احمدی نژاد رفت و مافیای قدرت و ثروت ماند

انصافعلی هدایت - گوناز تی وی

احمدی نژاد می رود بدون آن که آقازاده هایی را که 8 سال تهدید کرد، معرفی کند. چرا احمدی نژاد نمی تواند آن ها را افشا کند؟

در ایران معاصر، همیشه، احمدی نژادهایی بودند و هستند که از قانون "از کجا آورده ای؟" سخن می گفتند و می گویند تا مردم ساده لوح را فریب بدهند. شاید خود احمدی نژادها هم در ابتدای کار، توان و قابلیت جنایتکاری آقازاده ها را نمی شناختند اما وقتی با واقعیت عریان آن ها در پس پرده آشنا می شوند، لال می شوند و دهانشان بند می آید.

در هر حال، قانون "از کجا آورده ای؟" شعاری هست تا مردم فکر کنند، در فرصت مناسبی، دولت و حاکمیت که طرفدار آن ها است، بیت المال ملت را از حلقوم آقازاده ها بیرون خواهند کشید.

شاید هم خود آقازاده ها با اهرم ها و رسانه هایی که دارند، به شعار "از کجا آورده ای؟" دامن می زنند تا مردم عادی، شورش و اعتراض و عصیان نکنند و منتظر فرصت مناسب بماند. همان فرضتی که به آقازاده ها فرصت می دهد تا بر مال خود بیندوزند و چفت و بست همه درها و پنجره ها و سوراخ و سمبه ها را بیابند و آدم هایی را که باید بخرند، بخرند تا هیچ کس نتواند در باره آن ها اقدامی بکند.

امروز امام جمعه قم که شاید آقازاده اش صدها و حتی هزاران میلیارد تومان به برکت نفوذ پدرش در حاکمیت، بچنگ آورده، برای تخریب رقیب خود و پسرش خبر داد: یکی از مفسدان اقتصادی بزرگ، به وکیلش، برای دفاع از وی در دادگاه، 10 میلیارد تومان پول داده است.

شاید هم این امام جمعه اشاره می کرد که اگر این 10 میلیارد تومان را به جای وکیل دادگستری، به او یا به دادگستری یا قوه قضائیه یا به ولی امر مسلمین می داد، کارها بی سر و صداتر و آرام تر پیش می رفت و منافع همه آقازاده ها بهتر تامین می شد.

در این که ولی فقیه و اعوان و انصار او برای مبارزه با آقازاده ها و استفاده آن ها از رانتخواری ها جدی نیستند، کمتر کسی شک می کند. چرا که اگر او بخواهد با این رانتخواری ها مبارزه کند، باید اول از همه، تیغ را بر گلوی خود و خانواده اش گذارده، خود را بر دم نیشتر داده و تسلیم عدلیه کند.

اما این کار را با خود و فرزندانش نمی کند. با آیت الله های اطرافش هم نمی کند. با مدیران موقوفات، شرکت های تحت امر خود هم نمی کند. با بستگان و نزدیکانش هم همین طور. با وزراء، وکلا، معاونان، ... خود و یارانش هم چنان کاری را نخواهد کرد.

البته اگر اراده رهبران چین را داشته باشد، می تواند ایران را از دام افراد مورد اعتمادش رها کند و به مسیر "ملت خواسته" برگرداند. دشمنان حقیقی علی خامنه ای معترضان نیستند بلکه دوستان و اقوام و کسانی هستند که از قدرت او برای ثروتمند شدن خود استفاده می کنند.

علی خامنه ای اراده برای مبارزه با فساد اطرافیانش ندارد. اگر هم چنان اراده و عزمی را هم داشته باشد، نمی تواند بکار گیرد. چرا که در چند لحظه، همان ها که بر سرش قسم می خورند، سرش را می خورند و خاکش می کنند.

