روابط در سیاست بین الملل و مکاتبات جناب پیشه وری با استالین
روابط در سیاست بین الملل و مکاتبات جناب پیشه وری با استالین
نویسنده: انصافعلی هدایت
گوناز تی وی
دوستانی که بر اساس این نوع مکاتبه ها در بین فعالان عرصه سیاست بین الملل، یکی را متهم به خیانت و نوکری و ... می کنند، از سیاست بین الملل و روابط بین دولت ها سر در نمی آورند و همین قضاوتشان نشان می دهد که بیسواد هستند و یا این که تمامی فاکتورهای سیاست بین الملل را به دلیل تعصب و نژادپرستی، نادیده می گیرند
در دنیای معاصر و در تاریخ، آیا کشوری بوجود آمده و استقلال خود را کسب کرده است که بی نیاز از ارتباط ها با کشورهای خارجی و بخصوص قدرتمندان باشند؟
آیا کشوری هست که از سلطه استعمار برجسته و استقلال خود را بدست آورده اما مستقل عمل کرده باشد و بی نیاز از هز نوع حمایت قدرت برتر همان عصر بوده باشد؟
آیا قدرت ها و واحدهای سیاسی در عرصه بین الملل بدون هیچ چشم داشتی، منابع مالی، تبلیغاتی و سیاسی، نظامی و امنیتی خود را در اختیار دیگری قرار داده اند و می دهند؟
آیا فرانسه در اشغال آلمان را می توان بدون حمایت های مالی، تبلیغاتی و نظامی خارجی ها آزاد کرد؟
و آیا رابطه بین رهبران فرانسه با خارجی ها و قدرت های موجود، بر اساس قربانت برم و چشمان شما چفدر زیباست، بود؟
آیا وقتی آلمان اشغال شد، آلمانی هایی که برای بدست آوردن دوباره استقلال (محدود) کشورشان، با خواست های اشغالگران همسو بودند، به آلمان خیانت کردند؟
آیا رهبرانی که بر ضد استعمار برخواسته و استقلال ملتی را بدست آورده اند، خیانت کار بوده اند؟
می دانیم که خیانتکاران و جنایت کاران یک ملت، قهرمانان ملت دیگری هستند
سیدجعفر پیشه وری و شوروی آن زمان هم بازیگران عرصه و صحنه سیاست بین الملل هستند. با هم مکاتبه می کنند و بر سر منافع دو جانبه، مذاکره می کنند
اتفاقا، بخاطر مطرح شدن چنین مسایلی است که بسیاری از مذاکرات دو جانبه یا چند جانبه، محرمانه است برای این که چنین مسایلی در آن ها مطرح می شود
آیا در ایران معاصر هم، خود پهلوی ها با حمایت مستقیم انگلستان بر علیه تورک های قاجار، کودتا نکردند؟
آیا پهلوی ها به تورک ها و قاجارها خیانت نکردند؟
همان رضا شاه وابسته که صدها هزار انسان ساکن ایران را از بین برد و قتل عام ها براه انداخت، زبان ملت ها را قدغن کرد، وقتی اربابانش، دستور خروج از کشور دادند، حتی نتوانست یک گلوله شلیک کند. از نظر ذهنی و جسمی فلج شده نبود؟
مگر انگلیس و آمریکا، محمدرضا را بر اساس موافقت های پنهانی برسر کار نیاوردند؟ و تا زمانی که منافع هر دو طرف تامین می شد، حمایتش نکردند؟ اما زمانی که یکی از طرفین، تامین منافعش را در چیزی دیگری یافت، از حمایتش دریغ نکرد؟
مگر آمریکا از مصدق و ملی کردن نفت ایران حمایت نکرد؟
مگر آمریکا برای باز گرداندن محمدرضا به ایران علیه مصدق کودتا نکرد؟
اگر مصدق در صحنه سیاست بین الملل بهتر ظاهر می شد، آیا نمی توانست جلوی کودتا را بگیرد؟
مگر جیمی کارتر (رئیس جمهور آمریکا از خمینی حمایت نکرد و دست حمایت از پشت محمدرضا برنداشت؟
سرنوشت صدام حسین، حسنی مبارک، و ... همه این طور نبوده است؟
همین الآن، مذاکرات اتمی، رفت و آمدهای کشورهای چین، روسیه، آلمان، انگلیس، فرانسه و آمریکا و دیگر کشورها با ایران، دیدار شاهان و حکام عرب با مقام های ایران و مبادله نوشته ها و مکاتبات و تلفن ها و ... همه از این قماش نیستند؟
چه بخواهید و نخواهید، این رفتار سیاسی و بده بستان سیاسی در عرصه سیاست بین الملل، خیانت محسوب نمی شود. این همان سیاست و سیاستمداری است. این، عین رفتار سیاسی در صحنه بین الملل است
و پیشه وری به عنوان رهبری که می خواست مردم آذربایجان جنوبی را که مدت ها بود به مستعمره ایران و فارس ها بدل شده بودند را به حقوق انسانی و خواست های سیاسی خود که همان استقلال از ایران بود، برساند و آنان را رهبری می کرد، در مکاتبه هایش با رهبران کشورهای خارجی، سیاسی عمل می کرد و سیاست را بهتر از استالین می شناخت
