قدرت های خارجی، رضا میرپنج سابق را بجای قاجارهای تورک، بر صندلی شاهی نشاندند. بدین وسیله و با دست رضا خان، بر خرمن سبز تورک و سپس عرب، آتش دشمنی انداختند.
در زیر دشنه های رضا دیکتاتور و سربازانش، نفس ملت ها در سینه هایشان خفه شده بود. بتدریج، برادری و برابر ملی ملل ساکن جغرافیای ممالک محروسه، از بین رفت. تخم کینه و دشمنی در میان ملل ساکن در ایران کاشته شد تا روزی و روزگاری، به جنگ و خونریزی بدل شود.
ایدئولوژی رسمی این دوره، "یک خدا، یک شاه و یک وطن" نام گرفت. پاسخ هر چیزی که مخالف قرائت رسمی از این ایدئولوژی بود، مرگ بود.
این ایدئولوژی در پی ساختن جامعه ای یکرنگ و از بین بردن رنگ های مختلف، مانند فرانسه، ایتالیا و آلمان، در سرزمین های ممالک محروسه بود که ملل و ادیانی بسیار متفاوت داشت.
این سیاست در زمینه فشارها و اجبارهای سیاسی، زبانی، فرهنگی، تاریخی، تمدنی، حقوقی، اقتصادی و مهاجرت و حتی دینی هم بشدن اعمال می شد و می شود.
این باور رفتار حاکمیتی و دولتی، بر نژادپرستی آریایی بنا شد. زبان آریایی "فارسی" تعریف گشت. کشور آریایی باید شیعه می بود. به باور این ایدئولوگ ها، بخش هایی کشور آریایی توسط ملل مهاجمی تسخیر شده و از پیکره ایران جدا شده بودند. لذا آن سرزمین ها، باید به ایران بر می گشتند.
برای پنهان کردن این دیدگاه توسعه سلطه طلبانه و استعماری آریایی، "ایران فرهنگی" ساخته شد تا در هر کجا و در تاریخ گذشته، تنی چند، بفارسی قلم زده باشند، "ایران با زبان و تاریخ مشترک فارسی" شناخته شوند.
بر اساس همین تفکر آریایی و نژادپرستانه بود که تاریخ، تمدن، زبان و فرهنگ ملل تورک، تورکمن، عرب، بلوچ، لر و ... ساکن در جغرافیایی ایران، در دوره 96 ساله بعد از قاجار، برسمیت شناخته نشده اند. بلکه به عنوان دشمن شماره یک زبان فارسی و نژاد آریایی، در هدف تهاجم و مبارزه آریایی های ایران فارس، قرار گرفته اند تا با نابودی آن همه هویت ها، تمدن ها، تاریخ ها، زبان ها و ... یک ملت جدید ایرانی-آریایی و فارسی زبان زاده شود.
نتیجتا، باید تاریخ، تمدن، فرهنگ، زبان و منافع اقتصادی و دیگر منافع ملی ملل تورک، تورکمن، عرب، بلوچ، لر و ... قربانی منافع سیاستمداران نژادپرست و آریای پندار می شد تا زبان و هوست فارسی زنده بماند.
می توان، این جریان سیاسی-قانونی-فرهنگی-اقتصادی را "پان ایرانیزم" نامید. مکتبی بر گرفته و کپی شده از فرانسه، آلمان و ایتالیا، نژادپرستانه، ضد دیگر نژادها و زبان ها، ضد حقوق انسان ها، دیگر ستیز، مهاجم، دیکتاتور و مستبدانه، است. این تفکر، در همین مدت، همه امکانات دولتی و حکومتی را در جهت اهداف خود بکار گرفت.
حزب پان‌ايرانيست در این باره می گوید:
"ملت بزرگ ايران داراى يک وطن، يک تاريخ، يک فرهنگ، و آداب و رسوم می‌باشد. پراکندگى، تفرقه و تشتت، و وضع کنونى به ملت ايران تحميل شده است. پان‌ايرانيسم نهضت وحدت طلب ملت ايران است."
رهبر فکری رضاخان قلدر؛ دکتر محمود افشاريزدى هم پان ایرانیسم را چنین تعریف کرده است:
"پان‌ايرانيسم در نظر من بايد "ايده‌آل" و هدف اشتراک مساعى تمام ساکنين قلمرو زبان فارسى باشد در حفظ زبان و ادبيات مشترک باستانى. منظورم اتحاد کليه ايرانی‌نژادان - فارس‌ها، افغان‌ها، آذری‌ها، کردها، بلوچ‌ها، تاجيک‌ها و غيره - است براى حفظ و احترام تاريخ چند هزار سال مشترک و زبان ادبى و ادبيات مشترک."
در این دیالوگ، سعی خواهیم کرد تا نورافکن های فکری را به این مسئله بتابانیم.
