شستشوی مغزی از طریق مخالفت با آموزش زبان های مادری

 می دانیم که در ایران، نه تنها سازمان ها، نهادها و مقام های دولتی، احزاب و تشکل های صنفی و حرفه ای، حتی بعضی از جریان های شبهه دینی، بلکه تعداد زیادی از  افراد عادی، دانش آموزان و دانشجویان، روزنامه نگاران، نویسندگان، محققان، اساتید دانشگاهی، ملاها و آیت الله ها هم با رسمی و آموزشی شدن زبان های مادری در ایران مخالفت می کنند.

آیا سیستم آموزشی و تربیتی دولتی در ایران بعد از قاجاریه و از دوران رضا شاه تا کنون، بر پایه شستشوی مغزی افراد در همه سطوح آموزش رسمی و غیر رسمی استوار شده است؟

هدف شستشوی مغزی در مدارس از دوران رضاشاه تا کنون چه بوده است؟

آیا همه توان آموزشی و تربیتی رسمی و غیر رسمی در ایران صد سال اخیر، بر روی آموزش زبان فارسی و مخالفت با زبان های مادری متمرکز نشده است؟

چرا مخالفت با زبان های رسمی در همه سطوح اجتماعی دیده می شود؟

آیا دلایل مخالفت آن ها با رسمی و آموزشی شدن زبان های مادری در ایران قابل دفاع است؟

آیا مخالفت با رسمی و  آموزشی شدن زبان های مادری، به موازات و شانه به شانه زبان فارسی، نشانه ای از شستشویی مغزی نیست؟

برای بحث در باره این نوع از شستشوی مغزی در ایران و از طریق سیستم های رسمی و غیر رسمی آموزشی سه مهمان در برنامه امروز دیالوگ شرکت کرده اند.

دکتر ضیاء صدرالاشرافی؛ محقق برجسته

جناب محمد رحمانی فر: محقق تاریخ

جناب محمد المدحجی نیسی، نویسنده و روزنامه نگار

انصافعلی هدایت

تورنتو - کانادا

بیستم (20) فوریه 2021

hedayat222@yahoo.com