نهضت اعتصاب غذای عمومی برای کسب حقوق ملت آذربایجان راه بیندازیم

انصافعلی هدایت - گوناز تی وی

عزیز پورولی؛ فعال مدنی- سیاسی که در زندان مرکزی تبریز در بند اسارت است، در حمایت ازاعتصاب غذای پنج زندانی سیاسی آذربایجان؛ محمود فضلی، بهبود قلیزاده، لطیف حسنی، آیت مهر علی بیگلو و شهرام رادمهر دست به اعتصاب غذا زد. اعتصاب غذای این 5 فرزند آذربایجان از زندان تبریز آغاز شد ولی زندان های "اوین" تهران و زندان"شهریار کرج" هم با مزه و طعم اراده پولادین فرزندان تبریز و آذربایجان آشنا شدند.

من هم این تجربه را داشتم و می دانم 24 روز اعتصاب غذا یعنی چه و از تاثیرات منفی اعتصاب غذا بر سلامتی جسم، روح و روان انسان ها آگاهم.

وقتی نامه ای نوشته و تمامی مردم آذربایجان و فعالان حقوق بشری ایران و جهانیان را از نیت و قصد خودم آگاه کردم، می خواستم همه مبارزان راه آزادی با من هم صدا شوند و نهضت اعتصاب عمومی راه بیندازیم تا به اهداف آذربایجان و نه اهداف من، دست یابیم اما تنها ماندم. هم در زندان تنها ماندم و هم در جامعه. کسی، همصدای من نشد و در اعتصاب غذا به من نپیوست.

اکنون این مردان وطن، تنها سرمایه انسانی خود: "جانشان" را در کف گرفته اند و به میدان آمده اند. ما مردم آذربایجان و روشنفکران این سرزمین در شنیدن صدای مبارزان خودمان، خیلی سهل انگاری می کنیم. نباید بیش از این، سهل انگاری کرده و آنان را تنها بگذاریم.

مبارزه برای بدست آوردن حقوق مردم آذربایجان، تنها بر عهده یک یا چند نفر نیست و نباید هم باشد. اگر برای هدفی استراتژیک در راستای منافع آذربایجان و مردمش می جنگیم، باید از هر فرصت دوست ساخته یا دشمن تراشیده، جهت نیل به اهداف استراتژیک ملت تورک آذربایجان بهره برگیریم.

مدت هاست ما روشنفکران به خواست این فعالان سیاسی زندانی گوش نداده و پیام آنان را بگوش جان نشنیده ایم. آن زندانیان با این گرسنگی شان از ما نمی خواهند که ستایششان کنیم. آنان نمی خواهند قهرمان ما باشند. پر چه قهرمانان ملی ما در این زمانه هستند.

آنان با به خطر انداختن جانشان، می خواهند ما را متحد کرده و در راستای منافع ملت آذربایجان به حرکت در آورند.

عزیز پورولی جلوتر از من تو، دریافته که آن 5 تن چه می خواهند. پورولی با آغاز اعتصاب غذای خود، به ندای مبارزه آنان پاسخی مناسب داده است. اکنون نوبت دیگر زندانیان سیاسی و مدنی آذربایجان است تا آرامش را از دشمنان آذربایجان بگیرند و جهانیان را از خواب غفلت بیدار کنند.

به نطر می رسد، باید همه زندانیان سیاسی و مدنی و حتی زندانیان عادی آذربایجانی در حمایت از آنان از یک سو، خانواده های زندانیان اعتصاب غذا کرده از سوی دیگر به نهضت اعتصاب غذای آذربایجان بپیوندند.

فعالان سیاسی و مدنی آذربایجان هم بدنه این نهضت را تشکیل بدهند و دست به اعتصاب غذای عمومی و سمبلیک بزنند و همه با هم، دوش به دوش هم دشمن و حاکمیت را با عمل خود، در بحران سیاسی و مدنیفرو ببریم.

در این شرایط، همه از خود و حاکمیت سوال خواهند کرد که چرا مردم و فعالان سیاسی آذربایجان نه تنها در زندان ها بلکه در خانه ها، در خاک های تاریخی آذربایجان جنوبی و شمالی، در ایران، در ترکیه، در اروپا و آمریکا دست به اعتصاب غذا زده اند؟

در پاسخ به این سوال، خواست و حقوق ملت آذربایجان عریان خواهد شداز سطح به اوج و رسانه ها خواهد آمد و اراده ملت آذربایجان برای بدست آوردن حقوق خود، مانند رعد و برقی به رخ جهانیان خواهد درخشید.

در عین حالی که من هم به جمع کسانی پیوسته ام که با امضای طومارهایی از زندانیان اعتصاب غذا کرده می خواهیم تا به اعتصاب غذای خود پایان دهند و به این اقدام مهم احترام می گذارم اما همه ملت آذربایجان را برای حمایت از این فعالان سیاسی و تحت فشار قرار دادن حاکمیت و افکار عمومی جهانیان، به اعتصاب غذای سمبلیک و عمومی دعوت می کنم.

با نهضت اعتصاب غذای عمومی در همه گوشه و کنار جهان، صدای زندانیانمان و خواست ملت آذربایجان را به گوش جهانیان برسانیم. با پیوستن با این حرکتی که از زندان های ایران آغاز شده است، در جهت تحقق حقوق ملت آذربایجان حرکت کنیم.

سکوت و بی عملی امروزه ما، حرکت ملی را برای سال ها عقب نگه خواهد داشت. با اعتصاب غذای عمومی، خون تازه ای را به رگ های حرکت ملی ملت آذربایجان تزریق کنیم.

اعتصاب غذا های خود را در فیس بوک، در وبلاگ ها بنویسیم. به وب سایت ها بفرسستیم. خبرهایمان را به رادیوها و تلویزیون ها برسانیم. در جلو سفارتخانه ها، کنسولگری ها، خواست هایمان را بنمایش بگذاریم.