دیالوگ: بودجه و تضییع حقوق توسعه ملل در ایران

برنامه هفته نود ویک دیالوگ
موضوع : بودجه و تضییع حقوق توسعه ملل در ایران
مجری و مدیر برنامه:
انصافعلی هدایت
میهمانان برنامه:
دکتر محمدحسین یحیایی
جهانگیر لقائی
تهیه کننده: جواد اسماعیل بیلی
برنامه دیالوگ، هرهفته، روز شنبه، از ساعت ۲۱:۳۰ به وقت تبریز، بطور زنده، از تلویزیون "گوناز تی وی" پخش می شود

شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۷

https://youtu.be/fmWnOYY6Qos

هر انسانی و هر جامعه، حقوقی دارد. یکی از اساسی ترین حقوق جوامع و انسان ها، "حق توسعه یافتن، شکوفایی و پیشرفت" است. این حق، با زاده شدن هر فرد انسانی، شکل می گیرد و نمی توان، فرد انسانی را به هر شکل و بهانه ای، از این حق محروم کرد.

اگر دقت کرده باشیم، مجازات افراد قانون شکن و جنایتکار، سلب حیات آن ها نیست، بلکه سلب حق توسعه، شکوفایی وپیشرفت آن ها در زندگی، با توصل به حبس آن ها در زندان ها و دور نگهداشتن افراد از امکانات طبیعی و اجتماعی توسعه خود و زندگیشان است.

این حق، با لذت بردن انسان، از مدت محدود زمانی بین تولد و مرگ، در رابطه مستقیم است.

میزان بهره مندی و لذت بردن افراد و جوامع از این حق، به میزان توانمندی مالی و رفاهی آن ها بستگی دارد.

در دنیای کنونی و در جهان سوم، حق توسعه یابی افراد و جوامع از آن ها سلب شده و در دستان پر زور دولت نهاده شده است.

این سیاست های مدیران دولتی است که میزان توسعه و پیشرفت جوامع و انسان ها را  نه به عنوان یک حق طبیعی که به عنوان یک امتیاز و یا یک نوعی از مجازات دسته جمعی، تعیین و اجرا می کنند.

یعنی دولتمردان، به خود حق می دهند تا بخشی از جامعه را از حق توسعه یابی محرم کنند تا مجبور به تبعیت از سیاست ها و خواست های آن مدیران دولتی بشوند.

در مقابل، نه تنها در بهره مندی بخش دیگری از افراد و جامعه از این حق مشکل ایجاد نمی کنند، بلکه از آن ها حمایت های ویژه ای هم می کنند تا به تابعیت آن ها از دولت بیفزایند.

اصلی ترین سلاح دولت ها درموافقت یا مخالفت با حق توسعه، ارتش، توپ، تفنگ، تانگ و سرباز نیست، بلکه میزان بودجه است که به توسعه جوامع اختصاص می یابد. بودجه، مهمترین سلاح دولت برای حمایت از توسعه جوامع یا مجازات و عقب نگه داشتن جوامع است.

آیا بودجه، فرمی از تشویق و تنبیه، بخش هایی از جوامع نیست؟

آیا سیاست های مالیاتی که از مردم گرفته می شود هم بخشی از سیاست های تشویقی و تنبیهی مردم و جوامع نیست؟

سیاست های بودجه ای جاری و عمرانی دولت، چه تاثیری بر میزان توسعه مناطق ملی می گذارد؟

با آن که پرسنل ارتش چند برابر سپاه است، چرا بودجه سپاه افزایش یافته و بودجه ارتش کاهش یافته است؟

سپاه چه مزیتی بر نیروهای نظامی ارتشی دارد که بودجه های آن ها بسیار بیشتر از ارتش است؟

آیا افزایش بودجه های سپاه به آن معنی است که سپاه به دخالت در امور دیگر کشورها، ملل و ترور در آن ها ادامه خواهد داد؟

چرا بودجه های مورد نظر مدیران سپاه (فرماندهان) بودن چون و چرا در دولت و مجلس تصویب می شوند؟

چرا دولت و مجلس توانایی مخالفت با بودجه های درخواستی سپاه ندارند؟
آیا سپاه دولت، مجلس، سازمان ها و دیگر نهادهای کشور را به عنوان بخشی از بدنه غیر نظامی خود، اداره نمی کند؟

