ENSAF

سود و زیان تجزیه ایران انصافعلی هدایت؛ روزنامه نگار آزاد و مستقل در تجزیه شدن ایران شک نکنید. خودمان را گول نزنیم. دیگر، اتهام "خیانت به ایران و کشور"  عذاب وجدان نمی آورد. باید کج  نشست و راست دید و کلاه خود را هم قاضی  نکرد. من: انصافعلی هدایت، روزنامه نگار آزاد و مستقل آذربایجانی، خود قربانی نژاد پرستی و خود برتر بینی روشنفکران فارس هستم  و از همه شما روشنفکران و نویسندگان ایرانی می پرسم: ایران، برای من و وطنم چه کار کرده که من و وطنم با ایران (شما) بمانیم؟ در این باره، وقتی در ایران بودم، مقاله ها نوشته ام اما از وقتی از ایران خارج شده ام، مجبور به خود سانسوری و سکوت شده ام خانم مهر انگیز کار در مقاله پر ارزش "اهوازی و احوازی" مسایل بسیار مهمی را بر زبان آورده اند که من به سهم خودم از ایشان بسیار ممنونم. اما این جمله " واضح است که جدائی برای احوازی سودی ندارد ، او را و قوم او را آزاد نمی گذارند تا از آن منطقه ی پر برکت به سلیقه ی خود بهره برداری کنند" ایشان من را به نوشتن این مقاله مجبور کرد. مدت ها بود که از ترسم، مقاله ای نم...

Tərk qıl bu eşqi bu sevdanı Tərk qıl bu eşqi bi sevdanı bu dədri alma boynuna bu mevlanı Azad et kəndini misli geçmişin dedim kəndi kəndimə bu eşqidən qaç özünü əlac verməz sənə bu təbib təbibim özü aşiqdir düşüb mənim dərdimə dedim kəndi kəndimə gəl kafir eşq ol kafiri xuda kimi qurani, toratı, incili at tut kəndi nəfsini azad et hər dinidən kitabidən eşqidən  bu gün dedim kəndi kəndimə Məhəmməd, İsa ya ki Musa allah adamları heç bu atəşi eşqi cəhimin dadını danmışlar heç eşqə inanmışlar aflatunlar, ərəstular sənə tay aşiq olmuşlar mahi pəriyə dəfələrcə dedim kəndi kəndimə qaçmaq istərəm bu suzan eşq cəhimidur mollalar demiş azad istəməm kəndimi bu cəhimidən bu dinidən bu küfrüdən eşq cəhənnəmin bir parçasıdır düşüb canimə qaçabilməm dedim kəndi kəndimə dedim görməsəm səni ey nazlı nigarım, yarım tərk qıllam bu sevdanı eşqi ey nov bəharım ataram səni,  gedər ruhum tutaram zindegiyi heyvanı dedim kəndi kəndimə sən amma ru...

Gözlərim pencərədə “Gəlmirəm!” Dedin “gəlmirəm” qəbul etdim mən amma inanmadı sənin üçün təpən ürəyim, mənim. Nə çoxumuş pencərələr burda mavi qapı bağlanmış səni axtarır gözlərim qəlbim fərmanilə pencərədən pencərəyə pencərədən pencərəyə həyəcanla içim, ürəyim dolu dua axtarır gözlərim səni pencərədə deyirəm: “dedi gəlmirəm gəlmiyəcaq inan ona axtarma böş camları dəmir qapiyi.” Deyir: “get … ötür məni tək qalım yanım oduma.” Bir başsız quşdur gözlərim mənim pencərədən pencərəyə … pencərədən pencərəyə … pencərədən pencərəyə ordan dəmir mavi qapiyə həyəcanla pencərədən pencərəyə … pencərədən pencərəyə … pencərədən pencərəyə … və yenə mavi dəmir qapi bağlı ...  həyəcanla səni axtarır  darıxmış gözlərim camların arxasında pencərədən pencəriyə hızla gedərkən min xiyal gəlir “olmaya digərində intiuzar çəkir əl sallır mənə və fəryad edir ismimi gəl qapıyı aç!  diyə. Və ...

M əstlıq istərəm Birdə şərabi sifid-o sorx içmən diyirəm sənə söz verirəm həmişə içərəm, məst olaram ləbləründən aldığım şərabilə mən bundan dır məni həmişə məst görürsən yoxsa bir qədəhlə məst olmam ey yar bülüsən. piyalə dolu ya boş, bəhanə dir çəkirəm başıma ta ətraf şad ola, bunu sən ey yar bülüsən. əğyarın çişmi sənilə mənim əlaqəmdədir məsti şərab olub, xumar olub, sənə baxmaq istirəm, ey yar bülüsən. əğyari yozmaq, ortadan qovmaq gərəkir səndə çək başa, məst olaq, cəmidə tək olaq, ey yar bülüsən. sənilə tək olmaq istərəm, hər sübhü şam istərəm səni məst-o aqil olam müdam ey ayr bülüsən. cami şərabı əldən qoyub uzaqlaşma məndən ey nazənin məst ol, qaçaq cəmidən mənə tay, ey yar bülüsən. məst olmasam bu dərdimi necə daşıram demə bəsdir, məst olma, xoşdur mənə, dərmanimdür ey yar bülüsən. gər çi sən sevirsən mənilə hicranı, fasiləni, ayrılığı mənisə məst olam ya aqil yalvarıram sənə “getmə!” diyə ey yar bülüsən...