Saturday, May 14, 2011

گونه ای از اتهام نامه



یکی از دوستان اینگونه نوشته و "ماراغا سسی" آن را به من ایمیل کرده است





*من يك توركم و آذربايجاني هستم، ايراني نيستم* زيرا

اگر ايراني بودم زبان و ادبيات غني تركي تدريس مي شد

اگر ايراني بودم زبان تركي 35ميليون آذربايجاني تحقير نمي شد

اگر ايراني بودم زبان 15ميليون فارس بر ملت مظلوم من تحميل نمي شد

اگر ايراني بودم تاريخ 7000ساله آذربايجان تحريف نمي شد

اگر ايراني بودم شخصيت هاي تاريخي ملت من مورد توهين قرار نمي گرفت

اگر ايراني بودم اجازه مي دادند تا نام هاي تركي براي فرزندانمان انتخاب كنيم

اگر ايراني بودم ده ها هزار تن را در آذر 1325 نمي كشتند

اگر ايراني بودم حقوق ترك ها را بعد از انقلاب عظيم 57 فراموش نمي كردند





اگر ايراني بودم در كنار فلستين و لبنان اندكي هم از قره باغ مظلوم حرف مي زدند

اگر ايراني بودم رشه هاي اقتصادي آذربايجان را اينگونه بي رحمانه نمي خشكاندند

اگر ايراني بودم طاعون بي كاري و فقر را در آذربايجان گسترش نمي دادند

اگر ايراني بودم كمترين بودجه را به آذربايجان اختصاص نمي دادند

اگر ايراني بودم مواد مخدر را راهي آذربايجان نمي كردند

اگر ايراني بودم آذربايجان را از صنايع مادر و مهم تهي نمي كردند

اگر ايراني بودم اسامي تاريخي تركي شهرها ومناطق جغرافيائي را فارسي نمي كردند

اگر ايراني بودم به خاطر علاقه به زبان مادريم تجزيه طلب و جاسوس خطابم نمي كردند

اگر ايراني بودم اطفال ترك را بزور در مهد كودك ها فارس نمي كردند

اگر ايراني بودم مقامات ايران نوروز را فقط به فارس زبان ها تبريك نمي گفتند

اگر ايراني بودم روزنامه هاي تركي را يكي پس از ديگري توقيف نمي كردند

اگر ايراني بودم بدن مهران 6 ساله را به خاطر عشقش به زبان مادري كبود نمي كردند

اگر ايراني بودم ده ها فرزند رشيد آذربايجان را بخاطر اعتراض بر حقشان نمي كشتند

اگر ايراني بودم دانشگاهيان ترك را به صورت دسته جمعي بازداشت نمي كردند

اگر ايراني بودم ملت من را اراذل و اوباش لقب نمي دادند

اگر ايراني بودم دختر مظلوم 15 ساله تبريزي را به خاطر دفاع از هويتش شهيد نمي كردند

اگر ايراني بودم در روزنامه هاي ايران به من لقب سوسك نمي دادند

اگر ايراني بودم ملت بزرگ آذربايجان را با همه غناي فرهنگي ترك خر خطاب نمي كردند

اگر ايراني بودم روحانيت مترقي مدافع آذربايجان را خلع لباس نمي كردند

اگر ايراني بودم معلمين ترك را به خاطر دفاع از زبان و فرهنگشان بازداشت نمي كردند

اگر ايراني بودم خبرنگاران و سردبيران تركي را بازداشت نمي كردند

اگر ايراني بودم در تهران به زائرين مزار ستارخان توهين نمي كردند

اگر ايراني بودم به تجمعات مردمي قلعه بابك وحشيانه حمله نمي كردند

اگر ايراني بودم در صدا و سيما زبان مقدس مرا به لجن نمي كشيدند

اگر ايراني بودم در فيلم هاي صدا و سيما كارگران شهرداري و ارازل و اوباش به زبان تركي صحبت نمي كردند

اگر ايراني بودم حداقل 1 سانتي متر راه آهن و بزرگراه جديد در آذربايجان احداث مي كردند

اگر ايراني بودم صنايع بي ارزش و آلوده را به آذربايجان منتقل نمي كردند

اگر ايراني بودم آثار باستاني و تاريخي اين ملت را به تهران و اصفهان منتقل نمي كردند

