استقلالخواهی مانند طلاق نیست

"استقلال" یا "تجزیه" یک ملت از یک کشور استعمارگر و امپریالیست، یک اقدام "اخلاقی" یا "ضد اخلاقی" نیست بلکه یک بسته از حقوق انسانی و اجتماعی و ارادی انسان ها است.
بر عکس کلمه "استقلال"، خود کلمه "تجزیه"، در ایران، ضد اخلاق، ضد ارزش، بد، زشت جلوه داده شده است. استقلال یا تجزیه، مانند دزدی، رشوه، ظلم فردی، تنبیه کودک توسط والدین، توهین، تمسخر، و ... نیست که بشود در باره آن ها داوری اخلاقی یا ضد اخلاقی کرده بر آن ها مهر "مورد قبول" یا "رد" زد.
چرا؟
تا ملل از ترس "مهر" غیر اخلاقی بودن و غیر اخلاقی رفتار کردن، از حقوق انسانی خود، از حقوق اجتماعی خود، برای استقلالخواهی صرف نظر کنند.
در حالی که استقلال و تجزیه یک ملل از ملت دیگر، یک حق و حقوق انسانی و اجتماعی و ارزش بوده و است و خواهد بود.
کافی است بدانید که بیش از 150 کشور در قرن بیستم از تجزیه دیگر کشورها پدیدار شده اند و هیچ کتابی، نویسنده ای، هیچ جامعه ای، استقلال آن ملل را غیر اخلاقی نمی خواند. بلکه بر عکس، مورد تشویق هم قرار گرفته و سازمان ملل آن ها را بعنوان کشورهای مستقل برسمیت هم می شناسد اما ترور و قاچاق انسان یا مواد مخدر، اجبار انسان ها به تن دادن به فحشاء مذموم است و مورد تعقیب حقوقی در سطح بین المللی قرار می گیرد.

در حقوق و قانون، "خوب"، "بد"، "زشت"، "زیبا"، "عالی"، "اخلاقی" و "غیر اخلاقی" وجود ندارد. حقوق، حقوق و قانون است. در توصیف حق و حقوق، از صفت خوب و بد و زشت و زیبا استفاده نمی کنند.
این حکومت ها و ایدئولوژی های حاکم در جوامع هستند که صفات خوب، بد، زشت، زیبا، اخلاقی و غیر اخلاقی بودن و ... را به برخی از حقوق فردی و یا جمعی انسان ها نسبت داده، ترویج کرده و آموزش می دهند تا مردم در تحت تاثیر آن قضاوت های "صفت-موصوفی"، قرار گرفته، از قضاوت های اجتماعی بترسند و به حقوق خودشان نزدیک نشوند. مردم، طالب حقوق خودشان نباشند تا برای استعمار و حاکمان، مزاحمت ایجاد نکنند.

مثلا: در اوایل انقلاب، حاکمیت انقلابی ها که از قضا "اصلاح طلب" هم شده اند (شاید هم بوده اند)، "لیبرالیسم" یا همان "آزادیخواهی" را بد، ضد ارزش، زشت، و ... تصویر کرده بودند.
در نتیجه، نه تنها مردم عادی کوچه و بازار، بلکه اساتید دانشگاهی هم می ترسیدند، خودشان را "لیبرال" بنامند.
در همان زمان، مرحوم مهدی بازرگان، متهم به "لیبرالیسم" شده بود و مردم و رهبران و دانشجویان، "مرگ بر لیبرال" فریاد می زدند. در حالی که در طرف دیگر، شعار "جنگ جنگ تا آزادی" سر می دادند.
در ضمن، ماجرا و قضیه استقلال خواهی مانند ماجرا یا قضیه "طلاق" یا جدایی میان زن و شوهر نیست.
ملل تورک، عرب، بلوچ، تورکمن، کرد، لر، و ... شوهر ایران خانم یا فارسیسم نیستند که از آن قهر کرده و جدا شوند. این ملل تورک، عرب، بلوچ، تورکمن، فارس، کرد، لر، گیلکی و ... هر کدام یک واحد "ملی" یا واحدهای ملی هستند که دارای حقوق بسیار اساسی تر ملی هستند. حقوق افراد، از حقوق ملی سرچشمه می گیرد.
بعنوان مثال، در نزاغ زن و شوهر، کشتار مجاز نیست و غیر قانونی است اما در استقلال خواهی و حفظ حقوق انسانی جمعی، توسل به سلاح و کشتن مخالفان استقلال و آزادی جزو واجبات حقوق بین الملل است اما تروئر بخاطر کسب ثروت، غیر قانونی و قابل تعقیب بین المللی است.
به حقوق زن و شوهر در محاکم ایران هم بر اساس قوانین جاری، رسیدگی (!) می شود ولی حقوق ملی تورکان، تورکمن ها، قشقایی ها، عرب، بلوچ ها، لر، و ... از این نوع حقوق نیست. این نوع مقایسه، مقایسه یک سیب، یا درخت تنومند سیب است.
انصافعلی هدایت
تورنتو - کانادا
چهاردهم فوریه 2018
hedauay222@yahoo.com