دیالوگ: چرا ایرانیان از دیالوگ در ترس و هراس هستند؟

برنامه هفته هشتاد و چهار دیالوگ
موضوع: چرا ایرانیان از دیالوگ در ترس و هراس هستند؟
مهمانان برنامه:
دکتر رضا حسین بر
دکتر محمدحسین یحیایی
فرامرز بختیار
محسن رسولی
محمد نوریزاد
مجری و مدیر برنامه:
انصافعلی هدایت
تهیه کننده: جواد اسماعیل بیلی
برنامه دیالوگ، هرهفته، در روز شنبه و از ساعت ۲۱:۳۰ به وقت تبریز، از تلویزیون گوناز تی وی پخش می شود
شنبه ۰۳ آذر ۱۳۹۷:

گر چه محمد خاتمی؛ تئوری "گفتگوی تمدن ها" را به جای "برخورد تمدن ها"ی "ساموئل هانتینگتون" ارائه کرده است اما آیا ایرانیان در ترس و هراس از دیالوگ نیستند؟

دیالوگ و گفتگو چیست؟

آیا دیالوگ یک ضرورت اجتماعی و فردی است؟
دیالوگ کردن و عدم گفتگو، نشانه و علامت چیزهایی هستند؟

آیا دیالوگ و گفتگو آداب و اصولی دارد؟

چرا باید دیالوگ داشت؟
نبود دیالوگ، به چه معنا است؟
با چه کسی یا نهادی باید گفتگو کرد؟
چگونه می توان دیالوگ و گفتگو کرد؟
در کجا و در چه زمانی، دیالوگ انجام می گیرد؟

آیا گفتگو با هم دارای شرایطی است؟

موضوع یا مسایل دیالوگ چیست؟ و چگونه انتخاب می شود؟

هدف از دیالوگ چیست؟
آیا دیدگاه های دینی، سیاسی، اجتماعی، ایدیئولوژیک و خواست های متضاد می توانند با هم دیالوگ داشته باشند؟

آیا ملل ساکن در ایران، در درون خودشان و با هم گفتگو می کنند؟

آیا دیالوگی در میان احزاب و جمعیت های هویتخواه و حق طلب درایران، در جریان است؟

آیا در میان ملل و اقوام مختلف ساکن در ایران گفتگویی جاریست؟ یا یکی از ملل و اقوام، از موقعیت برتر و هژمونیک سخن گفته و خود را به دیگران تحمیل می کند؟

آیا در میان احزاب و جمعیت های طرفدار آزادی و استقلال در درون یک ملت، با هم و همچنین با سایر ملل، سازمان های و تشکیلات خواهان حق تعیین سرنوشت در ایران گفتگو صورت می گیرد؟

به چه دلایلی ایرانیان نمی توانند و عاجز از گفتگو و دیالوگ در خانواده، در جامعه، در میان ملل درون ایران و در سراسر ایران و همچنین عاجز از دیالوگ با قدرت مستقر هستند؟

چرا ایرانیان نمی توانند در صحنه های بین المللی گفتگو چیست؟ و به جای گفتگو، دشمنی و "مرگ بر..." را انتخاب کرده اند؟

چه افراد و جریان هایی باید، بیشتر از بقیه، خواهان دیالوگ باشند؟

آیا گروه ها و افکاری که در اپوزیسیون ایران وجود دارند، اهل دیالوگ با هم گستند؟
قرار است، در طول مجموعه ای از دیالوگ ها چه اتفاقی بیفتد؟
آیا بدون دیالوگ، می توان آینده روشنی را در پیش پای مردم و جامعه گذاشت؟
آیا آنانی که در باره اهداف و خواست های خودشان برای آینده ملل در ایران گفتگو نمی کنند و روشنگری در باره افکار و اندیشه های خودشان را به آینده حوالت می دهند، قابل اعتماد هستند؟
آیا خمینی و انقلابیون همراه او در 1357 و قبل از آن،در باره نوع سیستم سیاسی و حقوقی مورد نظرشان، با مردم و ملل در ایران گفتگو کرده بودند؟ اگر قبل از 1357 و برای سال ها گفتگو انجام می گرفت، چه فرقی در سیاست های کنونی ایران قابل پیش بینی بود؟ . چه چیزهایی را نتوانستیم پیش بینی کرده و از رخ دادن آن ها در سیاست و حقوق جلوگیری بکنیم؟
آیا اپوزیسیون حکوکت . حاکمیت درایران، با مردم و با خودشان گفتگو می کنند؟

من (انصافعلی هدایت) به همراه مهمانان این هفته "دیالوگ"، سعی خواهیم کرد تا به این قبیل از سوال ها در روز شنبه (24 نوامبر 2018) پاسخ بیابیم.

انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
بیست و دوم نوامبر 2018
hedayat222@yahoo.com