مزدوران، ملیت ندارند
چه فرقی میکند که مزدوران ایران-فارسها از کدام ملت، با کدام دین، با کدام زبان و با کدام تاریخ هستند؟
چرا که مزدوران، ملت، وطن، دین، آزادی و آزادگی ندارند. مزدوران همه این مفاهیم بسیار مهم انسانی را به هیچ، به صاحبان زور، پول و اشغالگران فروخته اند.
دولت ایران-فارس، با پول نفت و مالیاتی که از مردمان و ملل بدست میآورد، می تواند هر کسی را، با هر دین، مذهب، زبان، منسوبیت ملی، پشتوانه تاریخی و ... به مزدوری وخیانت به ملت خود مجبور بکند.
چون انسان ها، وقتی مجبور به زندگی در فقر فکری و فقر مالی میشوند، عقلشان هم به اشغال اشغالگران در میآید.
آنها، برای تامین نان خانواده و اندکی رفاه برای اهل و عیالشان، تن به هر خفت وخواری ومزدوری برای دشمن وطن و ملتشان می دهند.
این دسته از افراد، فکری، آرمانی، یوتوپیای و آرمانشهری برای خود، خانواده و ملتشان، در ذهنشان ندارند.
آنها، توانایی ومهارت های قوه تعقلشان را در خدمت به اشغالگر قرار دادهاند. آت قوه ومهارتشان را در جهت تامین منافع اشغالگر و حفظ توان سرکوبگری اشغالگر بکار گرفتهاند. عقل آن ها در اشغال دشمن است.
لذا، آن ها برای یک لقمه نان و اندکی درآمد، رفاه و بخاطر قدرتی که اشغالگر برای سرکوب معترضان به آنها می دهد (و آنها احساس قدرت و اهمیت وبرتری میکنند)، احساس غرور و برتری میکنند.
لذا، مزدوران میتوانند بدون ترس از مجازات و محاکمه، از سلاح و زور بر علیه دیگران استفاده بکنند. بدون ترس از مجازات، دیگران را شکنجه بکنند، بکشمد و از حقوق ملی و فردی برسمیت شناخته شده، محرومشان بکنند.
در نتیجه، آنها، نهتنها خودشان، بلکه منافع ملی و وطن ملتشان را هم به اشغالگران ومدیران اشغالگری می فروشند.
اگر هم، این افراد محتاج و فقیر فکری و مالی، از نوعی فکر، سیاست، دین، ایدئولوژی یا دولت و حاکمیتی، بشدت دفاع می کنند، دفاع آنها دلیلی بر استقلال فکری آن ها نیست.
آن ها یا تماما شستشوی مغزی-آموزشی شدهاند و یا به خاطر احتیاج به اندکی نان و رفاه، به نفاق و دو رویی چسبیدهاند.
،این گروههای مزدور، با مفهوم آزادی و آزادگی، آزادی فکر، آزادی عقیده، آزادی بیان، آزادی انتشار فکر، آزادی اراده، با آزادی و حقوق وپیامدهای اعمال اراده ملی، با حقوق ملی، با حقوق حاکمیت ملی، و ... هر ملت و فردی بیگانه می شوند یا مجبور به بیگانه شدن هستند تا نانشان و قدرت سرکوبگریشان را از دست ندهند.
برای همین است که دولت ایران-فارس، همه ملل تحت اشغال فکری و سرزمینی را در فقر فکری و مالی نگه می دارد تا بتواند از نیاز و احتیاج های آن ها به ضرر خودشان سوءاستفاده کرده، از آنها لشکرهایی برای دفاع از منافع مافیاهای حاکمیتی ایران-فارس استخدام بکند تا از همان ها برای سرکوب ملل خودشان بهره ببرد.
این همان سیاستی است که انگلیسیها برای سرکوب ملل مختلف در هندوستان استفاده میکردند.
انگلیسیهای اشغالگر سرزمینی و فکری ملل مختلف در هندوستان، هندیهای نیازمند، فقیر فکری، فقیر مالی و انسان ها و ملل تحت اشغال سرزمینی و عقلی را برای سرکوب هندیهای آگاه ومدافع هویت ها و حقوق ملی خود، به عنوان کارمند، نظامی (مزدور) استخدام میکردند.
انگلیسیها، با سیاست اعمال فقر و استخدام فقرا، جنگ های خونینی را در بین هندیهای آگاه و هندی های در اشغال فکری مدیریت کردند.
دولت ایران-فارس هم، همان سیاست فقیر سازی و استخدام لشکرهای ارزان قیمت فقرا برای سرکوب حقوق ملی را بکار بسته است و اعمال میکند. چون می داند که مزدوران، کارمندان ونظامیان وفادار به ایران-فارس، وطن فروش وملت فروش هستند. می داند که آنها وطن وملت ندارند.
انصافعلی هدایت
02 سپتامبر 2025
No comments:
Post a Comment