چرا دیالوگ؟

انصافعلی هدایت
جناب سلیمانی فرد(Hamdullah Soleymani-Fard) نوشته اند:
"با بعضی از افراد این گروه دیالوگ نه تنها بی فایده بلکه مضر است"
پاسخ من: انصافعلی هدایت به جناب سلیمانی فرد:
دوست گرامی، پایان هر جنگی، حتی جنگ های دینی و مقدس، مذاکره و گفتگو بوده است و خواهد بود.
برای همین هم، در دیالوگ نباید بسته شود.
از طرف دیگر، "سیاست"؛ علم و هنر گفتگو (با دیگری) در شرایط بحرانی است.
برای همین، هیچ دولتی، در هیچ شرایطی درهایش را بر روی دشمن، برای گفتگو، نمی بندد.
ما، به عنوان فعالان سیاسی-مدنی یا احزاب و جمعیت ها هم باید درهای دیالوگ و گفتگو را به همه افراد و جریان ها باز بگذاریم.
باز بودن درهای دیالوگ، به آن معنی نیست که درهای دیگر بسته می شوند. بلکه در گفت و شنید، باید بیش از گذشته بر روی افکار، اندیشه و درک دیگران و خودمان از مسایل و جریان های میان طرف ها، باز بشود.
به عنوان نمونه، جنگ هشت ساله ایران علیه عراق، جنگ سرد بین بلوک شرق با غرب، جنگ ادیان در چند هزار سال گذشته، جنگ تمدن ها و ... همه با دیالوگ و گفت و شنید حل شده اند و یا خواهند شد.
پایان هر جنگی، گفتگو و مذاکره است. پس می توانف به جای جنگیدن، گفتگو را انتخاب کرد.
من گفتگو و دیالوگ را انتخاب می کنم. اگر چه، راه های دیگر هم روی میز من هم هست.
تورنتو - کانادا
چهاردهم می 2018
hedayat222@yahoo.com