پیشه وری چاره ای جز رفتار سیاسی در عرصه سیاست بین الملل نداشت. یکی از قدرت های آن روزگار که نسبت به منافع ملت تورک آذربایجان، تا حدی نگرش مثبت داشت، شوروی ها بودند و جناب پیشه وری، اگر می خواست استقلال آذربایجان را برسمیت بشناساند و کاری برای مردم آذربایجان بکند، جز همکاری با شوروی چاره دیگری هم داشت؟
در دنیای معاصر و در تاریخ، آیا کشوری بوجود آمده و استقلال خود را کسب کرده است که بی نیاز از ارتباط ها با کشورهای خارجی و بخصوص قدرتمندان باشند؟
آیا کشوری هست که از سلطه استعمار برجسته و استقلال خود را بدست آورده اما مستقل عمل کرده باشد و بی نیاز از هز نوع حمایت قدرت برتر همان عصر بوده باشد؟
آیا قدرت ها و واحدهای سیاسی در عرصه بین الملل بدون هیچ چشم داشتی، منابع مالی، تبلیغاتی و سیاسی، نظامی و امنیتی خود را در اختیار دیگری قرار داده اند و می دهند؟
آیا فرانسه در اشغال آلمان را می توان بدون حمایت های مالی، تبلیغاتی و نظامی خارجی ها آزاد کرد؟
و آیا رابطه بین رهبران فرانسه با خارجی ها و قدرت های موجود، بر اساس قربانت برم و چشمان شما چفدر زیباست، بود؟
آیا وقتی آلمان اشغال شد، آلمانی هایی که برای بدست آوردن دوباره استقلال (محدود) کشورشان، با خواست های اشغالگران همسو بودند، به آلمان خیانت کردند؟
آیا رهبرانی که بر ضد استعمار برخواسته و استقلال ملتی را بدست آورده اند، خیانت کار بوده اند؟
می دانیم که خیانتکاران و جنایت کاران یک ملت، قهرمانان ملت دیگری هستند
سیدجعفر پیشه وری و شوروی آن زمان هم بازیگران عرصه و صحنه سیاست بین الملل هستند. با هم مکاتبه می کنند و بر سر منافع دو جانبه، مذاکره می کنند
اتفاقا، بخاطر مطرح شدن چنین مسایلی است که بسیاری از مذاکرات دو جانبه یا چند جانبه، محرمانه است برای این که چنین مسایلی در آن ها مطرح می شود
آیا در ایران معاصر هم، خود پهلوی ها با حمایت مستقیم انگلستان بر علیه تورک های قاجار، کودتا نکردند؟
آیا پهلوی ها به تورک ها و قاجارها خیانت نکردند؟
همان رضا شاه وابسته که صدها هزار انسان ساکن ایران را از بین برد و قتل عام ها براه انداخت، زبان ملت ها را قدغن کرد، وقتی اربابانش، دستور خروج از کشور دادند، حتی نتوانست یک گلوله شلیک کند. از نظر ذهنی و جسمی فلج شده نبود؟
مگر انگلیس و آمریکا، محمدرضا را بر اساس موافقت های پنهانی برسر کار نیاوردند؟ و تا زمانی که منافع هر دو طرف تامین می شد، حمایتش نکردند؟ اما زمانی که یکی از طرفین، تامین منافعش را در چیزی دیگری یافت، از حمایتش دریغ نکرد؟
مگر آمریکا از مصدق و ملی کردن نفت ایران حمایت نکرد؟
مگر آمریکا برای باز گرداندن محمدرضا به ایران علیه مصدق کودتا نکرد؟
اگر مصدق در صحنه سیاست بین الملل بهتر ظاهر می شد، آیا نمی توانست جلوی کودتا را بگیرد؟
مگر جیمی کارتر (رئیس جمهور آمریکا از خمینی حمایت نکرد و دست حمایت از پشت محمدرضا برنداشت؟
سرنوشت صدام حسین، حسنی مبارک، و ... همه این طور نبوده است؟
همین الآن، مذاکرات اتمی، رفت و آمدهای کشورهای چین، روسیه، آلمان، انگلیس، فرانسه و آمریکا و دیگر کشورها با ایران، دیدار شاهان و حکام عرب با مقام های ایران و مبادله نوشته ها و مکاتبات و تلفن ها و ... همه از این قماش نیستند؟
چه بخواهید و نخواهید، این رفتار سیاسی و بده بستان سیاسی در عرصه سیاست بین الملل، خیانت محسوب نمی شود. این همان سیاست و سیاستمداری است. این، عین رفتار سیاسی در صحنه بین الملل است
و پیشه وری به عنوان رهبری که می خواست مردم آذربایجان جنوبی را که مدت ها بود به مستعمره ایران و فارس ها بدل شده بودند را به حقوق انسانی و خواست های سیاسی خود که همان استقلال از ایران بود، برساند و آنان را رهبری می کرد، در مکاتبه هایش با رهبران کشورهای خارجی، سیاسی عمل می کرد و سیاست را بهتر از استالین می شناخت
پیشه وری چاره ای جز رفتار سیاسی در عرصه سیاست بین الملل نداشت. یکی از قدرت های آن روزگار که نسبت به منافع ملت تورک آذربایجان، تا حدی نگرش مثبت داشت، شوروی ها بودند و جناب پیشه وری، اگر می خواست استقلال آذربایجان را برسمیت بشناساند و کاری برای مردم آذربایجان بکند، جز همکاری با شوروی چاره دیگری هم داشت؟
Comments
Post a Comment