در حالی که دریاچه ارومیه رو به نابودی است، سیاستمداران فقط حرافی می کنند
چهارده - پانزده سال از هشدار بیش از 200 کارشناس و محقق دانشگاهی در باره حتمی بودن خشکی دریاچه ارومیه می گذرد. آنان در سمیناری در دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه از حتمی بودن مرگ این دریاچخ و راه های نجات آن سخن گفتند. اما دولت ایران کاری برای نجات این دریاچه نکرد. کاسه صبر مردم پر و لبریز شد و آنان در روز طبیعت و سیزده بدر سال 1389 در اطراف و سواحل دریای ارومیه اجتماع کرده و به طور سمبلیک، آب های نوشیدنی خود را به روی نمکزارهای دریاچه ریختند. ماموران دولت با این مردم هم حمله کرد ولی کاری نکردند. هر چه زمان به چیش رفت، آن ها به خواست خود بیشتر از گذشته پا فشاری کردند. مقام های دولتی و استانی، وعده های سر خرمن دادند. رئیس جمهوری کمیته ای تشکیل داد. استانداران آذربایجان شرقی و غربی از امکان اجرای چندین پروژه برای نجات دریاچه سخن گفتند. یکی از آن ها باران مصنوعی در منطقه ای بود که ابری برای باران زایی نداشت. دیگری آوردن آب از رودخانه های ارس و زاب بود که بودجه ندارند
با این حال اما، هر از گاهی جلوی دوربین های تلویزیون می آیند و وعده می دهند که کاری خواهند کرد ولی که و چه کاری با کدامین
اراده اجرایی و بودجه؟
در این رابطه، سرویس آذربایجانی رادیو صدای آمریکا گفتگویی را با یکی از فعالان آذربایجانی ساکن پایتخت ترکیه؛ خانم مهسا مهدیلی انجام داده است که در فایل ویدئویی زیر در دسترس شماست
No comments:
Post a Comment