دولت
ایران به بهانه تحریم و کمی بودجه،
نمی‌خواهد داروهای مورد نیاز بعضی از
بیماری‌ها را تأمین بکند.
با
توجه به این سخنان، بعد از وزیر آموزش و
پرورش که سیاست‌های راهبردی «عدم
استخدام افراد دارای لهجه»
و
همچنین «عدم
آموزش زبان‌های مادری»
در
ایران را اعلام و خط بطلانی بر حقوق بسیاری
از ملل در ایران کشید، حالا نوبت وزیر
بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است که
سیاست‌های خود را اعلام بکند.
وزیر
بهداشت در این برنامه، به بهانه کمی بودجه
و تحریم ها، از عدم تأمین داروهای بیماران
خاص سخن گفت.
بیماری
های خاص، کدام گروه از بیماری‌ها هستند
که نباید داروهایشان تأمین بشود؟
آیا
تحریم های آمریکا شامل دارو و درمان هم
می شود؟
معنی
عدم تأمین داروهای بیماران خاص چیست؟
برای این بیماران چه اتفاقی خواهد افتاد؟
چقدر
احتمال دارد که این سیاست به دیگر بیماری‌ها
و بیماران و همچنین به مسأله نگهداری از
سالمندان هم تسری بیابد؟
بیمارن
دارای چه حقوقی هستند و کدام نهاد داخلی
و بین‌المللی باید بر اجرای آن‌ها نظارت
بکند؟
وزیر
بهداشت، دلیل عدم تأمین داروهای بیماران
خاص را کمبود بودجه اعلام کرد.
آیا
این دلیل می‌تواند مورد قبول واقع بشود؟
چرا
در مواقع بحرانی، بودجه مرتبط با بیماران
و طبقات فقیر جامعه حذف می شود؟
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
ششم (6) اکتبر 2018
hedayat222@yahoo.com
.png)
No comments:
Post a Comment