زبان‌ها و ملل

              زبان‌ها و ملل

هیچ زبان و ملتی در ایران جعلی، نمی تواند با تورکی و تورک ها برابری بکند

به این معنا که؛ شما نمی توانید استانی پیدا بکنید که تورک ها بخش قابل توجهی از جمعیت آن استان را تشکیل نداده باشند.

یعنی، تورک ها در برخی از استان‌های ایران جعلی، تا صد درصد جمعیت را تشکیل می دهند.

  در برخی از استاندها، تورک ها دارای درصد بسیار بالایی هستند.

در یک -دو استان هم دارای درصد قابل توجهی از جمعیت هستند.

با توجه به پراکندگی و درصد جمعیت تورک ها در ایران جعلی، هیچ کدام از مللی که در ایران جعلی ساکن هستند، از چنین جایگاهی جمعیتی و جغرافیایی برخوردار نیستند.

هر کدام از ملل غیر تورک، در چند استان محدود شده اند.

این هم نشان می دهد که تورک ها از نظر عددی در اکثریت هستند و بر فارس ها و دیگر ملل برتری عددی و آماری دارند.

اگر قرار باشد، زبان یک ملتی، تنها زبان رسمی، ملی، مشترک و حقوقی در آن واحد سیاسی باشد، این، زبان تورکی است که در صدر جدول زبان ها قرار دارد.

این گفته به آن معنا نیست که من در بین زبان ها به تبعیض زبانی قایل هستم. نه.

به عقیده من، باید همه زبان ها، بطور یکسان و برابر، از جایگاه زبان ملی، زبان اداری، زبان آموزشی، زبان مشترک و زبان حقوقی بر خوردار باشند.

همچین، باید زبان های ملل غیر فارس، برای حداقل نیم قرن (پنجاه سال) از حمایت مالی، سیاسی، حقوقی، آموزشی، اداری، استخدامی، تحقیقاتی و ... بیشتری نسبت به فارسی برخوردار شوند تا بتوان بخشی از عقب نگه داشته شدگی عمدی و مهندسی سده این زبان‌ها، در یک قرن گذشته را جبران کرد.

در همین حال، در طول همان نیم قرن، باید مجموعه بودجه‌های تخصیصی برای چاقاندن زبان فارسی را به صفر رسانده و همه آن بودجه ها و بیشتر از آن‌ها را به تقویت زبان های عقب نگه‌داشته شده دیگر ملل صرف کرد.

زبان فارسی، بطور مصنوعی، به قدری چاق شده است که نیازی به اختصاص بودجه های عجیب و غریب نیست.

باید سازمان هایی که در راستای حمایت و تقویت زبان فارسی تاسیس شده اند، حذف شوند و بجای آن ها، سازماندهای تخصصی برای هر کدام از زبان های ملل غیر فارس راه اندازی بشوند.