Qoyma rüsva vo pərişan olam
Qoyma rüsva vo pərişan olam Səni görən gündən ey nazənin dilbər dilimi apardın mənim vuruldum sənə bir ıldırım vuran yaralı biçarə kimi atəş tutub yandım gecəmi göndüzümü qəlbi ürəyi alavlanmış aşiqi zar bimarə biçarə kimi dedim dərdimi sənə gizlində daldada əyano aşıkarda fəryad etdim aşqimi dəli bimar o fərhad kimi aram o ram bir ahu kimi durdun baxdın məni zarə cavab verdin giriftar olmayan kimi dedin olmaz, bu xətadır, cəfəadır dostuma aşq olsada içimdə dedin istəməm rüfəqa kimi çarəm qalmadı qaçdım bu evdən bu həyatdan qaşdım səni tutam səni bir uqabi tiz minqar kimi mən nəqədər qaçdımsa sənə səndən daha uzaqlaşdım fasilə açdın məni zarıdən ey bi vəfa ağyar kimi səndən otrü, dili zarımın naləsionə gora qaçdım xənemdən kaşanəmdən yurdumdan ğürəba kimi tərk etdim tamam el obamı tənha sənin üçün buraxdın məni suzi biyabanda getdin na aşina kimi nifrin etsəm səni yandırar aşqımım odu kül edər aşq...