آیا اعتراضات دیماه سال قبل، نشانه هایی از آغاز یک انقلاب است؟

مقدمه‌ای برای ورود به بحث "دیالوگ" شنبه 15 دی ماه 1397  (پنجم ژانویه 2019) در "گوناز تی وی" که پخش زنده آن، از ساعت 21:30 به وقت تبریز آغاز خواهد شد

در سال گذشته و در چنین روزهایی، صدها هزار زن و مرد به خیابان ها آمده و نارضایتی های خودشان از حاکمیت را فریاد زدند. 

یکی از احزاب پانفارسیست و پان ایرانیست اصلاح طلب، در رابطه با آن اعتراضات، تحقیقی انجام داده و تلاش کرده به سه سوال "شعارهای اعتراضات دیماه چه بوده است؟ عوامل اصلی بروز اعتراضات دیماه چه بوده است؟ آیا اعتراضات دیماه، شرایط پیشا انقلاب را بازنمایی می کند؟" پاسخ بیابد.

طبق اعلام این تحقیق، اعتراضات دیماه سال گذشته، نه تنها در 20 درصد شهرهای ایران، یعنی در 87 شهر رخ داده، بلکه اکثر اعتراض ها در شهرهایی با جمعیت بیش از 200.000 نفر اتفاق افتاده است. یعنی، در 68 درصد کل شهرهای با جمعیت بیش از 200.000 نفر اعتراض رخ داده است.

آیا اعتراضات دیماه سال قبل، نشانه هایی از ظهور یک انقلاب است؟

نقش رسانه ها در انعکاس اخبار بازداشتی ها، زخمی ها، زندانی ها، در مقایسه با اعتراضات به تقلب در انتخابات دوره دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد، چگونه بود؟

آیا این گفته تحقیق صحت دارد که اعتراض ها از 7 دیماه آغاز شده و تا 19 دی ادامه  داشته است؟ یعنی آیا اعتراضات دی ماه 12-13 روز دوام داشته است؟

چرا نیروهای معترض نتوانستند، اعتراض ها را به همه شهرها  بگسترانند؟

چرا معترضان موفق نشدند تا به اعتراض های طولانی مدت ادامه بدهند؟

چرا اعتراضات، در شهرهای کوچکتر و کم جمعیت کمتر رخ می دهد؟

آیا این گفته صحیت دارد که اعتراضات سال قبل، ریشه در اختلاس سرمایه های مردم در موسسات مالی و شبه بانکی و همچنین در میزان بیکاری جوانان داشته است؟

مردمان معترض در شهرهای مختلف چه می خواستند؟

آیا رژیم در مقابل خواست های مردم، عقب نشینی کرده و امتیازهایی را به مردم داد؟

چطور می توان مردمان همه شهرهای با جمعیت کمتر و یا چند میلیونی را به خیابان ها کشید؟

برای پاسخ گویی به این اعتراض ها، حاکمیت از چه راه حل ها و ابزارهایی استفاده کرد؟

با توجه به آمارها و جداول این تحقیق، اغلب اعتراض ها و گسترده ترین آن ها، در استان های ثروتمند رخ داده است، چنین اتفاق اجتماعی به چه معنی است؟

اگر اعتراض ها، در بیشتر شهرهای ریز و درست اتفاق می افتاد و هم در طول زمان بیشتری ادامه می یافت، چه اتفاقی می افتاد؟

چرا معتراضان در ایران نمی توانند، یک نوع سیستم رهبری سراسری ایجاد بکنند؟

مردم در داخل ایران، چگونه می توانند یک سیستم رهبری برای تاثیرگذاری بیشتر اعتراض های آینده ایجاد بکنند؟

نقش اپوزیسیون خارج از کشور در این اعتراض ها چیست؟

جایگاه مردمان معترض به انواع تبعیض های ملی، زبانی، نژادی، اقتصادی، اداری، توسعه نیافتگی و عقب نگهداشته شدگی، مللی که در یک قرن اخیر و در ایران در حاشیه مانده اند، در این اعتراضات را چگونه ارزیابی می کنید؟

آیا مشارکت بسیار ضعیف مردمان تورک، توکمن، قشقایی، بلوچ، کرد، گیلک، مازنی و ... به نفع حاکمیت تمام شد یا به نفع مردم و معترضان؟

آیا در سکوت مردمانی که در این اعتراض ها شرکت کردند، معنای خاصی نهفته بود؟

چرا ملل معترض به رژیم های پانفارسیست و پان ایرانیست ضد حقوق انسانی در ایران، در این اعتراض ها شرکت نکردند؟

آیا در این اعتراض ها، علایمی ازظهور "فاشیسم"ی که برخی از متفکران و اساتید دانشگاه ها در داخل کشور از آن سخن می گویند، دیده شد؟

این تحقیق، از سهم "پهلوی طلبان" در 3 درصد شهرستان های معترض و در 4 درصد حجم شعارها، سخن می گوید. ارزیابی شما چیست؟

در این اعتراضات، صدای اعتراض و خواست کدام قشرها و ملل به وضوح شنیده شد و کدام ملل و خواست هایشان شنیده نشد؟

اگر به حجم شعارهایی مردم در این تحقیق نظری بیفکنیم، شعارهای ضد حکومتی متوجه چه سطوحی و مسئولیت ها است؟

محقق ادعا دارد که مردمانی که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت اندکی داشته اند، در معنای دیگر، راه تحریم انتخابات را پیشه کرده بودند، اعتراض های شدیدتری داشته اند. مفهوم این جمله چیست؟

من (انصافعلی هدایت) به همراه مهمانان این هفته دیالوگ، به بررسی این مسئله و پاسخگویی به این قبیل از سوال ها خواهیم پرداخت.

انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
چهارم (04) ژانویه 2019
hedayat222@yahoo.com