ENSAF

هر فرد مسئولی، در مسئولیت هایی که بر عهده دارد، کارهایی را انجام می دهد که بخاطر مسئولیتش، جوامع ملل ساکن در ایران، از آن کارها  با عنوان "خیانت یا خدمت" یاد می کنند. متاسفانه واژه های "خدمت و خیانت" مفهومی احساسی و غیر علمی و قضاوت گرانه دارند ولی این کلمات را همان مسئولانی که پیشینیانشان را متهم کرده اند، باب کرده اند. مثلا، رضا خان یا رضا میرپنج و یا رضا شاه بعدی، بعد از کودتا برعلیه حکومت قانونی قاجار و دستآوردهای مشروطیت و تعطیل کردن تمامی دستاوردهای دوره قاجار و قانون و مجلس شورای ملی، قاجاریه را به خیانت و مجلس را به طویله متهم و تشبیه کرد.  حتی در یک مورد هم قاجارها را به "خدمت" لایق ندانست. او و رژیمیش، تمامی بزدلی ها، خیانت ها، فسادها، رشوه خواری ها، مملکت فروشی ها، پول دوستی ها، زن بازی ها، نادانی ها و ... را به قاجار نسبت داد و هر کجا که کار مثبتی، در دوره قاجار انجام گرفته بود را هم به وزراء فارس زبان نسبت داد و قاجار را به "خیانت" به ایران و ایرانیان متهم کرد. گر چه بعد از انقلاب 1357 بخشی از جنایات پهلوی ها علنی شده و ه...

 آیا ستیزه‌جویی با زبان های مادری، باعث دشمنی و عقب ماندگی نمی شود؟ چرا کسانی که تحت تبلیغات و پروپاگاندای صد ساله و سنگین پانفارسیسم هستند و هنوز نتوانسته‌اند به همه حقوق انسانی ملل غیر فارس سر تعظیم فرود بیاورند، از تحصیل در همه مقاطع و مدارج علمی به زبان مادری می هراسند و فقط خواهان تحصیل زبان مادری هستند؟ آیا می توان زبان مادری یک ملتی را نابود کرده و آن ها را به توسعه همه جانبه رساند؟ آیا مللی که زبان اصلیشان را از دست داده اند، ملل رشد یافته ای شده اند؟ آیا ایران توسعه یافته نیست، چون زبان های مادری توسعه یافته نیستند؟ در چنین زمانی که جنگ بین چندین زبان و چندین فرهنگ و چندین تاریخ و چندین تمدن با هم ادامه دارد، آیا ممکن است به توسعه دست یافت؟ آیا پروژه استعماری تحمیل زبان فارسی به ملل غیر فارس، شکست نخورده و زمان تغییر این سیاست و حرکت مستقیم به سمت توسعه با توسعه زبان های مادری فرا نرسیده است . آیا توسعه و دموکراسی بدون آزادی، رسمی شدن و شکوفایی زبان های مادری ممکن و میسر است؟ مهمانان برنامه این هفته " دیالوگ ": جناب جلیل آزادیخواه : نویسنده و ت...

برنامه این امروز، تلاش برای پاسخ به سوال" آیا ستیزه‌جویی و دشمنی با زبان های مادری، باعث عقب ماندگی نمی شود؟" خواهد بود.  چرا کسانی که تحت تبلیغات و پروپاگاندای صد ساله و سنگین پانفارسیسم هستند و هنوز نتوانسته‌اند به همه حقوق انسانی ملل غیر فارس سر تعظیم فرود بیاورند، از تحصیل در همه مقاطع و مدارج علمی به زبان مادری می هراسند و فقط خواهان تحصیل زبان مادری هستند؟  رابطه بین توسعه زبان های مادری و توسعه همه جانبه جوامع انسانی چیست؟ آیا توسعه و دموکراسی بدون آزادی، رسمی شدن و شکوفایی زبان های مادری ممکن و میسر است؟ آیا بدون رشد زبان مادری، امکان رشد و توسعه اجتماعی و اقتصادی میسر است؟ آیا می توان زبان مادری یک ملتی را نابود کرده و آن ها را به توسعه همه جانبه رساند؟ آیا یکی از دلایل اصلی عقب ماندگی آفریقا، عدم رشد زبان مادری نیست؟ آیا مللی که زبان اصلیشان را از دست داده اند، ملل رشد یافته ای شده اند؟ تلاش یک قرنی برای نابودی یا جلوگیری از رشد زبان های مادری چه تاثیری بر عدم رشد و توسعه ملل غیر فارس زبان داشته است؟ آیا با ستیز با زبان های مادری، در ایران توسعه ای ر...

