می دانیم که در ایران، نه تنها سازمان ها، نهادها و مقام های دولتی، احزاب و تشکل های صنفی و حرفه ای، حتی بعضی از جریان های شبهه دینی، بلکه تعداد زیادی از افراد عادی، دانش آموزان و دانشجویان، روزنامه نگاران، نویسندگان، محققان، اساتید دانشگاهی، ملاها و آیت الله ها هم با رسمی و آموزشی شدن زبان های مادری در ایران مخالفت می کنند.
آیا سیستم آموزشی و تربیتی دولتی در ایران بعد از قاجاریه و از دوران رضا شاه تا کنون، بر پایه شستشوی مغزی افراد در همه سطوح آموزش رسمی و غیر رسمی استوار شده است؟
هدف شستشوی مغزی در مدارس از دوران رضاشاه تا کنون چه بوده است؟
آیا همه توان آموزشی و تربیتی رسمی و غیر رسمی در ایران صد سال اخیر، بر روی آموزش زبان فارسی و مخالفت با زبان های مادری متمرکز نشده است؟
چرا مخالفت با زبان های رسمی در همه سطوح اجتماعی دیده می شود؟
آیا دلایل مخالفت آن ها با رسمی و آموزشی شدن زبان های مادری در ایران قابل دفاع است؟
آیا مخالفت با رسمی و آموزشی شدن زبان های مادری، به موازات و شانه به شانه زبان فارسی، نشانه ای از شستشویی مغزی نیست؟
برای بحث در باره این نوع از شستشوی مغزی در ایران و از طریق سیستم های رسمی و غیر رسمی آموزشی سه مهمان در برنامه امروز دیالوگ شرکت کرده اند.
دکتر ضیاء صدرالاشرافی؛ محقق برجسته
جناب محمد رحمانی فر: محقق تاریخ
جناب محمد المدحجی نیسی، نویسنده و روزنامه نگار
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
بیستم (20) فوریه 2021
hedayat222@yahoo.com
No comments:
Post a Comment