جمعتی بدون سرزمین، بدون دوست و متحد در منطقه
در منطقه ای که خاورمیانه و حتی آسیا
نامیده می شود، ده‌ها ملت زندگی می‌کنند.
همه آن ملل، سرزمینی مشخص، زبان و تاریخی دارند و در وطن به نام خود زندگی می کنند.
اغلب این ملل روابط دوستانه، احترام آمیز و حتی متحدانه‌ای با همدیگر دارند.
تنها یک جمعیت متوهم در این‌منطقه زیست می‌کند که خود را ملت نمی داند.
می خواهد خود در زیر نام ایران پنهان کند اما ایران نام یک واحد سیاسی جدید التاسیس است، نه ملت.
آن‌ها، وطن مشخصی ندارد.با این همه، ادعای ارضی و سرزمینی نسبت به دیگران دارند.
آن‌ها، با تمامی ملل منطقه (دور و نزدیک) دشمن هستند و روابط خصمانه ای را با آن‌ها در پیش گرفته است. آن‌ها را انکار می کنند و با هستی فرهنگی، زبانی و تاریخیشان دشمنی می‌ورزند.
این جمعیت، جز فارس ها نیستند. فارس‌ها با عرب‌ها، با تورک‌های آزربایجان، با تورکمن‌ها، با تورک‌های قشقایی، با بلوچ‌ها، با لورها، با کردها، با گیلک‌ها، با مازنی‌ها، با طالشی‌ها، با مازنی‌ها، و ... و با جمهوری های تورک اطراف، با کشورهای عربی، با ملل مختلف در افغانستان، عراق، و ... دشمنی دارند.
روزی خواهد رسید که فارس‌ها در میان این همه دشمن تنها خواهند ماند. آن ملل، دشمن فارس‌ها نبوده اند ولی فارس‌ها با انکار هویت ملی و حقوق انسانی-ملی آن‌ها، اشغال سرزمین آن‌ها، استعمار وطن آن‌ها، استعمار ذهن آن‌ها، و ... تلاش می کرد، آن ها را مشابه خودش بسازد ولی این ملل بیدار شده و دشمن هستی ملی خودشان را شناخته‌اند.
در صورتی که ملل این منطقه دست به سلاح ببرند، همه ملل، بر علیه فارس‌ها مسلح شده و مانند تاریخ فارس‌ها، آن‌ها را به کویر مرکزی بدون آب و هوای مناسب برای زیست خواهند راند.
این مجازات، خواست ملل این منطقه نبود، بلکه فارس‌ها چنان با این ملل رفتار کرده‌اند که چنین عکس العملی را خواهند زیست.
فارس‌ها ادعاهای بسیاری را مطرح کرده اند اما مدعی سرزمین، وطن و ملتی به نام فارس نشده‌اند.
در نتیجه، طفیلی منطقه محسوب می شوند. بیشترین قربانی جنگ‌های آینده و قربانیان انتقامگیری‌ها، از این فارس‌ها خواهند بود.
انصافعلی هدایت
No comments:
Post a Comment