پایان راه خامنه ای ها و سپاه رسیده است

در حکومت های استبدادی حدود یک قرن اخیر، چه در دوران  پهلوی ها و چه در دوران ولایت فقیه ها در ایران، فساد اداری، مالی و سیاسی از یک طرف و فساد اخلاقی از طرف دیگر برای رهبران سیاسی و اداری هر دو رژیم آزاد و مباح  بوده و است و هیچ فرد و تشکیلاتی حق نداشته و ندارد که فساد و بی اخلاقی های حاکمان را به زیر سوال برده و در باره صلاحیت رهبران ارشد و مدیران زیر فرمان  او، علامت سوال بگذارد. 

گر چه در طول تاریخ معاصر در ایران، انتخابات صوری بوده و هستند اما گاهی به بعضی از مهره های خود حکومت، اجازه و فرصت می داد تا برای رسیدن به حکومت یا تحکیم موقعیت خود و اطرافیانش در حاکمیت، به افشای فسادهای رقیب اقدام کنند.

این روش هنوز پا نگرفته، محکوم بشگست است. چرا که دیگر این رفتار به صلاح حاکمیت نیست و نمایندگان  رهبر ایران در تشکیلات ها و نهادهای مختلف می خواهند تا آن جا که ممکن است، پرده بر روی فسادها بکشند تا مردم عادی در کوچه ها و خیابان ها را در بی خبری نگه دارند تا لااقل، مردم عادی به رهبر و مدیران زیر فرمان وی اعتماد کنند.

اکنون که تنور انتخابات شوراها و ریاست جمهوری داغ می شود، انتظار می رود که جناح های مختلف حاکمیت؛ یاران علی خامنه ای، تیم محمود احمدی نژاد، باند و اطرافیان هاشمی رفسنجانی، از این فرصت بدست آمده استفاده خواهند کرد تا  خود را خادم ملت نشان داده و با افشای رقیب، او را در چشم مردم خوار کنند و از صحنه رقابت ها بیرون برانند.

 از طرف دیگر، با بکار گیری همین روش، در مردم هیجان کاذب ایجاد کرده و آن ها را به پای صندوق های رای ببرند تا نشان دهند که سیاست های آن ها و بخصوص علی خامنه ای مورد حمایت چند میلیون ایرانی است.

تجربه افشاگری محدود دوره قبل ریاست جمهوری در ایران، به نفع احمدی نژاد ثمر داد. این روش، به عنوان روشی موثر، می تواند به استراتژی افشاگرانه همه جناح های حکومتی تبدیل شود.

اما علی خامنه ای و وفاداران به وی می دانند که در صورت افشاگری های گسترده و انتقام گیرانه، شاید نتوان دهان همه را بست و شاید سخنانی به زبان آیند که اعتماد عمومی مردم عادی که ممکن است بخواهند تحت امر و فرمان خامنه ای خود را قربانی اراده او کنند، شکسته شود و دیگر کسی برای اوامر خامنه ای تره خرد نکند. همان اتفاقی که در سطح مدیران ارشد خامنه ای رخ داده است.

از یک طرف، احمدی نژاد و هاشمی رفسنجانی از این فرصت استفاده خواهند کرد تا قداست تنیده شده به دور "ولایت فقیه" را از بین ببرند. چرا که تیم احمدی نژاد، به ولایت فقیه اعتقاد درونی و ایمانی ندارند و در پی امام زمان می گردند و ولایتی غیر از ولایت امام زمان را برسمیت نمی شناسند.

از طرف دیگر، هاشمی رفسنجانی، با از بین بردن و بی اعتبار کردن "ولایت فقیه" با علی خامنه ای تسویه حساب خواهد کرد. او، خامنه ای را به همان ذلتی  خواهد نشاند که خامنه ای، هاشمی را در پای احمدی نژاد نشاند تا بدین وسیله، از او انتقام بگیرد و  بتواند، قدرت خود را در مقابل خامنه ای تحکیم کرده و جایگاه خود برای رهبری در دوران پس از خامنه ای را تحکیم بخشد.

احمدی نژاد و کسانی که شیوه افشاگرانه "بسیار جزئی و خرد" وی را الگو گرفته اند، از این روش بیش از گذشته در تاریخ عمر جمهوری اسلامی استفاده خواهند کرد. احمدی نژاد با همین روش توانست، رقیبان سر سخت و سمجی مانند لاریجانی ها را تا قبل از آغاز رقابت ها رسوا کرده و از صحنه سیاسی و رقابت های انتخاباتی بیرون براند و دایره رقیبان تیمش را اندکی تنگ تر کند.

این در حالی است که همه بازیگران سیاست در ایران، در افشاگری های جزئی گذشته، توان و شدت عکس العمل خامنه ای را هم سنجیده اند و می دانند که تا کجا می توان پیش رفت و افشاگری کرد.

به همین منظور است که حجت‌الاسلام محمد جعفر منتظری؛ رئیس دیوان عدالت اداری، گفته است: افشاگری و عدم رعایت اخلاق انتخاباتی، خلاف قانون بوده و جرم است.

به گفته این فرد که منصوب غیر مستقیم علی خامنه ای است، اگر اتهامی به کسی منتسب بوده اما به اثبات نرسیده باشد، افشاگری آن، خلاف قانون است.

او تاکید کرده:  حتی اگر خلاف فرد به اثبات هم رسیده باشد، باز هم  خود افشای جرم، تخلف و جرم محسوب می‌شود.

اما به نظر می رسد که در این دور از رقابت های انتخاباتی، افشاگری های درون سیستمی و انتقام گیرانه، عمق بیشتری خواهند گرفت و میراث خواران حکومت به افشای هم خواهند پرداخت.

در این میدان، بیش از همه، علی خامنه ای و طرفداران سرسخت وی، پسرش؛ مجتبی خامنه ای و سپاه پاسداران ضربه خواهند خورد و همه جناح هایی که از خامنه ای، مجتبی و سپاه پاسداران ناراضی هستند، از آن ها انتقام خواهند کشید.

ای بسا با پایان این انتخابات ریاست جمهوری در ایران، موقعیت خامنه ای، فرزندانش و سپاه پاسداران همانی نخواهد بود که اکنون در آن جایگاه قرار دارند و بازنده اصلی این دوره از انتخابات در ایران سه ضلع همین مثلث شوم قدرت مطلقه خواهند بود.