آیا باید روز جهانی دختر را تبریک گفت؟


آیا باید روز جهانی دختر را تبریک گفت؟

روز جهانی دختر، "روز مبارزه با خردسال همسری دختران نوجوان" است.

متاسفانه، در یکصد سال گذشته و در زیر سیاست‌های ضد انسانی پهلوی‌ها و ملاهای پانفارس پان‌ایرانیست، بر میزان اعدام‌ها، قتل‌ها،  زندانیان، بر تعداد کسانی که در تصادفات جاده ای مرده‌اند، و ... افزوده شده است.

 در نتیجه این سیاست‌ها، فرزندان بیشماری از ملل مختلف، بی‌سرپرست و گرسنه مانده و از فرصت‌های اجتماعی احتمالی حال و آینده محروم گشته‌اند.

همچنین، در این صد سال، بر تعداد جمعیت فقیر در میان همه ملل تورک، تورکمن، قشقایی، عرب، بلوچ و .... افزوده شده است.

این خانواده‌های فقیر، توان تامین هزینه زنده ماندن و تحصیل فرزندان خودشان را نداشته اند و ندارند و دولت‌ها، در ایران سیاسی جدید هم، از این خانواده‌ها حمایت مالی کافی نکرده‌اند و نمی‌کنند.

در نتیجه این سیاست‌ها، بسیاری از خانواده‌ها مجبور شده‌اند، بر خلاف میل خود و بر اساس ضرورت، فرزندان خودشان را بفروشند یا به کارهای غیر انسانی مجبور شده‌اند.

 در چنین بازاری، دختر بچه‌های خردسال، بیش از پسر بچه‌ها مشتری داشته‌اند تا به عنوان وسیله سکس، از آن‌ها استفاده بشود.

یعنی، خانواده‌های فقیر، دختران خردسال خودشان را در زیر نام ازدواج مصلحتی، به افراد بزرگسال می‌فروشند تا شکم آن دختران را سیر نگه‌ دارند تا شاهد مرگ آن‌ها از گرسنگی نشوند‌.

لذا، تا روزی که در میان انسان‌ها، خانواده‌ای، به هر دلیلی، دختران خردسال خودشان را مجبور به انتخاب ازدواج مصلحتی با بزرگسالان می‌کنند، نمی‌توان روز دختر را تبریک گفت. 

بلکه باید این روز را به عنوان روز سیاه تاریخ و بشریت، به همدیگر تسلیت بگوییم.

ناگفته نماند که عامل اصلی چنین وضعیتی، سیاست‌ها و دولتمردان سودجوی پانفارس ایران هستند که همه بودجه‌های بزرگ را صرف اهداف ایدئولوژیک خود یا ثروت‌اندوزی و دزدی‌های خودشان کرده‌اند و می کنند.

اما طرف دیگر معادله، صاحبان مال و مکنت، ‌ثروت، تولید، توزیع و ... هستند که دارای سرمایه حاصل از بازوی کار همین ملل هستند.

یعنی، سرمایه داران این ملل هم به اندازه دولت و دولتمردان ایران فارسزده، در قبال وضعیت فقر عمومی و زندگی مردم، فروش دختران، رواج فحشاء حاصل از فقر، و ... در ایران سیاسی کنونی مسئول هستند.

آیا ثروتمندان این ملل نمی توانند، سیستمی و تشکیلاتی را تاسیس و اداره بکنند که به تامین کار و رفاه خانواده‌های نیازمند، منجر بشود؟

 آیا اختصاص ده درصد از درآمد ثروتمندان این ملل، کفاف تامین نیاز چنین خانواده‌هایی را نمی‌کند؟

 تا دختران خردسال فروخته نشده، پسران خردسال به کارهای خلاف شان انسان مجبور نشوند و یا مورد تجاوز قرار نگیرند؟

در آینده نه‌چندان دور، جامعه و تاریخ، انتقام بسیار سختی را از پانفارسیسم، پان ایرانیسم، دولتمردان ایران، ثروتمندان و ما انسان‌های بی‌تفاوت در قبال فرزندان خود خواهد گرفت.

انصافعلی هدایت 


Comments