اگر ايراني بودم جهنم ايران مركزي را بهشت و بهشت آذربايجان را جهنم نمي كردم

اگر ايراني بودم جوانان آذربايجان به خاطر اشتغال راهي تهران و شهرهاي فارس نشين

نمي شدند

اگر ايراني بودم به اشغالگران ارمني صلاح و غذا نمي دادم

اگر ايراني بودم صدها هزار كتاب تركي را در 26 آذر 1325 نمي سوزاندند

اگر ايراني بودم زبان عزيز مادري مرا زبان تحميلي مغول نمي خواندند

اگر ايراني بودم سعيد متين پور و شير زن آذربايجان سيما ديدار را به حبس هاي طولاني مدت محكوم نمي كردند

اگر ايراني بودم سران دولت براي جلوگيري از خشك شدن درياچه اروميه اقدام مثبتي انجام مي دادند

قطعا من يك توركم،

يقينا يك آذربايجاني هستم،

هرگز ايراني نيستم،

مگر اين كه........

(آنا ديلين بيلميين آنا سودو حرامون اولسون)

((ماراغا سسي))








* * * * * * * **

چرا مظلوم و شکست خورده را متهم می کنیم









متن مقاله دوست و برادر بسیار محترم من؛ دکتر عباس جوادی
همان موضوعی است که وقتی من در ایران هم بودم و حتی در اداره اطلاعات و زیر بازجویی هم بودم،می گفتم و می نوشتم و منتشر هم شده اند

تنها کسری این نوشته بسیار خوب، آن است که در مورد مواضع روشن فکران، نویسندگان و اصحاب سیاست و همکاران ایشان و من در رسانه های فارسی زبان و سکوت آن ها سخن نمی گوید

درست است که یک بخش کوچک از ترک های افراطی، با هر چه فارس زبان و ایرانی هست، مخالفت می کنند اما باید تصدیق کرد که اکثریت فارس ها، بخصوص نویسندگان، فعالان سیاسی و اجتماعی، ادیبان، مبارزان راه آزادی، مبارزان در راه برابری حقوقی، این خواست به حق و مشروع، قانونی، انسانی و طبق حقوق و معاعدات بین المللی آذربایجانیان و دیگر غیر فارس ها را به رسمیت نمی شناسند. با خواست های به حق و قانونی و انسانی این ملت ها همراهی نمی کنند و سیاست سکوت که معنایی جز مخالفت یا درخواست های آذربایجانیان و دیگر ایرانیان را ندارد، در پیش گرفته اند

به عقیده من؛ نباید تنها رادیکال های آذربایجانی، کردها، بلوچ ها، ترکمن ها، عرب ها را متهم کرد بلکه باید رادیکال های فارس و بخصوص سکوتشان را محکوم کرد
این گره، نه با عقب نشینی ترک های افراطی که با موافقت و همراهی فارس ها و مرکز گرایان با خواست های حاشیه نشینان و محرومان از حقوق انسانی و بین المللی، حل شدنی است

اگر این موضوع به دادگاهی بین المللی کشیده شود، کدام طرف این دعوا از منظر حقوق بین الملل و در افکار عمومی مردم دنیا محکوم خواهد شد؟

چرا ما به بیراهه برویم؟

اگر حق را به حقوق بین الملل و افکار عمومی واگذار کنیم که معمولا مدعی آن هستیم، کدام طرف این منازعه در ایران، در چنان دادگاهی پیروز خواهد شد؟ و ما در کدام سمت دعوا ایستاده ایم و از کدام طرف مناقشه حمایت می کنیم و از کدام طرف دعوا و حقوق می خواهیم کوتاه بیاید؟

و اگر این فرض تشکیل دادگاهی بین المللی، لباس واقعیت بپوشد ، شما و من به عنوان یک انسان، یک روشنفکر، یک فعال حقوق بشر، یک فعال سیاسی، یک نویسنده، یک محقق، یک مبارز راه آزادی و مخالف استعمار و استثمار ملت ها، در کجای تاریخ ایستاده ایم و با چه قضاوتی رو به رو خواهیم شد؟

نباید مسئله را طوری طرح کرد که حل آن را دشوار و پیچیده تر جلوه دهد

اگر مرکزگرایان و ایران پرستان می خواهند ایران، متحد و یکپارچه بماند، راهش انکار در سکوت حقوق و خواست ملت های ایرانی غیر فارس و متهم کردن آن ها به رادیکالیزم یا تجزیه طلبی نیست. راهش اعتراف به حقوق داده نشده و حمایت از آن ملت ها برای دستیابی به این حقوق است

