چرا تورکها در ایران، شهروندان درجه یک جمهوریهای تورکیه، آزربایجان و ... نیستند؟
چرا تورکها در ایران، شهروندان درجه یک جمهوریهای تورکیه، آزربایجان و ... نیستند؟
نوشت:
بیا بجای تفرقه بذر محبت بکاریم ترکهای اونور شما رو ترک درجه دو میدونن مثل فارسها که افغانیها همزبونشونن. همون نگاه فارس به افغان رو اونها به شما دارن.
نوشتم:
اگر جمهوریهای تورکیه، آزربایجان و دیگر کشورهای تورک، ما تورکهای اسیر در ایران فارسزده را شهروند درجه دوم می دانند، حق دارند.
چون:
ما شهروند آن طرف نیستیم.
در آنجا زندگی نکردهایم.
در آن کشورها کار نکردهایم.
برای آن کشورهای تورک مالیات ندادهایم.
برای آن کشورها سربازی نکردهایم.
در راه منافع ملی آنها جان ندادهایم.
با دشمنان آن تورکها نجنگیدهایم.
در راه منافع ملی آنها دشمن نکشتهایم.
فکر و قدرت فکری تورکهای این طرف مرز، در خدمت رشد، توسعه، رفاه، امنیت و توسعه تورکهای آن طرف مرز نبوده است.
ولی در مقابل:
تورکها در ایران، شهروند درجه دوم هم نیستند.
اگر اکنون، کشوری به نام ایران وجود دارد، مرهون تفکر کشورسازی تورکها، جنگها برای کشور سازی تورکها، کشته شدن در این راه ساخت این کشور، شجاعت و فداکاری تورکهای اسیر در ایران کنونی است.
در حالی که تودههای فارس، هیچ نقشی در ایجاد ایران و محافظت از مرزهای ایران کنونی نداشتهاند.
فارسها، با روسها، انگلیسیها، پرتقالیها، محمود افغان و ... نجنگیدهاند.
همبستگی ملل عرب، بلوچ، کرد، لور و بختیاری، گیلک، مازن و تودههای فارس و ... در داخل مرزهای ایران را تفکر، سیاست و سلاح تورکها حفظ کرده بود.
یکپارچگی این ایران، محصول فداکاری و تفکر کشورسازی تورکها بوده است.
تورکها، صاحبان و فاتحان این ایران بودهاند. ولی اکنون در ایران محروم از حقوق ملی-انسانی هستند.
تورکها، برای ساخت ایران، نه تنها قهرمانی کردهاند، بلکه صدها هزار تورک کشته شدهاند.
تورکها، برای این سرزمین سربازی کرده اند، سربازی می کنند ولی حقوق ملی و هویت رسمی-قانونی ندارند.
تمامی سرمایههای مالی، پولی، فکری، نیروی کار و بازوی تورکها در خدمت ساخت این سرزمین بوده است.
تورکها، در اینجا راه و جاده کشیده اند.
تورکها برای ایران کنونی ارتش تاسیس کردهاند.
تورکها، کارخانه و دانشگاه، و نهادهای مدرن کشورداری و اداری را ایجاد کرده اند.
تورکها، برای قرنها، جهت اداره و امنیت این مناطق مالیات دادهاند و مالیات میدهند.
تورکها، صدها هزار دشمن را برای نگه داشتن اینسرزمینها کشتهاند.
تورکها، برای تامین منافع همه ملل در ایران به فارسزده تلاش کردهاند.
تورکها، موتور توسعه فکری، سیاسی، اجتماعی، انسانی، اقتصادی، نظامی و امنیتی این جغرافیا بودهاند.
تمامی اصلاحات، مشروطه، قانون و قانونگذاری و ... مدیون تفکر و اصلاحات تورکها بوده است که بعد از تورکها متوقف شده اند.
تورکها، تمامی قوای فکریشان را صرف توسعه، رفاه، امنیت، آزادی، تاسیس و گسترش ارتش، صنایع، امنیت و ... این بخش از کره زمین کردهاند.
تورکها، امنیت آنچه ایران نامیده می شود را تامین کردهاند. برایش جان داده، جانها گرفته اند.
تورکها، نقش اصلی در حفظ و حراست کشوری که متعلق به آنها بوده را داشتهاند ولی اکنون مهاجر نامیده شده و فاقد حقوق ملی هستند.
با این همه فداکاری برای ایران و مرزها و منافع ملی آن:
تورکها، در قوانین و حقوق ملی ایران، شهروند محسوب نمی شوند.
تورکها، جایگاه و حقوق ملی در ایران ندارند.
تورکها به مستعمره فارسها بدل شدهاند.
هویتهای ملی، زبانی، تاریخی و ... تورکها در ایران انکار می شوند.
فارسیسم، با سیستمهای گسترده و پیچیده شستشوی مغزی، در حال از خود بیگانه کردن و تبدیل کردن تورکها به پانفارسهای فارس زبان است.
تورکها سهمی در اقتصاد ایران، به اندازه اختلاس اخیر ندارند.
زبان و هویت تورکها در ایران فارسزده قدغن و غیر قانونی است.
تمامی نمادها و سمبلهای تورکها را به نفع ایران فارسزده مصادره کردهاند.
نامهای تورکی را ترجمه، یا به فارسی تبدیل کردهاند و تبدیل میکنند.
نه تنها زبان تورکها که هویتهای ملی تورکها در ایران، غیر رسمی و حتی قاچاق بوده، دشمن تلقی می شود.
در چنین شرایطی:
آیا میتوان حقوق شهروندی درجه دومی جمهوریهای تورکیه، آزربایجان و دیگر کشورهای تورک برای تورکها در ایران را با غیر قانونی بودن تورکها در ایران مقایسه کرد
مطمئن هستیم که تورکهای زندانی و بدون حقوق در ایران، شهروندان درجه یک نیستند.
تورکها، در آن کشورها، از حداقل حقوق تورک بودن و تورک ماندن و از آسیمیله نشدن بهرهمند هستند.
تورکها در ایران، هیچ حقوق شهروندی جز مستعمرگی، تامین سرمایه برای توسعه و رفاه مناطق تودههای فارس، نیروی کار ارزان، سربازی برای فارسها، جانبازی برای فارسها، فداکاری برای منافع و امنیت فارسها و ... حقوق دیگری ندارند.
آیا باز هم فکر می کنید که رفتار دولتهای تورک با تورکهای مهاجر از ایران، با رفتار دولت فارس ها با تورکها در ایران قابل مقایسه است؟
انصافعلی هدایت
Comments
Post a Comment