مهمانان برنامه:
1. دکتر جهانگیر لقائی: دکتر در اقتصاد، فعال سیاسی، نویسنده و متفکر فارس از آلمان
2. دکتر جعفر الهاشمی: دکتر در حقوق، فعال سیاسی، نویسنده و متفکر عرب از انگلستان
3. مهندس جمشید شارمهد: از انجمن پادشاهی ایران، فعال سیاسی، نویسنده و متفکر فارس از آمریکا
4. دکتر ماشالله رزمی: دکتر و متخصص در علوم سیاسی، متفکر، نویسنده و محقق تاریخ معاصر ایران، تورک و از فرانسه
سوال ها:
پان ایرانیسم چیست و چه مشخصه هایی دارد؟
نتایج حدود 100 سال حاکمیت دیکتاتوری و استبدادی پان ایرانیسم، چه بوده است؟
آیا پان ایرانیسم، بعد از 100 سال، توانسته است به اهداف پان ایرانیستی خود برسد؟
آینده سیاست های پان ایرانیستی را، در داخل ایران و در خاورمیانه چگونه می بینید؟
می توانید برای پان ایرانیسم چند دستاورد مثبت بیان کنید؟
آیا اتحاد در میان ملل ممالک محروسه در دوران حاکمیت تورکان قاجار بیشتر بود یا اکنون؟
چرا نژادپرستی و استبداد زبانی، فرهنگی، تمدنی و تاریخی پان ایرانیسم، زبان ها، نژادها، فرهنگ ها و تاریخ های ملل تورک، تورکمن و عرب را دشمن پان ایرانیسم و زبان فارسی می بیند؟
چرا امنیت و بقای پان ایرانیسم، بر مبنای دشمنی با عرب و تورک بنا شده است؟
چه کسی، حزبی، جریانی، حکومتی و ملتی باید مسئولیت حنایات علیه زبان ها، تاریخ ها، فرهنگ ها، تمدن ها، هنرها و ... ملل تورک و عرب، تورکمن، بلوچ و ... در این منطقه را بپذیرد؟
آیا راهی برای جبران صدمات یک قرنی وارده به تورکان، تورکمانان، عرب ها، بلوچ ها و ... از طرف پان ایرانیسم، وجود دارد؟
آیا احتمال تجزیه ایران به چند کشور جدید، به خاطر سیاست های استبدادی، دیکتاتوری و دشمنانه پان ایرانیسم با دیگر ملل وجود دارد؟
آیا در مخالفت با سیاست های یکصد ساله پان ایرانیسم، صداهای مخالفت از داخل و بیرون ایران بلند شده را می شنوید؟
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
سوم مارچ 2018
hedayat222@yahoo.com
در زیر دشنه های رضا دیکتاتور و سربازانش، نفس ملت ها در سینه هایشان خفه شده بود. بتدریج، برادری و برابر ملی ملل ساکن جغرافیای ممالک محروسه، از بین رفت. تخم کینه و دشمنی در میان ملل ساکن در ایران کاشته شد تا روزی و روزگاری، به جنگ و خونریزی بدل شود.
ایدئولوژی رسمی این دوره، "یک خدا، یک شاه و یک وطن" نام گرفت. پاسخ هر چیزی که مخالف قرائت رسمی از این ایدئولوژی بود، مرگ بود.
این ایدئولوژی در پی ساختن جامعه ای یکرنگ و از بین بردن رنگ های مختلف، مانند فرانسه، ایتالیا و آلمان، در سرزمین های ممالک محروسه بود که ملل و ادیانی بسیار متفاوت داشت.
این سیاست در زمینه فشارها و اجبارهای سیاسی، زبانی، فرهنگی، تاریخی، تمدنی، حقوقی، اقتصادی و مهاجرت و حتی دینی هم بشدن اعمال می شد و می شود.
این باور رفتار حاکمیتی و دولتی، بر نژادپرستی آریایی بنا شد. زبان آریایی "فارسی" تعریف گشت. کشور آریایی باید شیعه می بود. به باور این ایدئولوگ ها، بخش هایی کشور آریایی توسط ملل مهاجمی تسخیر شده و از پیکره ایران جدا شده بودند. لذا آن سرزمین ها، باید به ایران بر می گشتند.
برای پنهان کردن این دیدگاه توسعه سلطه طلبانه و استعماری آریایی، "ایران فرهنگی" ساخته شد تا در هر کجا و در تاریخ گذشته، تنی چند، بفارسی قلم زده باشند، "ایران با زبان و تاریخ مشترک فارسی" شناخته شوند.
بر اساس همین تفکر آریایی و نژادپرستانه بود که تاریخ، تمدن، زبان و فرهنگ ملل تورک، تورکمن، عرب، بلوچ، لر و ... ساکن در جغرافیایی ایران، در دوره 96 ساله بعد از قاجار، برسمیت شناخته نشده اند. بلکه به عنوان دشمن شماره یک زبان فارسی و نژاد آریایی، در هدف تهاجم و مبارزه آریایی های ایران فارس، قرار گرفته اند تا با نابودی آن همه هویت ها، تمدن ها، تاریخ ها، زبان ها و ... یک ملت جدید ایرانی-آریایی و فارسی زبان زاده شود.
