گرفتاری در باتلاق پاندول ذهنی

 

گرفتاری در باتلاق پاندول ذهنی

از مترجم محترم بسیار متشکرم که این سند را هم در اختیار ما گذاشته و هم آن را ترجمه کرده است. 

اما در جمله ای که اینگونه آغاز می شود " در تاریخ باستان اورمیش ..." یک سهو در نگارش رخ داده است که احتمالا عمدی نیست. آن سهو این است که کلمه

 Urumiah

در تایپ "اورمیش" شده است.

لاکن، مطلب دیگری که بسیار برای تورک‌ها مهم است ولی بنا به دلایلی به آن توجه نمی‌کنیم خود کلمه

Urumiah

 است.

لابد تصدیق خواهید کرد که ما تورک‌ها و حتی‌ فارس‌ها هم، در گفتار نام این شهر "اورومیّه" می گوییم که دارای دو “او” است. یعنی با "او" و "رو" در این کلمه مواجه هستیم. حقیقت این است که در جهان بیرون از ذهن، به این شهر “اورومیه” یا “اورمو” می‌گوییم اما در نوشتار “اُرومیّه” می‌نویسیم. 

این اختلاف و چندگانگی در میان تجربه ملی و فردی زیسته، فرهنگ و مدنیت ملی، آموزشی ملی، تحمیل اجباری فراملی، ذهن فردی، حافظه ملی، گفتار جمعی و نوشتار دولتی تحمیلی سرگردان هستیم. این سرگردانی در دوره‌های اخیر فارسی سازی کلمات - نام‌ها و با تورک ستیزی اسامی و کلمات تورکی رایج و به ما تورک‌ها تحمیل شده است که بر خلاف اصول اندیشه و قواعد ذهنی-زبانی تورکی است. 

ما تورک‌ها هم‌ به تبعیت از آموزش اجباری و تحمیلی فارس‌ها، به دوگانگی زبانی هم مبتلا شده‌ایم و هم به ان عادت کرده‌این و هم از آن دفاع می‌کنیم. 

چرا که ما به عنوان یک فرد تورک، در خانواده و در میان ملت خود، در حافظه تاریخی ملی ملت خود، در ذهن و خاطرات فردی خود، در پروسه زبانی تورکی و در گفتار روزانه خود نام این شهر را “اورومیه” می گوییم اما “اُرومیّه” می‌نویسیم. 

این چندگانگی که با قواعد زبان تورکی، حافظه ملی-تاریخی تورک‌ها، با آموزش ملی-وطنی تورک‌ها، با حافظه فردی ما از این کلمه در ذهن ما مخالف است، باعث چندگانگی رفتار و تفکر ما در جهان واقع می شود.

نفرمایید که چگونه تفاوت گفتار و نوشتار در یک کلمه، باعث رفتار و فکر متضاد در جهان بیرون از ذهن ما می شود.

باید بپذیریم که مغز ما انسان‌ها تابع قواعد ویژه‌ای برای ادراک جهان خارج است. اگر تضادی جزئی هم در میان این قواعد و جهان واقعی باشد، ادراک عقلی ما هم متزلزل شده و ما در یک حرکت پاندولی گرفتار می شویم.

در نتیجه این پاندول، در تشخیص درست و غلط مردد می‌شویم که کدام درست و کدام غلط است؟ و این حالت و وضعیت ذهنی-زبانی، به سوالی پاندولی و دائمی بدون جواب در عقلی ما بدل می شود که به خاطر عدم تلاش برای پاسخگویی و انتخاب یک راه حل برای آن، به باتلاق عقلی و در مرحله بعد به باتلاق حرکت فردی و ملی ما بدل می شود.

ما تورک‌ها برای رهایی از این وضعیت پاندولی و اختلاف در میان چندگانگی‌های تحمیلی به عقل فردی و ملی-تاریخی ما، باید به شفافیت شیشه ای در میان گفتار، نوشتار، تفکر، تجربه فردی، تجربه ملی، مدنیت ملی، عقل فردی و ملی و عمل فردی و عمل ملی برسیم.

 یعنی باید از تشکیک دائمی در میان خود فردی، خود ملی، خود تاریخی، خود عقل ملی، خود عقل فردی، آموزش خانوادگی-ملی، آموزشی تحمیلی اجباری فرا‌ملی و … خارج شده به شفافیت در ان‌ها برسیم تا راه برون رفت از عقب ماندگی و باتلاقی که دیگران به طور مصنوعی ساخته و ما و عقل پان را گرفتار آن کرده اند، رها بشویم. 

انصافعلی هدایت 

29.12.2024