تورک ها، به یک رسم دیرینه سیاسی معتقدند و آن این که اگر جمعیتی، به آن آگاهی و اراده سیاسی رسید که خود را یک‌ملت و شایسته حاکمیت ملی خود یافت و برای این منظور، دولت ملی خود را تاسیس کرد و پرچم ملی خود را بالا برد، این پرچم دیگر پایین نخواهد آمد. اگر چه صدها سال این ملت در اشغال قوای استعماری و نظامی دیگر کشور باشد، شیرینی دولت و پرچم ملی را چشیده است و دوباره برای بدست آوردن آن اراده سیاسی بپا برخواهد خواست و دولت ملی و پرچم ملی و ادتش ملی و نهادهای مدنی و ملی خود را دوباره تاسیس خواهد کرد.
ملت تورک آزربایجان و تورکمن، در چند صد سال اخیر، بارها پرچم ملی خودشان را برافراشته اند. دولت های ملی خودشان را تاسیس کرده اند. حتی امپراطوری‌های بزرگی را تاسیس کرده اند. آخرین امپراطوری بزرگ تورک ها در فراتر از مرزهای ایران‌کنونی، دولت قاجاریه بود که پرچم‌و آزاده دولتمداری و حاکمیت تورک ها را برافراشته و به امپراطوری تبدیل شده بود.
از سال های پایانی قاجاریه تا به امروز، ملت تورک در ایران بارها برای برافراشتن مجدد پرچم ملی خودشان و تاسیس دولت ملی خودشان قیام کرده و دولت تاسیس کرده اند. چندین دولت ملی در ترکمنستان جنوبی و چندین دولت در آزربایجان تاسیس سده اند ولی قوای بین المللی و منطقه ای مانع تداوم اهتزاز پرچم آن دولت ها شده و سرزمین این ملت‌ها را دوباره اشغال کرده اند.
در اواخر دوران قاجاریه، شیخ محمد خیابانی پرچم‌آزربایجان را با تاسیس دولت و کشور آزادیستان در آذربایجان بالا برد.
سپس و در بیست و یکم آذر سید جعفر پیشه وری پرچم حکومت ملی آزربایجان را بالا برد.
لاهوتی فردی بعدی بود که پرچم افتاده تورکان در ایران را برافراشت.
با انقلاب 1357 گروه هایی از مردم و احزاب پرچم ملی آزربایجان را بالا بردند اما بخاطر فاصله میان 21 آذر با 1357 و تضعیف توان تحزب ملی در میان تورک‌ها، خواست پانفارسیسم و پان ایرانیسم، بر خواست تورک ها چربید و باز هم پرچم ملی تورک ها افتاد اما در تورکمنستان جنوبی بارها و این پرچم برافراشته شد.
گر چه مذهب تورک های آزربایجان با تورک های ترکمنستان متفاوت بوده است اما آن دو خودشان را یک ملت تورک می دانسته اند و حکومت های تورک را به حکومت‌های تورک آزربایجانی و حکومت های تورک تورکمن تقسیم نمی کرده اند. بلکه حکومت تورک می دانسته و از آن خود فهم و درونی می کرده اند.
چرا می گویند؛ پرچمی که یک با برافراشته بشود، هرگز پایین نمی رود؟ معنی این جمله چیست؟
آیا پرچمی دولت تورکی که برافراشته شده بود و متاسفانه با هجوم ناجوانمردانه دشمن خارجی؛ با نام پانفارس-پان ایرانیست به حکومتها و اراده ملت تورک در ایران شد و پرچم‌های برافراشته آن ها را به پایین کشید و سرزمین آن ها را اشغال کرد و وطن و سرزمین تورک ها را به مستعمره خود تبدیل کرد، دوباره برافراشته خواهد شد؟
آیا عشق به وطن، ملت و حاکمیت ملی، و امید به برپایی دوباره دولت ملی همان پرچم برافراشته در قلب انسان هاست؟
آیا هر کس که برای برپایی دولت ملی تلاش می کند و امیدی به برپایی دولت ملی دارد و انسان ها را حول محور دولت ملی آگاه کرده و جمع می کند، پرچم ملی را برافراشته نگه داشته است؟
آیا باید بپذیریم که از پانفارسیسم و پان ایرانیسم شکسته خورده ایم و نباید برای بار دیگر پرچم ملی خودمان را بالا ببریم؟
برای این که پرچم‌ملی تورک ها دوباره به اهتزاز در بیاید، چه شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی لازم است؟
علل شکست ملتی و از میان برداشته شدن دولت ملی انان برای مدتی، چه درس هایی را برای پرچمداران ملی برای برافراشتن مجدد پرچم ملی و تاسیس حکومت ملی می دهد؟
تورک‌های آزربایجان و تورک های تورکمن باید برای برافراشتن مجدد پرچم‌ملی و برپایی دولت و حاکمیت تورک ها از چه سدها و موانعی باید گذر بکنند؟
آیا داشتن مذهب متعدد سنی و شیعه می تواند مانعی بر آزاده ملی تورک ها بر تاسیس مجدد حکومت ملی تورک ها باشند؟ مانع مذهبی را چگونه می توان برطرف کرد؟
برای تاسیس مجدد حکومت ملی توسط مردم، مردم باید دارای کدام‌شرایط و ویژگی‌ها باشند؟
آیا در تاسیس حکومت ملی، باید مطلق گرا بوده و بجز استقلال، به هیچ چیز دیگر راضی نشد؟
آیا می توان و باید، برای برافراشتن پرچم‌حکومت ملی با قدرت های منطقه ای و بین المللی همکاری کرد یا باید بدون همکاری و جلی توجه کشورهای منطقه و قدرتوهایی جهانی به تاسیس دولت ملی اقدام کرد؟
نقش سازمان‌های بین المللی در برپایی دولت ملی چیست؟
برای پاسخ به این‌سوال ها چند مهمان‌در برنامه این هفته دیالوگ حضور خواهند داشت.
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
هشتم (08) دسامبر 2020
hedayat222@yahoo.com
No comments:
Post a Comment