آیا ستیزه‌جویی با زبان های مادری، باعث دشمنی و عقب ماندگی نمی شود؟

 آیا ستیزه‌جویی با زبان های مادری، باعث دشمنی و عقب ماندگی نمی شود؟

چرا کسانی که تحت تبلیغات و پروپاگاندای صد ساله و سنگین پانفارسیسم هستند و هنوز نتوانسته‌اند به همه حقوق انسانی ملل غیر فارس سر تعظیم فرود بیاورند، از تحصیل در همه مقاطع و مدارج علمی به زبان مادری می هراسند و فقط خواهان تحصیل زبان مادری هستند؟

آیا می توان زبان مادری یک ملتی را نابود کرده و آن ها را به توسعه همه جانبه رساند؟

آیا مللی که زبان اصلیشان را از دست داده اند، ملل رشد یافته ای شده اند؟

آیا ایران توسعه یافته نیست، چون زبان های مادری توسعه یافته نیستند؟

در چنین زمانی که جنگ بین چندین زبان و چندین فرهنگ و چندین تاریخ و چندین تمدن با هم ادامه دارد، آیا ممکن است به توسعه دست یافت؟

آیا پروژه استعماری تحمیل زبان فارسی به ملل غیر فارس، شکست نخورده و زمان تغییر این سیاست و حرکت مستقیم به سمت توسعه با توسعه زبان های مادری فرا نرسیده است.

آیا توسعه و دموکراسی بدون آزادی، رسمی شدن و شکوفایی زبان های مادری ممکن و میسر است؟

مهمانان برنامه این هفته "دیالوگ":

جناب جلیل آزادیخواه: نویسنده و تحلیلگر

دکتر رضا مریدی: وزیر سابق آموزش، کالج ها و دانشگاه ها

و همچنین وزیر سابق تحقیقات، نوآوری ها و انرژی استان "اونتاریو" در کانادا

دکتر سعید پیوندی: جامعه شناس و استاد دانشگاه " لورن" در فرانسه

جناب رحمانی فر: محقق تاریخ زبان مادری و نویسنده