چون می دانست که انسان کم سواد عیرانی مقلد هم نوشته های نویسندگان عیرانی را قبول نمی کند. از طرفی دیگر، نویسندگان عیرانی هم بخودشان اعتماد نداشتند.
در حقیقت ذبیح الله منصوری و نویسنده همعصر او، تاریخ یا کتاب از زبان های دیگر ترجمه نمی کردند بلکه آن چه را که رژیم و شاه حاکم بر عیران می خواست و می پسندید، به نام ترجمه و از زبان خارجی ها اما بنا به اراده و ذوق سیستم سیاسی و امنیتی، نوشته می شد تا به ذهن عیرانیان تزریق شوند.
برای همین عیرانیان نوشته های امثال ذبیح الله منصوری را تاریخ می دانند که محققان خارجی و یا تاریخ نویسان و محققات تاریخ نویس غربی آن ها را نوشته اند.
اولا، نوشته های منصوری و امثال او، در قالب تاریخ نوشته شده اند ولی بویی از تاریخ نبرده اند.
ثانیا، ترجمه های آن ها تنها عنوان "ترجمه" و "مترجم" را داشته است ولی در اصل نه ترجمه بوده و نه مترجمی در میان بوده است.
ثالثا، معلوم نیست، کتاب ها و نویسندگانی که امثال ذبیح الله به نام آنان کتاب هایی منتشر کرده اند، چنان کتاب و نویسندگانی بوده باشند.
رابعا، آن مطالب و ادعاهایی که در آن کتاب ها مطرح شده است، بیش از 95 درصدشان تراوشات ذهنی خود ذبیح الله منصوری و امثال ایشان بوده است.
اما حقیقت غیر قابل انکار آن است که ذبیح الله منصوری و امثال او، برای نسل عیرانی مقلد، تاریخ و دین جدید نوشتند و بخورد مردم دادند و مردم سبک و شیوه قلمی و نوشتاری آن ها را جذاب یافته و شیفته آثار آن ها شدند ولی همین خوانندگان از خودشان نپرسیدند که آیا این نوشته ها، رومان هستند که به نام ترجمه و به نام ترجمه تاریخی به مردم داده می شوند یاهیچ ارتباطی با تاریخ و نویسنده اصلی کتاب ندارند؟
این نوع نوشتار به دوره مرحوم ذبیخ الله منصوری (رضا پالانی و محمدرضا پالانی-پهلوی ها) محدود نشد و ادامه یافت و دوام هم دارد.
من شخصا در این اواخر (1394) کتاب هایی را دیدم که در عیران به نام جناب محمدقلی مجد، از انگلیسی به فارسی ترجمه و منتشر شده است.
جناب مجد یک استاد دانشگاه در آمریکا است. من چند کتاب او را از طریق اینترنت بدست آورده ، با متن ترجمه های فارثی آن ها مقایسه کردم.
باز هم ترجمه آن کتاب ها هم به سبک ذبیح الله منصوری و ترجمه آزاد یا تدوین جدیدی از آثار جناب مجد بودند. یعنی مترجم محترم (!) کتاب جدیدی اما به نام جناب محمدقلی مجد نوشته و منتشر کرده است که با متن اصلی بسیار متفاوت است.
حال باید بدانیم و بپذیریم که ذهنیت و شناخت ما از تاریخ، تاریخ ذهنی اندوخته ها و آموخته های ما (رسمی و غیر رسمی) در مدارس و داشنگاه ها یا در کتاب هایی مانند نوشته های ذبیح الله منصوری، توسط فارص ها دستکاری شده است.
حال، با دقت در مجموعه کتاب هایی که امثال ذبیح الله منصوری در باره تاریخ فارص ها و تاریخ تورکان، همچنین در باره زندگانی سیاسی شاهان تورک و شاهان فارث نوشته اند، می می توانیم بفهمیم چقدر دور از حقیقت است و چقدر می تواند اذهان خواننده را بر ضد یک ملت بشوراند و بر نفع ملت دیگر تهییج کند.
ما نباید با استناد به رومان های تاریخی عیرانیان و غیر ایرانیان، تاریخ را در ذهن خود به سان نوشته های رومان ها تصویربسازیم. چنان تاریخی وجود نداشته است بلکه فارث ها خلق کرده اند تا مقاصد سیاسی و ایدئولوژیکشان را پیش ببرند.
حتی نگاه های دینی و شیعی فارث ها و عیرانیان هم عین نگرش تاریخی آنان است. آن نویسندگان، دین و شخصیت های دینی اسلام و شیعه را هم همان طور ساخته و پرداخته اند که متناسب با خواست رژیم و شاه و ملا باشد.
در هر حال، اصل ماجرا در نوشته های عیرانیانی همچون ذبیح الله منصوری، چه در زمینه های تاریخی یا دینی، تحریف تاریخ و دین و قبولاندن نوع نگاه ایدئولوژیم فارثیسم و پان عیرانیسم بوده و است. آن ها تاریخ و دین نمی نویسند بلکه تاریخ و دین جدیدی خلق می کنند. اگر انسان و متفکر غربی، فکر، ایدئولوژی و صنایع بداع و اختراع می کند، نویسنده و روشنفکر عیرانی، دین و تاریخ جدیدی اختراع و ابداع می کنند ولی آیا ما باید آن ها را بپذیریم و به آن ها استناد کنیم؟






بررسی مشروطه و علل دو کودتای انگلیسی بر علیه قاجارها و تورک ها

  بررسی مشروطه و علل دو کودتای انگلیسی بر علیه قاجارها و تورک ها انصافعلی هدایت کسانی که “جنبش مشروطه” را انقلاب می‌نامند، آگاهانه در پی شست...