نتیجتا، باید تاریخ، تمدن، فرهنگ، زبان و منافع اقتصادی و دیگر منافع ملی ملل تورک، تورکمن، عرب، بلوچ، لر و ... قربانی منافع سیاستمداران نژادپرست و آریای پندار می شد تا زبان و هوست فارسی زنده بماند.
می توان، این جریان سیاسی-قانونی-فرهنگی-اقتصادی را "پان ایرانیزم" نامید. مکتبی بر گرفته و کپی شده از فرانسه، آلمان و ایتالیا، نژادپرستانه، ضد دیگر نژادها و زبان ها، ضد حقوق انسان ها، دیگر ستیز، مهاجم، دیکتاتور و مستبدانه، است. این تفکر، در همین مدت، همه امکانات دولتی و حکومتی را در جهت اهداف خود بکار گرفت.
حزب پان‌ايرانيست در این باره می گوید:
"ملت بزرگ ايران داراى يک وطن، يک تاريخ، يک فرهنگ، و آداب و رسوم می‌باشد. پراکندگى، تفرقه و تشتت، و وضع کنونى به ملت ايران تحميل شده است. پان‌ايرانيسم نهضت وحدت طلب ملت ايران است."
رهبر فکری رضاخان قلدر؛ دکتر محمود افشاريزدى هم پان ایرانیسم را چنین تعریف کرده است:
"پان‌ايرانيسم در نظر من بايد "ايده‌آل" و هدف اشتراک مساعى تمام ساکنين قلمرو زبان فارسى باشد در حفظ زبان و ادبيات مشترک باستانى. منظورم اتحاد کليه ايرانی‌نژادان - فارس‌ها، افغان‌ها، آذری‌ها، کردها، بلوچ‌ها، تاجيک‌ها و غيره - است براى حفظ و احترام تاريخ چند هزار سال مشترک و زبان ادبى و ادبيات مشترک."
در این دیالوگ، سعی خواهیم کرد تا نورافکن های فکری را به این مسئله بتابانیم.
مهمانان برنامه:
1. دکتر جهانگیر لقائی: دکتر در اقتصاد، فعال سیاسی، نویسنده و متفکر فارس از آلمان
2. دکتر جعفر الهاشمی: دکتر در حقوق، فعال سیاسی، نویسنده و متفکر عرب از انگلستان
3. مهندس جمشید شارمهد: از انجمن پادشاهی ایران، فعال سیاسی، نویسنده و متفکر فارس از آمریکا
4. دکتر ماشالله رزمی: دکتر و متخصص در علوم سیاسی، متفکر، نویسنده و محقق تاریخ معاصر ایران، تورک و از فرانسه
سوال ها:
پان ایرانیسم چیست و چه مشخصه هایی دارد؟
نتایج حدود 100 سال حاکمیت دیکتاتوری و استبدادی پان ایرانیسم، چه بوده است؟
آیا پان ایرانیسم، بعد از 100 سال، توانسته است به اهداف پان ایرانیستی خود برسد؟
آینده سیاست های پان ایرانیستی را، در داخل ایران و در خاورمیانه چگونه می بینید؟
می توانید برای پان ایرانیسم چند دستاورد مثبت بیان کنید؟
آیا اتحاد در میان ملل ممالک محروسه در دوران حاکمیت تورکان قاجار بیشتر بود یا اکنون؟
چرا نژادپرستی و استبداد زبانی، فرهنگی، تمدنی و تاریخی پان ایرانیسم، زبان ها، نژادها، فرهنگ ها و تاریخ های ملل تورک، تورکمن و عرب را دشمن پان ایرانیسم و زبان فارسی می بیند؟
چرا امنیت و بقای پان ایرانیسم، بر مبنای دشمنی با عرب و تورک بنا شده است؟
چه کسی، حزبی، جریانی، حکومتی و ملتی باید مسئولیت حنایات علیه زبان ها، تاریخ ها، فرهنگ ها، تمدن ها، هنرها و ... ملل تورک و عرب، تورکمن، بلوچ و ... در این منطقه را بپذیرد؟
آیا راهی برای جبران صدمات یک قرنی وارده به تورکان، تورکمانان، عرب ها، بلوچ ها و ... از طرف پان ایرانیسم، وجود دارد؟
آیا احتمال تجزیه ایران به چند کشور جدید، به خاطر سیاست های استبدادی، دیکتاتوری و دشمنانه پان ایرانیسم با دیگر ملل وجود دارد؟
آیا در مخالفت با سیاست های یکصد ساله پان ایرانیسم، صداهای مخالفت از داخل و بیرون ایران بلند شده را می شنوید؟
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
سوم مارچ 2018
hedayat222@yahoo.com
.png)
No comments:
Post a Comment