An interview with Dr. Mark I. Choate; Associate Professor of History in Young University, Utah. He is the writer of several book in Fascism and Colonialism There is a strange country in the world. More than 83 Millions of people from vary nationalities with millions of members are living there. Though, they do not have political, cultural, artistic, lingual, educational, economical, financial, banking, religious, historical, identical and much more rights to have. It is in the Middle East and called Iran. It is known by Persia but there are Turks, Turkmans, Qashqayies, Arabs, Balochs, Lors, Kords, and much more living beside Persians. Those none Persians are more than 75% of population but just Persian's language is official, mandatory, legal and educational in Iran. Other languages are and were denied not only by the governments but also by the intellectuals. Other than Farsi, are seen as a real enemy. Therefore, if any member of those none Persian societies just want ...

یک کشور عجیبی در جهان هست. در آن کشور 83 میلیونی، مردمان مختلفی با میلیون ها جمعیت زندگی می کنند. اما حق تنفس سیاسی، فرهنگی، هنری، زبانی، آموزشی، دینی، اقتصادی، مالی، بانکی، هویتی، تاریخی و ... ندارند.  این مملکت عجیب، تا قبل از این که با رضاشاه، به چنین حالتی گرفتار بشود، دارای نوعی از فدرالیزم با حقوق یک دولت-ملت مستقل بود اما با کودتای رضا میرپنج، همه حقوق فردی و اجتماعی آن ملل همانند حقوق برخواسته از رفورم هایی که منجر به مشروطه شد، نابود گردیدند. نام این کشور "ایران" است و در مرکز خاورمیانه یا "میدل ایست" قرار دارد. در این کشور، ملل تورک، تورکمن، قشقایی، عرب، بلوچ، لور، کرد، گیلک، مازنی و فارس، در کنار هم زندگی می کنند. ا ین ملل، در مجموع بیش از 75% جمعیت ایران را تشکیل می دهند، ولی فقط زبان فارس ها، رسمی، اجباری، قانونی و آموزشی در همه سطوح است.  همه زبان های دیگر، مثل خود آن ملل انکار می شوند و نه تنها رسمی نیستند بلکه زبان دشمن تلقی می شوند.  کسانی که از طرق فعالیت های مدنی، در حمایت از زبان خودشان، فعالیت های صلح آمیز می کنند، به زندان های بلن...

There is a strange country in the world. More than 83 Millions of people from vary nationalities with millions of members are living there. Though, they do not have political, cultural, artistic, lingual, educational, economical, financial, banking, religious, historical, identical and much more rights to have.  It is in the Middle East and called Iran. It is known by Persia but there are Turks, Turkmans, Qashqayies, Arabs, Balochs, Lors, Kords, and much more living beside Fars or Persians.  Those none Persians are more than 75% of Iranian population but just Persian's (Farsi) language is official, mandatory, legal and educational in every aspects of the societies in Iran. Other languages are and were denied not only by the governments but also by the intellectuals. Other than Farsi languages are seen as a real enemy.  Therefore, if any member of those none Persian societies just want to try to support his or her lingual rights in peace, they will fa...

زن، نه تنها زیباترین، لطیف و ظریفترین خلقت در روی زمین است، در عین حال، مظلوم ترین، محرومترین و مورد تبعیض قرار گرفته‌ترین موجود هم هست. برای همین هم ساکت است و نمی داند چه باید بکند. یکی از علایم مظلومیت، محرومیت و تبعیض، در  هر اجتماعی، این است که فرد یا گروهی که بنا به هر دلیلی، مورد تبعیض قرار گرفته اند، اول از همه، اعتماد بنفس خودشان را از دست داده اند. این دسته ای که شاهد ده ها و بلکه صدها سال تبعیض بوده اند، خجالت می کشند تا در مورد آن چه بر سرشان می آید و می آورند، سخن بگویند و شکایت بکنند. آن ها درد خودشان را فراموش می کنند. چون وقتی از دردهای خودشان سخن بگویند، بیشتر از گذشته، مورد تحقیر و تمسخر قرار می گیرند.  اجبارا، با کلماتی سخن می گویند، که آن کلمات، درد دل و نهان آن ها را انعکاس نمی دهند. چرا که آن کلمات، نیازها و خواست و آرزوهای تبعیض‌گران و تمسخرکنندگان را نمایش می دهند. زنان، در عین حالی که زبان دارند و از کلمات، جمله می سازند اما آن کلمه ها و جمله ها، درد آن ها را نشان نمی دهند. آن کلمه ها و جمله ها زنانه نیستند و مردانه هستند. از فرهنگ مردانه...