راستی! چرا ایران پرستان، مرکزگراین و فارس ها را متهم به عدم رعایت حقوق این ملت ها نمی کنیم؟ چرا نمی گوییم که حقوق برسمیت شناخته شده بین المللی این همه انسان و ملت ها را غصب و نابود کرده اند و به هیچ گرفته اند؟ چرا نمی پرسیم که کدام طرف دعوا بر خلاف قوانین بین المللی عمل می کند؟ چرا آن ها را متهم نمی کنیم که باعث عقب ماندگی فرهنگی، اقتصادی، آموزشی ملت های غیر فارس می شوند و باید پاسخگو باشند؟

چرا نمی پرسیم ، چرا فارس ها اجازه نمی دهند تا دیگران هم به زبان خودشان زندگی و پیشرفت کنند؟ چرا همه کاسه کوزه ها را بر سر ملت های مغلوب می شکنیم که فقط راه تنفسی برای زنده ماندن می گردند؟

تاریخ، همیشه مغلوی و شکست خورده را مجکوم کرده است. این قانون تاریخ است. در این دعوا هم، ملت های شکست خورده ترک، عرب، کرد، بلوچ، ترکمن، و ... ایرانی متهم هستند. چرا که فارس ها در سر مصادر امور هستند. پس چون بر سر کارها و سیاست و قدرت هستند، حق با آن هاست و باید دیگران متهم شده و فرمانداران و اقوام مسلط ، از هر اتهامی مبری شوند؟

همراهی با ایرانیان غیر فارس زبان و حمایت از حقوق انسانی آن ها، عقب نشینی سیاسی نیست. این کار، اقدامی سیاسی و شجاعانه و عین سیاست و رفتاری سیاسی و آینده نگرانه است

همان طور که آمریکایی ها در دوران جنگ سرد، برای حل مشکل، رقیب را نادیده نگرفتند بلکه به طور غیره منتظره ای به مسکو رفته و مذاکره کردند تا منافع ملی خودشان را تامین کنند. این به مفهوم عقب نشینی نبود و نیست

اگر همه درها ، همدردی ها و حمایت ها به روی اقوام یا ملت های ایرانی غیر فارس بسته شود، چه راهی برای آن ها می ماند؟ و چه انتظاری از آن ها داریم؟آیا انتظار داریم که از اتهام زدن های ما بترسند و بر محروم ماندن از حقوق انسانی خودشان رضایت بدهند؟

آیا اگر، حقوق ملت ها و اقوام غیر فارس را برابر با فارس ها اما در همه زمینه ها بدانیم، راه برای همدلی و همراهی بیشتر بین ایرانیان از هر نژادی باز نخواهد شد و فکر تجزیه طلبی از بین نخواهد رفت؟

به عقیده من؛ خطر تجزیه ایران، از طرف ترک ها، عرب ها، کردها، بلوچ ها، ترکمن ها، شمالی ها و ... نیست. خطر تجزیه ایران، از دل رفتار سیاسی مرکزگرایان افراطی که منکر حقوق دیگر ایرانیان هستند بر می خیزد و باید آن ها را از میدان بیرون راند

آیا در میان ایران گرایان و ضد حقوق و برابری اقوام ملت های ایرانی، تمایل به همراهی و همرایی با مردم غیر فارس بیشتر است یا در میان ملت هایی که به تجزیه طلبی متهم هستند

باید از کدام طرف حمایت کرد تا ایران تجزیه نشود؟

Wednesday, May 11, 2011

İran Azərbaycanı soyux savaşın başlanıc qurbanı




Bu müsahibə Amerika Sesinin Azərbaijani Servisində yer tapıb


Bəzi tarix alimləri, o cümlədən Cəmil Həsənli, İran Azərbaycanının 1945 bir illik hakimiyyətin, Dünya ikinci Müharibədən sonra başlanan Soyux Savaşın birinci və başlancı qurbanisi sayır. 1945 illərdə, Rus, Amerika və İngilistan öz mənfəətlərin axtarırdılar. Ruslar topraxlarının genişdirmək siyasətin İran Azərbaycanındada axtarırdılar. Ruslar İran Azərbaycanın yerli əhali üçün azad etmək fikrində deyildilər. Bu siyasətdə İngilis və Amerika üçün, rusun Kominizmi genişləndirmə siyasəti anlamındaydı. Həmən məsələ Tehran hakimiyyəti üçün ərazi bütüvlülüyü məsələsidi. Amma İran Azərbaycanı əhalisinin talei burda gedirdi və Sovet Azərbaycanlılarılə İran Azərbaycanlıları bu yolda sədaqətlə çalışırdılar.


