Danışır qurbətlə vətən

Danışır qurbətlə vətəndəki iki dildaş

Demişdi: "Yaşasın" sadəcə
Mənisə "çox yaşasın" vətənə dedim
Hardan isə atdı bu yazını: "Gün aydın, üğurlar deməlisən!"
Qurbətlə vətən havası gəldi başıma. Zaman, yer, duyğular qarışdı bir birinə nənəmim aşı kimi.
Yazdı məni ayıq sala: Salam qaqa, indi gecə dir. Gündüz deyil "Gün aydın" deyirsən.
Əlavə etdi vətən: Xeyirli gecələr yazmalısan. Zamanı qatmamalısan!
Mənisə hala çaş-paş vururam.
Sordu: Orası, hara dır, sən gicəlmisən?
Mənisə qurbətdə axşama gedirəm balkonda yazar və gün uzaqlarda yuxuya batarkən: بوردا گون باتئر، عومور هاوادان اوچور
Vətəndən gəldi:  "اوندا گئجئنیز خیره قارشی"
بوراسئ تورونتو، سیز هارداسئز؟ sordum
Vətən: Bura Təbriz, saat isə 5.
Vətəndən daha bir səs: منیم بئویوگوم، من اردبیل شهرینده خیدمتیزدئیم
Dedim: سحر دیر اوردا، اویانماق چاغی
آیدئنلیق خوروزلارئ بانلایئر حئوکمن
"Təbrizdə hələ gecedir" dedi.
Belə cavabladım:
هله آیئلماق واختئ دئمک گلیب چاتمایئب؟
هله دورماق ایسته میر منیم تبریزیم؟
Ərdəbil yazdı:  من سیزین کیچیک عسگریز
Yazdı Təbriz: Qardaşlar bir soru, Azərbaycan bütövləşmə vaxti gəlip də geçir, niyə bizlər oturmuşux, baxirix?
Mənisə hala balkonda şiir havasında:
بیز قوربت قفسینده، وطن هاواسی آختارئرئق. بلکه سیزلر، بیزلری بیر آووج، وطنده یاشاماقلا توحفلندیره سیز
dedim.
Ərdəbil "millətə bir güclü umud verən lazim."
Təbriz acımadan, üzümə çəkdi qılıncı:
Hedayat bəy, nədən sizin yazdixlariz bir savatsizin yazdixlarina çox bənzir? və latincə yazmrisiz?
Söz doğru, fikir doğru, etiraz haqlı.
Qurbətin halılə, hala geçmişdəyəm:
  سحریز، گونوز خئیره قارشئ
وطن و میللت دوغور اومودلاری
سنله من داشئرئق ایچیمیزده
Təbrizdən düzüm getdi, cavabın həmən almadıqlarını "Alo" dedi və üsyan edərək iyma etdi ki məni dinləyirmisin?
جانئم! بویورون!
Yazdım.
Təbriz dedi: Yuxarida yazdiğima xavap verin lütfən!
Başladım:
"Həm savadsızam demək, həmdə şer yazıram. Şer havasındayam.
Millətim üçün, içimdəki üşaq üçün.
Siz bu anımı yaxalamısız.
Qoyun mən dərdimə sığınım indı.
Dərdim qaranlıdakı uqyanus.
Və mən üzmək bilməyən, yada sınıq bir gəmiyəm."
Təbriz hala üsyançı:
"Ama savadsiz adam Torentoda yaşiyanmazki. Çünki savadsiz adam, dil örənəməz!"
Etiraf etməli və qusuruma dil açmalıyam:
"Mənim başqa və dövləti olan dillərdə savadım var. Anamın dilin bilmirəm. Dörd dili bilmək nəyə yarar, Ananın dilin bilmisənsə? " yazdım.
Mənim dörd dil bilməmə fəxr etməyimi aldı və həmən yazdı:
"Dörd dili bilmək yani dörd ayri adam sayilmak. Ana dilin bilməyən yani hiç sayilmak."
Doğru tutub və haqlı.
Kəndimizin savunmaq yoluna baş vurdum və bir az öncə, balkondan yazdığım şiiri və yaydığım çəkimi bahanaladım:
"Və mən hala o hissin dərinliyındə batmış bir gəmiyəm
Mən, cürmümü bilib, etiraf edən kimsəyəm. Əlbət, cürmə dil açmaq, yüngülləşdirər cəzamı, düşünürəm!
Şiirimdən bir foto çəkib, göndərdim. 

Hökmən oxumuş ki Təbriz, yumuşaıdı, yazdı:
"Çox gözəl bor şiir.
Algişlar olsun sana."
"Yaşa dostum. Sevsəniz, mutlu oldum!" Cavabladım.
Bitdi bu danışıq və göydən üç alma düşdü. Biri mənim, biri oxucunun və üçüncüsü isə məni zorlayanın!

İnsafəli Hidayət
Toronto, Kanada
08 Sintiyabr  2018
hedayat222@yahoo.com
001 647 554 0741