حال، به حجم پولی که در دستان آقازاده های مقرب قدرت و یا نزدیک به قدرت است را در نظر بگیریم. این آقازاده که ظاهرا ده ها کیلومتر از کانون ولی فقیه دور بوده است، به وکیلش 10 میلیارد تومان داده است تا از او دفاع کند.

این آقازاده به "آقا" چندان نزدیک نیست. اگر کمی نزدیک می بود، کسی نمی توانست برایش پرونده بسازد. او را به دادگستری بکشاند و او را مجبور کند تا 10 میلیارد تومان از پول های چاپیده اش را به وکیل بدهد و امام جمعه قم بگوید که " با این پول، می توان دیو را فرشته کرد."

اگر فردی در هر ماه یک میلیون تومان در آمد داشته باشد و همه آن را پس انداز کند، 10.000 ماه یا کمی بیشتر از 833 سال طول می کشد تا این پول را پس انداز کند.

حال اگر همین آدم خوش شانس، پدری داشته باشد که برای فرزند تازه متولد شده اش در هر ماه 10 میلیون تومان پس انداز بکند، این کودک بعد از 1000 ماه یا 83 سال و 3 ماه 10 میلیارد تومان پول خواهد داشت.

باز هم فرض بکنید که این آقازاده بد بخت و فلک زده، بخواهد با همین 10 میلیارد تومانی که به وکیلش داده است، یک اعتراض خیابانی ترتیب دهد و برای هر نفر 1.000.000 تومان بدهد تا یک ماه در خیابان ها و برای یک موضوعی اعتراض و اغتشاش کنند، فکر می کنید، او بتواند چند آدم را اجیر کند؟ او می تواند 10.000 هزار آدم را به خیابان ها کشانده و برایشان حقوق اعتراض و اعتصاب بدهد.

آیا چنین آدم هایی برای چنین مبالغی، آدم نمی کشند؟ خانواده ها را از بین نمی برند؟ توانایی قاچاق هر کس و هر چیزی را ندارند؟ نمی توانند جنایتکارها را بخرند؟ نمی توانند، مدیران ارشد و وزراء را بخرند؟ نمی توانند دها و بلکه هزاران تن را بقتل برسانند و شبکه های مافیایی تشکیل بدهند؟

مگر شهرام جزایری عرب، یکی از این آقازاده ها در جلسه دادگاهش افشا نکرد که به ولی امر مسلمین، به رئیس مجلس، به وزراء، به مدیران، به امام جمعه ها، به نمایندگان مجلس و به ده ها رئیس و مدیر کل "کادو و هدیه" های میلیاردی داده است. مگر با آن "آقا"هایی که او در دادگاه از آن ها نام برد، چه کردند؟ مگر نه این که خود او را به زندان انداختند تا مزه خامی سخن گفتن را بچشد و آبروی ولی امر مسلمین را ندرد. همان کاری که با سرپاسبان مختاری کردند و بجرم افشای قتل هایی که رضا شاه به او فرمان داده بود تا او بکند، محکومش کردند.

به گفته روزنامه های داخلی؛ علی مژدهی نماینده مدعی العموم در دادگاه شهرام جزایری، ضمن قرائت کیفرخواست صادره درباره شهرام جزایری، به تشریح مشخصات متهمان و عناوین اتهامی هر یک از آنان پرداخت. در آن پرونده شهرام جزایری با اتهامات بسیاری از جمله رشوه دادن، صادرات غیر قانونی، جعل اسناد دولتی و اختلاس‌های کلان روبرو شد و بیش ۵۰ تن به عنوان شرکای جرم وی روانهٔ دادگاه شدند که اغلب آنان را فرزندان مقامات نظام تشکیل می‌دادند.

سوال اساسی این است که چرا هیچ کس نمی تواند نام همه این آقازاده ها را افشا کند؟ چرا همه نمایندگان، وزراء و رئسای جمهور ایران، آن ها را تهدید می کنند و تنها از آن ها امتیاز می گیرند؟ قدرت این آقازاده ها تا کجاست؟