Cəmil Həsənli belə düşünür ki hanki hərəkat məğlub olursa, o ittihamlanar. Buna gorada, Azərbaycan Dimukrat Hərəkatın, kominist, solçu ya kaminizmın yayılması hərəkati kimi ittihamlayırlar amma eyni zamanda, Ğərbi Okrayn və Ğərbi Belarusiya, Sovyetlərə qoşuldu. İndi o tarixdəm 60 - 70 il geçir amma ona gora belə bir sorular və ittihamlar ortaya qoyulmayıb. Hamı. onu tarixin bir baş verilmiş və nəticələnmiş hadisəsi görür. Bu o haldadı ki İran Azərbaycanının movzusu siyasi mübahisənin başında gəlir. Niyə ki O, məğlub olub və hamı, bu məğlubiyyətə, günahkar birisin axtarır. Bu günahkarı, Sovyetdə, İngilisdə, Amerikada, İran Hakimiyyətində və ya xud İran Azərbaycanlılarında axtarılır.


1945 inci ilin Payızının əvvəliyə sonunda, Amerika siyasətləri arasında mənalı fərq görünür. Amerikanın Maskovada olan səfiri, İranda olan səfirdən istir ki İranın baş nazirilə (Nəxostvəzirilə) görüşsün və onu başa salsın ki İran Azərbaycanının dil, Mədəniyyət və tarix haqqın verməsələr və bu mevzu beynəlxalq təşkilatlarında tərh olunsa, İran Azərbaycanlıları haqlı olacaq. Amerikanin bi siyasəti, İranı xilas etmək siyasəti kimi görünür.


Cəmil Həsənlinin görüşünə gora, İranın tarixin vərəqliyəndə, tamam sənədlərdə İngiltərənin huzuru görünür amma İkinci Dünya Muharibəsi sona çatanda, İngilistanın rolu (nəqşi) deyişmişdi və Amerika onun yerin tutmuşdu.


O zamanda ki Sovyetlər İran Azərbaycanında bir işi başlayıb və nəticələndirmişdilər, Amerikanın bir şantajı əsərində, dalı oturdular. Niyə ki 1946 ilin Mart ayının birinci 10 günü, Soyux Savaşın başlanışıdı ki Azərbaycan üzərində və dövlətlər arasında gedən didərgin durum, muharibə devraninin müttəfiqlərinin, əməkdaşlığına (həmkarlığına) son qoyur. Möddətləridi ki Amerika və İngilis qoşunları İrandan çıxırdı və hamı gözlürdü ki Sovet qoşunları 1946 ilin Mart ayının 2 sində İrandan çıxsın amma həmən gün, Sovyet, Bakı neft sənayeinin təhlükəsizliyin qorumax məqsədilə, müvəqqəti olaraq İranda qalacağın elan etdi.


Sovyetin bu siyasəti, dünya siyasəti üçün bir şok və bir yeni mərhəleydi. Martın həmən ikisində, Sövyet ittifaqı dəmir və şusə yollarla İrana silah daşırdı amma Martin 26 və sahat 1:30 İstalin və Antonivun imzasilə bir əmir gəldi və Sövyet ordusundan istədi ki həmən gün axşam sahat 8 İrandan çıxmağa başlasın. İran Azərbaycanlıları bu şokda, məğlub oldular.


Bu həftənin İrana Pencərə praqramının qonağı Cəmil məəllim Həsənli dir ki bu mevzunu çox gəniş şəkildə Bulut Mehmandarlı və İnsafəli hidayətlə müsahibədə açıxlayır. Bu praqramı Amerika Səsinin Azərbaycani Servisinin sitəsində və Youtubunda gorüb və dinliyəbilərsiniz.



* * * * *

بررسی مشروطه و علل دو کودتای انگلیسی بر علیه قاجارها و تورک ها

  بررسی مشروطه و علل دو کودتای انگلیسی بر علیه قاجارها و تورک ها انصافعلی هدایت کسانی که “جنبش مشروطه” را انقلاب می‌نامند، آگاهانه در پی شست...