ترس از گمشدگی دوباره در تاریکی زمان، پانفارسیسم، محتاج تولید تاریخی مصنوعی است

 

ترس از گمشدگی دوباره در تاریکی زمان، پانفارسیسم، محتاج تولید تاریخی مصنوعی است

سوال:

دوستی نوشته است:

بنا بر نظر شما (انصافعلی هدایت) آیا نسخ و اسناد خطی کتابخانه‌های عثمانی-تورکیه و یا آزربایجان و ازبکستان و جعلی است؟

(چرا که شاهنامه فردوسی و برخی از کتاب‌هایی که در آن ‌ها از کلمات ایران، انیران، فارسی، پارس، پرس و ... آمده را جعلی می دانم؟)

آیا نسخ خطی ده‌ده قورقود، دیوان لغات تورک هم جعلی هستند؟

پاسخ:

دوست عزیز،

بسیاری از جعلیات و تخریف‌ها، جدید بوده و در یکصد سال اخیر، به کتاب ها اصافه یا از ان‌ها کسر شده است.

هدف ان بود تا برای کلماتی بی ریشه‌ای چون ایران، پرس، فارس‌، فارس‌ها و تفکرات  پانفارسیسم و پان ایرانیسم، سابقه تاریخی اما در یکصد سال اخیر ایجاد بکنند.

برای نمونه، می توانید، به نوشته های شفیعی کدکنی پانفارس ضد زبان ملل غیر فارس در اینستاگرام یا به مقاله مجتبی مینوی که در هزار و سیصد و پنجاه و یک و در مجله دانشکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه طهران چاپ شده است، مرجعه فرمایید.

عنوان مقاله کدکنی «فردوسی ساختگی و جنون اصلاح اشعار قدما» است که از اینترنت قابل دانلود است.

من هم، چند صفحه مقاله مینوی را در پست بعدی و برای علاقه مندان منتشر خواهم کرد.

منظورم از حعل و تحریف در کتاب‌های تاریخی، آن است که در گذشته، بدون پشتوانه دولتی، افراد منفرد نمی توانسته اند، هزینه تهیه کتاب های قطور را تأمین بکنند.

همچنین افراد منفرد، باید به منابع و کتابخانه ها دسترسی داشته باشد.

اگر در ان ازمنه، کتابخانه ای بوده است، لابد، در اختیار دولت های وقت بوده است.

از طرف دیگر، تورک ها هیچ وقت در پی جعل تاریخ نبوده اند و نیستند.

چرا که مانند فارس‌ها در تاریخ هزار و چهارصد سال گذشته گم نشده بودند.

چرا که می دانیم که تورک‌ها، حداقل در هزار سال گذشته، در قدرت بوده و ابر قدرت بوده اند.

ولی در همان تاریخ و مدت، فارس ها تحت سیطره تورک ها بود، فاقد دولت و کشور مستقلی یا شهری به نام ایران بوده اند.

اگر هم اشاره ای به فارس ها شده باشد، از سر تصدق دول تورک بوده است.

حتی حفظ زبان فارسی هم مدیون خود فارس‌ها نیست. چون ناتوان از نوشتن و نگهداری فارسی بوده اند. بلکه فارس‌ها و زبان فارسی مدیون و بدهکار انصاف و مرحمت تورک هاست.

البته که تورک ها حافظ و بانی زبان تورکی هم بوده اند و هستند و تورکی در صدر زبان های رایج در امپراتوری های تورک قرار داشته است.

در نتیجه، پانفارسیسم، در فرصت بدست آمده در دوران پس از کودتا علیه تمامی دستاوردهای قاجاریه و مشروطه، در پی تاریخ‌ سازی برای فارس ها، زبان فارسی و کشوری به نام ایران برآمده اند.

فارس‌ها نیاز شدیدی داشته اند تا خودشان را اگرآندیسمان کرده و از گمشدگی و تاریکی تاریخ، به روشنایی و جلو‌ دورین‌ها بیاورند. برای همین هم، تحریف و دستکاری و جعل تاریخ، نیازی زیستی - روانی برای فارس و سابقه تاریخی برای کشوری به نام ایران بوده است.

در نتیجه، پانفارس های پان ایرانیست، یا کتاب های جدیدی را تولید کرده و به قدما نسبت داده اند و یا در هنگام تصحیح و باز نشر و ترجمه آثار قدما، واژه ایران، فارس، فرس، پارس، پرس و ... را وارد کتاب های قدیمی کرده اند.

یعنی جعل تاریخ، دروغ نویسی و تحریف کتاب ها و منابع، از بین بردن تاریخ ملل غیر فارس،ك نیازی ایدیولوژیک برای فارس‌ها، پانفارسیست‌ها و پان ایرانیست ها بوده است تا برای خوایته‌هایشان سابقه تراشی تاریخی بتراشند.

تورک ها (حتی تورک‌هایی که در زیر سلطه پانفارسیسم هستند هم) نیازی نداشته‌‌اند و ندارند تا به این گونه پستی‌های اخلاقی، فکری، نوشتاری، جعل و تحریف و ... دست بزنند.

چرا که تورک‌ها، حداقل در هزار سال گذشته و بدون انقطاع حاکمیت همه حانبه داشته اند و دارند.

چون تورک‌ها تجربه گم شدگی تاریخی هم نداشته اند، خودشان را هم در خطر نابودی و گم شدگی دوباره و توسط ملل دیگر غیر فارس نمی بینند تا نیازمند تولید تاریخ باشند.

اما فارس ها، بخاطر زیستن در تاریکی تاریخ و گمسدگی و همچنین بی دولتی و بی کشوری، همچون یهود، در ترسی دایمی از ملل غیر فارس، و زبان آنان بسر می برند.

ترس پانفارسیسم تا ان جایی است که زبان مادری ملل غیر فارس را تهدیدی امنیتی علیه ایران و زبان فارسی می دانند.

تورک‌ها، حداقل دارای چند كشور مستقل و تاریخی ریشه دار هستند.

انصافعلی هدایت

تورنتو - کانادا

16.04.2022