Qoyma rüsva vo pərişan olam

Qoyma rüsva vo pərişan olam

Səni görən gündən ey  nazənin dilbər dilimi apardın mənim

vuruldum sənə bir ıldırım vuran yaralı biçarə kimi 

atəş tutub yandım gecəmi göndüzümü

qəlbi ürəyi alavlanmış aşiqi zar bimarə biçarə kimi

dedim dərdimi sənə gizlində daldada əyano aşıkarda

fəryad etdim aşqimi dəli bimar o fərhad kimi

aram o ram bir ahu kimi durdun baxdın

məni zarə cavab verdin giriftar olmayan kimi

dedin olmaz, bu xətadır, cəfəadır dostuma

aşq olsada içimdə dedin istəməm rüfəqa kimi

çarəm qalmadı qaçdım bu evdən bu həyatdan

qaşdım səni tutam səni bir uqabi tiz minqar kimi

mən nəqədər qaçdımsa sənə səndən daha uzaqlaşdım

fasilə açdın məni zarıdən ey bi vəfa ağyar kimi

səndən otrü, dili zarımın naləsionə gora

qaçdım xənemdən kaşanəmdən yurdumdan ğürəba kimi

tərk etdim tamam el obamı tənha sənin üçün

buraxdın məni suzi biyabanda getdin na aşina kimi

nifrin etsəm səni yandırar aşqımım odu kül edər

aşqım qoymur qılam nifrinə mübtəla səni bir bəla kimi

daha istəməm yanasan mənə tay aşqın yandıram oduna

istərəm tək qalasan omrünü ey bi vəfa səni bi vəfa kimi

dərdim bir uqyanusdur səndən bimar olmuşam

canı canınə dərd düşməsin bir qəlbi bimar yari zar kimi

səndə bir zərrə aşq ətri yoxumuş məni divanə eylədin

diyvanələr səri xod aşiq olarmış, aşıqa dolasan divanələr kimi

siratı eşq, qıldan nazıkış qılıcdan kəsər

kəsildim bu qılınca geçdım imtəhanidən, bir şahikar kimi

səni gözlər qəlbimin gözləri hər ləhzə vö an

ey nazi xabidə, qoyma yolda bu gözləri bir müntəziri zar kimi

ver qanadımı uçum sənilə aşqın səmasinə olum azad

yakı üzüm aşq dənizində sənilə bərabər bir uşaq val kimi

mən, sənə çatmaq arzısılə viran eylədim evimi, xanəmi

heç olmasa gəl abad et məndən qaçan ruhumu bir roya kimi

qoyma viranədə tək qalam zar o pərişan bundan sonra

heç olmasa istəmə zaro pərişan qalam Züleyxa vö Leyla kimi

mən dərdimin həkimiyəm dərdimə dərman busən dir

olsan, biymar olub dayıma busəni dərman istərəm tazə damad kimi

gəl ey vəfasız başımı al dizin üstə ver nuş daru mənə

mən biymarın səndən dayıma nuşı daru istərəm Zohrab kimi

qoyma fəryad edib ismini rusvayi cəhan eyliyəm

özümü özünü ey nazlı rüsva vo pərişan istəmə bir müsəlman kimi

mənə, halimə bax, dəli olmuşam, çöllərə düşməm qalır

istəmə bundan daha biş sakini biyaban olam Fərhad kimi

gəl yalvarıram ver dirdimin dəvasını qoyma nalan qalam

qoyma fazla pərişano zaro nalan olam bir yetimi tənha kimi

İnsaf ağlamaxdan əl çək rəhmi yoxdur bu nazlı zalımın

get başına çərə qıl ey binəva bir bir rüsva tariki dünya kimi.

* *   *   *   *   *   *   *