جناب شاملی عزیز
من هم بمانند کثری از فرزندان ملت تورک آزربایجان جنوبی، تعرض سیاسی و توسعه طلبانه حزب دموکرات کردستان ایران را دیدم. بسیار متاسف شدم اما باید واقعیت های سیاسی اطرافمان را ببینیم و به صراحن موضعگیری بکنیم. نباید خودمان را فریب بدهیم. اگر هدف ما انسانی باشد، اما هدف همسایه، غیر انسانی، باید منافع ملت خود را بر واقعیت جاری استوار بکنیم.
جناب شاملی
من، با اکثریت بخش های بحث شما در آن نوشته، در مورد جسارت رسمی و آشکار حزب دموکرات کردستان ایران موافق هستم و سیاست های خصمانه، سلطه طلبانه، دشمن تراشانه و توسعه طلبانه رهبران کرد آن حزب را محکوم می کنم.
من، بشخصه، مدت ها تلاش می کردم تا روابط فی ما بین تورک و کرد، عقلانی و بر اساس مصالح و منافع همسایگی پیش برود.
گاهی هم دوستان تورک خودم را با موضع گیری های محافظه کارانه ام که اغلب هم به نفع دوستان و همسایه کرد مان موضعگیری می کردم، نه تنها ناراضی، بلکه شاکی می کردم.
دوستان تورکم را به رادیکالیسم متهم می کردم و تصور کرده و ادعا می کردم که در هر دو طرف مرزهای سرزمینی-تاریخی ما (تورک ها و کردها) افراد ساده اما صمیمی هم هستند که با استراتژی های مبارزه با رژیم و دشمن مشترکمان آشنا نیستند و بجای در سیبل قرار دادن دشمن مشترکمان، همسایه یشان را می کوبند و آب به آسیاب دشمن هر دو می ریزند. مسیر مبارزه با پانفارسیسم و رژیم را به سوی همدیگر تغییر می دهند.
گاهی هم دوستان تورک خودم را با موضع گیری های محافظه کارانه ام که اغلب هم به نفع دوستان و همسایه کرد مان موضعگیری می کردم، نه تنها ناراضی، بلکه شاکی می کردم.
دوستان تورکم را به رادیکالیسم متهم می کردم و تصور کرده و ادعا می کردم که در هر دو طرف مرزهای سرزمینی-تاریخی ما (تورک ها و کردها) افراد ساده اما صمیمی هم هستند که با استراتژی های مبارزه با رژیم و دشمن مشترکمان آشنا نیستند و بجای در سیبل قرار دادن دشمن مشترکمان، همسایه یشان را می کوبند و آب به آسیاب دشمن هر دو می ریزند. مسیر مبارزه با پانفارسیسم و رژیم را به سوی همدیگر تغییر می دهند.
عمدا و آگاهانه هم نمی خواستم باور بکنم که رهبران، روشنفکران و رهبران احزاب کرد در دام پانفارسیسم و رژیم افتاده باشند و بخواهند، نه تنها در دام و تله رژیم که در دام و تله عوامزدگی و پوپولیسم بیفتند اما واقعیت آن است که آن ها در دام و تله رژیم و عوامزدگی افتاده اند و هر روز هم بیشتر در این تله و مرداب گیر می کنند و عمیق تر می روند.
آیا باید توسعه طلبی و سلطه جویی احزاب و رهبران کرد را ببینیم و سرمان را در برف بکنیم و انشا اللاه گربه است،گفته رد بشویم؟
آیا جوامع، ملت تورک و تاریخ، این‌کوتاهی و حماقت در اصرار به نفهمیدن و عدم درک شرایط را به ما می بخشند و خواهد بخشید؟
آیا خود ما می توانیم، این کوتاهی خودمان در درک واقعیت های سیاسی و حوادث اطراف مان و ساده لوحی هایمان را ببخشیم؟ و تصور بکنیم که برای اهدافی انسانی داریم از جیب ملت فداکاری می کنیم اما با چنین روندی، آینده خونین و تیره و تار است.
آیا خود ما می توانیم، این کوتاهی خودمان در درک واقعیت های سیاسی و حوادث اطراف مان و ساده لوحی هایمان را ببخشیم؟ و تصور بکنیم که برای اهدافی انسانی داریم از جیب ملت فداکاری می کنیم اما با چنین روندی، آینده خونین و تیره و تار است.
