با دروغ‌هایی که پانفارس‌ها به مشروطه بسته‌اند، آشنا بشویم
ملاها و سیاسی‌های عصر قاجار، هیچ درکی از مشروطه نداشته‌اند.
برای همین هم، اعتصاب کنندگان در سفارتخانه‌های عثمانی، انگلیس و شاه عبدالعظیم هم درکی روشن از مشروطه نداستند.
بر عکس خاطرات پانفارس‌ها که خیلی بعدها و به مقتضای زمان دستکاری شده است، اگر اعتصاب کنندگان، با معنای مشروطه آشنا شده بودند، در متن خواست‌هایشان، کلمه «مشروطه» را هم می گنجاندند.
ولی آن‌ها خواستار مشروطه نبودند بلکه خواستار عدالتخانه بودند.
اگر بر اساس خاطرات، اعتصابگران در سفارت انگلیس، در باره مشروطه آموزش می دیدند، باید از کلمه «کانیستیتوشن» استفاده می کرده اند.
ولی آن‌ها از کلمه «مشروطه» که در عثمانی رایج شده بود، بهره بردند.
بر عکس نظریه رایجی که توسط تحریفگران حرفه ای تاریخ، در دوره حاکمیت پانفارس‌ها، ترویج شده است، محمدعلی میرزا که ولیعهد و در تبریز بود، در همان دوران ولبعهدیش، کلمه «مشروطه» را باب کرده و به بحث اساسی صد سال بعدی ادبیات سیاسی بدل کرد.
یعنی، بر عکس تاریخ جعلی و رسمی پانفارس‌ها که محمدعلی شاه را «مستبد و دیکتاتور» (حتی در دوران ولیعهدی) معرفی‌کرده‌اند، او، ولیعهدی و الیتی مشروطه خواه، روشنفکر، دموکراسی طلب و آزادیخواه به تمام معنا بوده است.
همین‌هم نشان می دهد که مشروطه، نه تنها انقلاب نبوده، بلکه بخشی از برنامه قاجاریه برای اصلاحات عمیق تر و بدون خونریزی بوده است که بر اساس اراده و برنامه شاه و دربار (به عنوان مرکز ثقل سیاست) وارد عرصه ادبیات سیاسی وقت شد.
همین نمایندگان و فعالان بودند که بتدریج، گروه‌های مسلح ترور تشکیل داده، برای حذف قاجارها و تورک‌ها و جانشینی پانفارس‌ها، به جنگ داخلی، ترور، قحطی مصنوعی دست زدند.
نمایندگان مجلس، امنیت اجتماعی، خورد و خوراک مردم را بخطر انداختند.
تروریست‌های تحت حمایت نمایندگان و مجلس، بار‌ها، به ترور محمدعلی شاه تورک قاجار هم دست زدند.
احتمالا، نمایندگانی که مسبب جنگ داخلی، قحطی، ترورها بوده و به مافیاهای مسلح بدل شده بودند، می خواستند کودتا هم بکنند که محمدعلی‌شاه، بعد از چند دیدار با نمایندگان و روحانی‌ها، چاره را در بستن مجلس دید.
تا این مرحله، حدود دو سال از جنبش مشروطه، تاسیس مجلس، تصویب قانون اساسی و قوانین مدنی-جزایی گذشته بود.
محمدعلی‌شاه هم در کنار قانون و نمایندگان ایستاده بود و هیچ استبداد و مخالفتی با مجلس و قانون نکرده بود.
پانفارس‌ها، بعدها، به اصلاحات تدریجی، آرام و بدون خونریزی قاجاریه، به جای کلمه «جنبش»، «انقلاب» گفتند.
چرا؟
تا بتوانند زمینه را برای استفاده از کلمه انقلاب برای«انقلاب سفید» پهلوی دوم آماده بکنند.
No comments:
Post a Comment