کدام احزاب، گروه ها، جمعیت ها، مذاهب و ایدئولوژی ها پانفارس و پان ایرانیست هستند؟

در ایران صدها حزب، سازمان، گروه، انجمن وجمعیت رسمی و غیر رسمی وجود داشته است و دارد. تعدادی از آن ها، طرفدار دولت یا پوزیسیون و تعدادی هم مخالف دولت موجود یا اپوزیسیون دولت هستند. 

احزاب رسمی و قانونی فعال در ایران، به احزاب طرفدار اصولگرایان، اصلاح طلبان، اعتدال گرایان و اقلیت ها تقسیم می شوند. در ایران احزابی وجود دارند که غیر رسمی هستند. ممکن است آن ها طرفدار هیچکدام از جریان های رسمی در ایران نباشند ولی حداقل قانون اساسی را پذیرفته باشند اما اغلب احزابی که با قانون اساسی، جمهوری اسلامی و حتی با ایران مخالفند، در خارج از ایران مستقر هستند.

در ایران17-18 احزاب، یازمان، جمعیت و گروه های اصولگرا، 15-16 حزب، گروه، سارمان و جمعیت اصلاح طلب، 4 تشکیلات متعلق به اعتدالگرایان و 2 تشکیلات متعلق به آن چه اقلیت نامیده می شود وجود دارد که همگی هم رسمی هستند. در کنار این ها، 8 حزب، سازمان، جبهه، گروه هم غیر رسمی هستند که فعالیت علنی و گسترده هم دارند.

در این میان، حداقل 227 جمعیت، انجمن یا تشکل به ظاهر غیر سیاسی هم از وزارت کشور مجوز فعالیت گرفته اند.

احزاب خارج از ایران، به جمهوری خواهان و سلطنت طلبان بخش می شوند. این دو دسته، اپوزیستونواقعی نیستند بلکه به تغییرات اندکی در قانون اساسی یا سیستم اداره ایران قانع هستند. هر کدام از جمهوریخواهان  و سلطنت طلبان خارج از کشور هم به چهار دسته تقسیم می شوند.

در کنار همه این ها، اپوزیسیون اصلی را احزاب، جمعیت ها و گروه های متعلق به ملل تورک، تورکمن، قشقایی، عرب، بلوچ، لور، کرد، گیلک، مازنی و ... تشکیل می دهند. تعدادی از این جمعیت های سیاسی مخالف واقعی حاکمیت و سیستم سیاسی - اداری ایران کنونی مسلح و تعدادی نیز غیر مسلح هستند. لیست کاملی از احزاب و سازمان ها، جمعیت ها  گروه های متعلق به ملل غیر فارس در ایران منتشر نشده است و تعداد آن ها به ده ها مورد می رسد.

باید احزاب خارج از ایران را به چپی یا با گرایش های اسلام سوسیالیستی، سوسیالیستی، کمونیستی و ... تقسیم کرد. آین دسته هم دارای 14 تشکل هستند.

از میان همه احزاب، جمعیت ها، گروه ها، سازمان ها، تنها احزاب و سازمان ها، گروه ها و جمعیت های متعلق به ملل غیر فارس در ایران طرفدار واقعی حقوق بشر، آزادی ها، دموکراسی، و حاکمیت اراده ملل در تعیین سرنوشت خویش هستند. 

احزاب، سازمان ها، گروه ها و جمعیت های متعلق به ملت فارس یا پانفارس ها و پان ایرانیست ها، از حقوق بشر، آزادی ها، دموکراسی و حاکمیت مطلق اراده ملل در تعیین سرنوشت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و بین المللی خود درک و اقبال محدودی دارند که تنها آن ها را به حکومت رسانده و حاکمیت را از دست ملاها گرفته و به دست آن ها بدهد.  آن ها، همواره، کلمات زیبای دموکراسی، آزادی و اراده ملت را در بازی های سیاسی لفظی بکار می برند اما به آن ها هیچ اعتقادی ندارند. 

آن ها به وجود ملل با تفاوت های اساسی در ایران هیچ اعتقادی ندارند که به حقوق فردی، جمعی و ملی آن ملل هم اعتقادی داشته باشند. آن ها به وجود یک ملت در ایران معتقد هستند و آن هم ملتی با تمام ویزگی های ملی، فردی، جمعی، فرهنگی، تاریخی و سرزمینی فارس است.

اما تنها احزاب، سازمان ها، جمعیت های پانفارس و پان ایرانیست نیستند که با حقوق ملی، تاریخی، هویتی، زبانی، اجتماعی ملل غیر فارس مخالف هستند بلکه در ایران ایدئولوژی ها و مذاهب هم پانفارس و پان ایرانیست هستند. مثلا تشکل های با دیدگاه سوسیالیستی، کمونیستی، مارکسیستی، لنینیستی، مائوئیستی، فدل کاستروئیستی و ... وج.د دارند که اغلب هم در حرف و سخن به جهان وطنی، برادری انسان ها، و مخالف مرزهای سیاسی در میان ملل هستند اما همه این ها هم پان ایرانیست وپانفارس هستند. به حقوق مطلق ملل، آزادی ها، دموکراسی، حق تعیین سرنوشت بوسیله خود ملل، و ... اعتقادی ندارند.

این، تنها ایدئولوزی چپی نیست که با حقوق ملل غیر فارس در ایران مخالف است بلکه مذاهبی مانند شیعه گری از قدیم الایام به شعوبیه و در حقیقت به پانفارسیسم و ملت گرایی ایرانی یا همان ملت فارس متهم بوده است و شیعه گرایی، مذهبی ساخته و پرداخته این طیف دینی است.

بهائیت، بابیت، ازلیت هم از جمله مذاهب اختراعی پانفارس-پان ایرانیست ها هستند که افراد متعلق به این ها هم اگر چه ممکن است تورک، تورکمنت، قشقایی، عرب، بلوچ، لور، گیلک، مازنی، کرد و ... باشند اما پانفارس و پان ایرانیست هستند و با حقوق مللی و کامل ملل غیر فارس مخالفند.

چرا اغلب احزاب پان فارس و پان ایرانیست هستند؟

چرا پانفارس و پان ایرانیست بودن، به معنی انکار مطلق حقوق ملل غیر فارس است؟

آیا می توان ان همه سازمان ها، احزاب، جمعیت ها، گروه ها، ایدئولوزی ها و مذاهب را طرفدار حقوق ملل غیر فارس دید؟

نتیجه انکار حقوق و هستی همه جانبه ملل غیر فارس توسط این همه سازمان ها و احزاب و تشکل هالی سیاسی و غیر سیاسی چیست؟

انکار حقوق کامل و مطلق ملل غیر فارس توسط این همه تشکل های سیاسی و غیر سیاسی، ایران را به کجا خواهد برد؟

آیا می توان این همه احزاب پانفارس و پان ایرانیست را نماینده همه ملل از جمله تورک ها، تورکمن ها، قشقایی ها، عرب ها، بلوچ ها و ... دانست؟

آیا می توان آینده ملل در ایران را به دست آن ها داد که حقوق ملل را انکار می کنند؟ در حالی که از قدرت دور هستند؟