آیا اختصاص تبعیض آمیز بودجه، موجب اختلاف و دشمنی پنهان در بین نیروهای نظامی مختلف در ایران نخواهد شد؟

ناتنی بودن ارتش و تبعیض در بین بودجه سپاه و ارتش، چه نگرانی های امنیتی برای آینده ایجاد می کند؟

نقش بودجه در ایجاد دشمنی در بین ملل و سپاه چقدر است؟

جایگاه بودجه در دشمنی و نفرت مردم از ملاها و روحانیون چقدر است؟

چرا بودجه های نهادهای وابسته به روحانیت، ملاها و کارمندان صنایع مذهبی افزایش یافته اند؟

روحانیت و شغل آن ها چه مزیت هایی بر اقشار مختلف مردم دارند که بودجه به نفع آن ها و به زیان مردم تنظیم و اجرا می شود؟

آیا بودجه های ساخت و ساز یا تعمیر مدارس در استان های غیر فارس زبان، قربانی بودجه های سپاه و لوکس سازی مدارس نواحی فارس زبان نمی شوند؟

چرا بودجه نجات دریاچه اورومیه، به نفع پروژه آبرسانی از دریای خزر به سمنان کویری حذف شده است؟

چرا بودجه هایی هم که در سال های گذشته برای نجات دریاچه اورومیه تصویب شده بودند، اختصاص نیافته اند؟ بودجه های نجات دریاچه اورومیه، در کجاها مصرف شده اند؟

چرا هیچ بودجه ای برای رشد و توسعه عمومی و علمی زبان های مادری تورکان، تورکمنان، قشقایی ها، عرب ها، بلوچ ها، کردها، لرها، لیلکی ها، مازنی ها و ... در نظر گرفته نشده است و همه بودجه ها، صرف توسعه عمومی و علمی زبان فارسی یک اقلیتی در ایران می شود؟

چرا صنایع مادر و صنایع تولیدی در استان های حاشیه ای تاسیس نمی شوند و هر چه صنایع مهم و مادر است، در مناطق فارس زبان متمرکز می شوند؟

آیا عدم سرمایه گذاری در استان های غیر فارس زبان،  موجب فرار مغزها و سرمایه های آن ملل، از سرزمین هایشان به استان های فارس نشین و خارج از ایران نمی شود؟

آیا با سیاست عقب مانده نگهداشتن ملل غیر فارس و در نتیجه، با مهاجرت نیروهای فکری، علمی، سرمایه های مالی و نیروی کار آن ها، عدم توسعه این ملل و  سرزمین ها عمیق تر و غیر قابل جبران نمی شود؟

 آیا عدم تخصیص بودجه های مضاعف برای رفع عقب نگه داشته شدگی استان های پیرامونی، جلوگیری از فرار معزها، سرمایه ها و نیروی کار جوان، نوعی مجازات این ملل و سرزمین ها بخاطر فارس نبودن آنان یا بخاطر ترس از احتمال استقلال این ملل از فارسیستان نیست؟

چرا بودجه های فرهنگی، ملی برای استان های غیر فارس زبان بسیار کمتر از بودجه استان های فارس زبان است؟

آیا دولت، سیاستمداران و مدیران پانفارسیست و پان ایرانیست، از اهرم های بودجه، به عنوان ابزار آسیمیلاسیون و فارسی سازی ملل غیر فارس استفاده نمی کنند؟

نقش سپاه در توزیع نامتوازن بودجه، و عقب نگه داشته شدن مناطق ملی چیست؟

آیا سپاه، بودجه را به بودجه "مناطق امنیتی-خودی" و "مناطق غیرامنیتی-غیر خودی" تقسیم بندی نکرده است؟

آقایان؛ جناب جهانگیر لقائی؛ کارشناس ارشد اقتصاد و

دکتر محمدحسین یحیایی؛ دکترای اقتصاد

در این برنامه حضور یافته و به پرسش های انصافعلی هدایت در این باره پاسخ خواهند داد.

انصافعلی هدایت

تورنتو - کانادا

تدوین 10 ژانویه 2019
پخش  12 ژانویه 2019

hedayat222@yahoo.com