ادب شرط رابطه است

متاسفانه یکی از مخاطبان این نوشته
 (hjgf kju)
 پا از گلیم ادب کنار گذاشته بود. با خودم خیلی کلنجار رفتم که آیا به آزادی فحش و بی ادبی هم احترام بگذارم یا سانسورش کنم؟ متاسفانه بعد از ساعت ها، سانسورش کردم.

کاش ، وی، آن یک کلمه فحش را نمی نوشت و حرفش را می زد و بحثش را پیش می برد. حرف خوبی هم بود و می توانست در مورد "خلیج" بحث براه بیاندازد که آیا "فارس" باید گفته شود یا "عربی" و یا "خلیج" خالی. پیامدهای هر کدام از آن ها چه می شود؟

این تعصب کور ایرانیت و اصرار بر فارس بودن آن، از کدام ریشه ها آب می خورد؟ چرا وقتی منافع فارس ها اقتضا می کند، بر نام جایی و حتی بر تغییر آن اهتمام می کنند و تاریخ و جغرافیا را تحریف می کنند و آنگاه که منافعشان اقتضا کند، همه چیز را انکار می کنند. آن مرد یا زن، - نمی دانم- با یک کلمه بی ادبانه، بحث های زیادی را از بین برد و کسی حرف (شاید) منطقی او را نشنید. 

دوستان گرامی! منطقی و مودب باشیم تا صدایمان شنیده شود.