Saturday, August 8, 2009

آینده ایران روشن نیست. هست؟

سلام دوست من

دل همه ما می خواهد که هر جوری هست، جمهوری اسلامی برود. هر جوری که هست، آزادی ، دموکراسی و حقوق بشر را به دست بیاوریم. اگر این چهار تا را داشته باشیم، برنده ایم. نه؟ اما به عقیده من، چنین نیست.1

شاید این گفته درست باشد که مردم ما در سال 57 می دانستند که چه چیزها را نمی خواهند و چه چیزها را می خواهند. نمی دانم. سن من، به آن سال ها، قد نمی دهد. می دانم که آن ها خواهان رفتن شاه بودند. به هر بهایی هم که شده، آن را می خواستند. اغلب مردم (به خصوص مردم عامی) در پی احیای دین بودند. برای همین هم به "جمهوری اسلامی" رای دادند. 1

یعنی مردم می دانستند که چه می خواهند. چرا که مردم در آن دوره، خواست های اقتصادی نداشتند. خواست های سیاسی هم زیاد نبود. حقوق بشر هم برای ملت ما، موضوع چندان شناخته شده ای نبود. یک کم دموکراسی نداشتیم. شاید به دنبال دموکراسی بودند؟ نمی دانم.1
من، الآن می دانم که هنوز، شرایط را نمی شناسیم. می دانم که در آن زمان، احزاب قوی نبودند. ولی بهتر از حالا و صریح تر از اکنون بودند. با این وجود، می دانستیم که احزاب و سازمان ها، چه می خواهند.1

ولی امروز، همه احزاب و جمعیت ها همه با هم به توافقی اعلام نشده ولی ضمنی با هم رسیده اند که سکوت کنند و تنها جمهوری اسلامی را از بین ببرند. این تنها هدف مشترک همه ما است.1

ولی آیا می دانیم که این همه مردان سیاسی، احزاب و جمعیت های سیاسی در باره آینده ایران چگونه می اندیشند؟

چه نوع حکومتی و با کدام قوانین و تشکیلاتی را می خواهند؟

من تصور می کنم که صدها سوال هست که سیاستمداران و احزاب و سازمان های ایرانی باید به آن ها پاسخ بدهند و گر نه، فردای روزگار، خون ریزی ها از نو، شروع خواهند شد.1

برای من، همه چیز فضای سیاسی ایرانیان سیاستمدار، گنگ است. هیچ برنامه ای را در رابطه با آینده ایران و ایرانیان ندیده ام. 1

کمتر برنامه و نوع حکومت پیشنهاد ی سیاستمداران، احزاب و سازمان ها به روشنی، به روی کاغذ آمده است. برنامه ها و اجزای آن ها به روی کاغذ نیامده اند. لذا بهتر است تا هم اکنون که هنوز فرصت داریم و دعواهایمان با خون هم دیگر، رنگین نخواهد شد، انجام بدهیم.1

وقتی جمهوری اسلامی رفت، امکان بحث و بررسی جدی زیاد و طولانی نخواهد بود. بهتر است در این مجال، بخشی از دعواهایمان را انجام دهیم تا بدانیم که چه می خواهیم و چه نمی خواهیم؟

هنوز به توافقی در باره حقوق مردم، اقوام یا ملت ها، نوع و کیفیت دموکراسی در ایران، نوع حکومت و قانون اساسی، قوای حاکم بر ایران، تقسیم بندی سیاسی یا بر اساس خاک، زبان، اقوام یا ملت ها، وضعیت ارتش، اطلاعات، چگونگی نظارت بر دولت و پارلمان، چگونگی دفاع از حقوق احزاب و سازمان ها و افراد، و ... زبان رسمی ایران
و زبان مناطق جغرافیایی یا اکثریت ساکنان هر منطقه و ... هزاران موضوع دیگر، مطالب چندانی ندیده ام

شما چه می اندیشید ؟ دوست من

No comments:

Post a Comment

گونئی آزربایجان سیاسی پارتیلری "دوشونجه باغی"یندا سیاستلرین آچیلقیرلار

  گونیی آزربایجان سیاسی تشکیلاتلارین لیدر/سوزچولری "دوشونجه باغی" آدلی اوتاقدا، سیاستلرین، مرامنامه‌لرین و ایستیراتئژی‌لرین آچیقلا...