آیا نباید به رادیکال های جبهه خودمان حق بدهیم تا از همه افراد ملت بخواهند تا مسلح شده و آماده دفاع از ملت و وطنشان در مقابل هر نوع توسعه طلبی ها و از هر کجا و هر جبهه ای باشند؟
در سیاست، منافع ملی تعیین کننده رابطه ملل و همسایه ها است. منافع ملی ما تورکان هم، حفظ چهارچوب مرزهای سرزمین و وطنمان است و حفظ این وطن تاریخی مهمترین اولویت ماست.
نمی توانیم و نباید به ادعاهای ارضی و سرزمینی دیگر همسایگانمان چشم بپوشیم و با تعارف، مسئله به این بزرگی را در ظاهر، حل و فصل کرده باشیم. نباید آتش در زیر خاکستر بماند. طبیعی است که یا صلح و یا جنگ. انتخاب با همسایه است؟ چون او، ما را به انتخاب یکی از این دو مجبور کرده است و صلح و آرامش انتخاب اول ماست .لکن انتخاب ما، با انتخاب او، قابل تغییر است
نمی توانیم و نباید به ادعاهای ارضی و سرزمینی دیگر همسایگانمان چشم بپوشیم و با تعارف، مسئله به این بزرگی را در ظاهر، حل و فصل کرده باشیم. نباید آتش در زیر خاکستر بماند. طبیعی است که یا صلح و یا جنگ. انتخاب با همسایه است؟ چون او، ما را به انتخاب یکی از این دو مجبور کرده است و صلح و آرامش انتخاب اول ماست .لکن انتخاب ما، با انتخاب او، قابل تغییر است
تصور می کنم که نه تنها، باید رهبران و عقلای این حزب، بلکه رهبران و عقلای دیگر احزاب کرد و همچنین عقلایی که در خارج از مرزهای احزاب کردی هستند، باید با این توسعه طلبی به نام ملت کرد، مخالفت کرده، از دو ملت تورک و لور عذر بخواهند و الا پیامدهای چنان ادعاهایی، تمامی روابط فی مابین و همکاری ها را به مخاطره خواهد انداخت و تمامی قوا و امکانات تورک، کرد لور را مصروف مقابله با توسعه طلبی های سرزمینی یک عده مالیخولیا خواهد کرد.
در حالی که می بایست، تمامی توان همه ملل در ایران، بر مبارزه با دشمن مشترک متمرکز بشود.
در حالی که می بایست، تمامی توان همه ملل در ایران، بر مبارزه با دشمن مشترک متمرکز بشود.
همچنین عقلای کرد نباید به خام های سیاسی و سیاست، اجازه بدهند که آینده آن منطقه از خاورمیانه، به سوریه ای دیگر بدل بشود که این خواست دشمن مشترک همه ملل است.
و اما آن جا که با شما مخالفم، مفهوم "فدرالیسم" است. همسایگان کردی که مدعی طرفداری از فدرالیسم در ایران هستند، آیا واقعا فدرالیست هستند؟
به چه نوعی از فدرالیسم تمایل داشته و پای بند هستند؟
به چه نوعی از فدرالیسم تمایل داشته و پای بند هستند؟
فدرالیسم مورد نظر آن ها، فدرالیسم استانی موجود است؟
فدرالیسم بر اساس اکثریت مطلق یا نسبی جمعیتی است؟
فدرالیسم بر اساس وطن تاریخی است؟
فدرالیسم جغرافیایی کدام مقطع از تاریخ را مبنا و مورد پذیرش قرار داده اند؟
آیا ادعاهای سرزمینی و ارضی بخشی از کردها، می تواند مبانی توافق بر نوع خاصی از فدرالیسم باشد؟
آیا این رفتار سیاسی توسعه طلبانه حزب دموکرات کردستان ایران، نباید ما را به مقابله به مثل و موضعگیری های شدیدتر در مقابل آن ها راهنمون سازد؟
آیا نباید جبهه ها یا کنگره هایی که این سه ملت در آن حضور مشترک داشته و برای دستیابی اهداف مشترک و همچنین راه‌های مبارزه با دشمن مشترک همکاری می کنند یا گرد هم جمع می شوند، در این باره تصمیم بگیرند و موضع گیری بکنند و این توسعه طلبی را محکوم نمایند؟
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
هفدهم (17) می 2020
hedayat222@yahoo.com
No comments:
Post a Comment