بهانه هایی برای تجزیه ایران

دوستانی که فکر می کنند من به دنبال بهانه ای هستم تا ایران را تجزیه کنم، درست فکر می کنند. هستم. 

بهانه های لازم را هم دارم. 

سوال این است که: چه کس یا کسانی این بهانه را به من داده اند و می دهند؟ 

بهانه هایی که من با توجه به آن ها تجزیه طلب شده و ایران را فاقد شرافت لازم برای در کنار خود داشتن آذربایجان می دانم، چه چیزهایی هستند؟ واقعی هستند یا ذهنی؟ خارجی هستند یا انتزاعی؟ کوتاه مدت بوده و هستند یا 

دراز مدت بوده اند و هستند؟

 ایرانیان برای این که این بهانه را از من و امثال من بگیرند، چه کار مثبتی کرده اند و می کنند؟ 

من لیستی از این بهانه ها را در نوشتارهایی که در وبلاگم و فیس بوکم نشان داده ام. 

آیا آن ها "بهانه" هستند؟ یا "واقعیت های دردناکی" هستند که دیگر نمی خواهم با شما مودب بوده و آن ها را کتمان کنم؟ 

دردتان از چیست؟ از این که واقعیت ها را به رختان می کشم یا آن ها را انکار نمی کنم؟ یا از این که لیاقت همکشور بودند با آذربایجان را ندارید؟