بسیاری از پان ایرانیست های پانفارس قبول ندارند که ایران کشوری کثیرالمله است. آن ها ایران را کشوری موزائیکی در زیر پای قوم فارس می دانند. آن ها ایران را یک کشور با یک ملت ایرانی می دانند. مرداشان از "ایرانیت" هم، یک ملت با زبان و تمدن فارسی است.
آن پان ایرانیست های پانفارسی هم که واقعیت تکثر را می پذیرند، به تساوی حقوقی ملل موجود در این سرزمین ها سر خم نمی کنند. آن ها به هر دلیلی دست می یازند تا نشان بدهند که رعایت عملی حقوق صددرصد برابر همه ملل در ایران ان ها غیر ممکن است و نمی توان آن را اجرایی کرد. چرا که از منافع آن ها کاسته می شود.
پانفارس های پان ایرانیست، نه تنها به تساوی حقوقی ملل احترام نمی گذارند، بلکه به خواست ها و حقوق ملل هم احترام هم نمی گذارند و بطور علنی با احساسات و حقوق آن ملل مخالفت کرده، آن ها را سرکوب می کنند.
یک نمونه آشکار و غیر قابل انکار چنان بینشی در ایران، در جریان است. تمامی سیستم های سیاسی، حقوقی، رسانه ای، اقتصادی، ملی و بانکی پانفارسیسم در خدمت حمایت از ارمنستان در مقابل آزربایجان قرار گرفته است. آن ها تا آن جا که ممکن است، با تورک دشمنی می کنند، در مقابل احساسات ملی و منافع ملی تورک های آزربایجان ایستاده اند، از ارمنی ها، رد همه زمینه های نظامی، لجستیکی، خوراکی، دارو و درمان، سوخت رسانی، برق رسانی، نفت و گاز رسانی و ... حمایت کرده اند.
در ایران تحت کنترل پانفارس های پان ایرانیست، ارمنی هایی که جمعیتشان کمتر از 130 هزار نفر است، دارای حقوقی هستند که ملل تورک، تورکمن، قشقایی، عرب، بلوچ، لور، و ... فاقد آن حقوق هستند.
پانفارس های پان ایرانیست در مقابل حمایت مردم تورک در جنوب آزربایجان، از برادران و خواهران خودشان در شمال آزربایجان، نه تنها ایستادند بلکه صدها تن از این افراد را بخاطر ابراز عقیده و حمایت از برادرانشان در شمال و حمایت از آزادی سرزمین های تحت اشغال ارمنی ها، دستگیر و زندانی کرده اند. پانفارس ها از ادامه اشغال وطن و سرزمین های متعلق به تورک ها حمایت می کنند.
در حالی که طبق اصول متعدد قانون اساسی ایران، همه ملل در داخل ایران از حقوق مساوی برخوردارند. همچنین احاد ملت حق دارند بدون حمل سلاح به راهپیمایی مسالمت آمیز بر علیه دولت و سیاست های آن دست بزنند. همچنین
طبق اصل نهم
در جمهوری اسلامی ایران، آزادی و استقلال و وحدت و تمامیت اراضی کشور از یکدیگر تفکیک ناپذیرند و حفظ آنها وظیفه دولت و آحاد ملت است. هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی، به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تمامیت ارضی ایران کمترین خدشه‌ای وارد کند و هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادیهای مشروع را، هر چند با وضع قوانین و مقررات، سلب کند.
اصل یازدهم
به حکم آیه کریمه «ان هذه امتکم امة واحدة و أنا ربکم فاعبدون» همه مسلمانان یک امت‌اند و دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است سیاست کلی خود را بر پایه ایتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش به عمل آورد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد.
اصل نوزدهم
مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود.
اصل بیست و هفتم
تشکیل اجتماعات و راه‌پیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.
وقتی پانفارسیسم به اصول متعدد قانون اساسی خود عمل نمی کند، وقتی پانفارسیسم خودش را برتر از دیگر ملل می بیند، وقتی سیاست های فارسیسزم محو ملل غیر فارس یا آسیمیله کردن آنان است، وقتی به حقوق ملی ملل تن نمی دهند، وقتی برابری حقوقی وجود ندارد، وقتی به خواست ها و احساسات ملل غیر فارس در ایران، نه تنها بی توجهی می کند، بلکه به آن احساسات ملی دهن کجی هم می کند، وقتی چند هزار ارمنی را بر میلیون ها تورک ترجیح می دهند، وقتی اتحاد و همبستگی با ارمنی ها و ارمنستان را بر منافع تورک های شمال و جنوب آزربایجان، تورکیه و جهان تورک ترجیح می دهد، وقتی حقوق زبانی و فرهنگی ارمنی ها در ایران هزاران برابر بیشتر از ده ها میلیون تورک است، وقتی ملل تورک، تورکمن، قشقایی، عرب، بلوچ، لور، و ... از منابع طبیعی خودشان بهره مند نمی شوند، وقتی ثروت ملل غیر فارس توسط مرکزنشینان به غارت می رود و آن ها در بیکاری و فقر مطلق زیست می کنند، وقتی رابطه ملل غیر فارس با فارس ها رابطه مستعمرگی و استعمار است، چرا باید ملل غیر فارس در چهارچوب مرزهای ایران بمانند؟ چرا نباید ملل غیر فارس برای دست یابی به استقلال خودشان از ایران همت نکنند؟ چرا نباید با هم برای از بین بردن مرزهای ایران همکاری نکنند؟
آیا یک دلیل برای عدم استقلال ملل غیر فارس از ایران وجود دارد؟
چرا همه دلایلی که برای حفظ مرزهای ایران ارائه می شوند، تنها منافع قوم فارس را تامین می کنند؟
آیا ایران کنونی، منافع ملل غیر فارس هم به اندازه منافع فارس ها تامین بکند؟
چرا ایران منافع ملل غیر فارس را تامین نمی کند؟
در چهارچوب سیاسی که منافع ملل غیر فارس تامین نمی شود، چرا باید در آن چهارچوب بمانند؟
دلایل استقلال ملل غیر فارس از ایران چیست؟
آیا استقلال ملل غیر فارس از ایران، به منافع کنونی آن ملل در چهارچوب ایران لطمه خواهد زد؟
چرا متفکران و روشنفکرانی، با پیله و وصله هزار وصله ناجور به هم، می خواهند ثابت بکنند که حفظ مرزهای این و عدم استقلال ملل غیر فارس از ایران، منافع همه ملل را تامین می کند؟
آیا این ملل غیر فارس بوده و هستند که فتیله جدایی ملل داخل آن را آتش زده اند یا سیاست های تک بعدی پانفارسیسم و پان ایرانیسم تجزیه را به ایران و استقلال ره به ملل غیر فارس تحمیل کرده است؟
آیا کشورهایی که به مراتب کوچکتر از هر یک از ملل داخل ایران هستند ولی دارای استقلال هستند، وضع بهتری نسبت به ملل غیر فارس در ایران ندارند؟
اگر عرب های الاحواز، یا بلوچ ها، یا لورها، یا تورکمن ها و یا تورک ها از ایران کنونی مستقل بشوند، کدام منافع را از دست داده و متضرر خواهند شد؟
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
بیست و سوم (23) اکتبر 2020
hedayat222@yahoo.com
No comments:
Post a Comment