رنج و شکایت از زندگی، همزاد بشر و تاریخ توسعه است

 

رنج و شکایت از زندگی، همزاد بشر و تاریخ توسعه است

بعضی از افراد، جوری در باره گذشتگان حرف می زنند و‌ قضاوت می کنند، گو این که آن‌ها، در غار زیسته اند یا در طول تاریخ و با همه مردمان تاریخ، با شاهان و قیصرها و ... نشست و برخواست داشته اند و فقر و فلاکت، رضایت و نارضایتی انسان‌ها در تاریخ را زیسته اند؟

ما، به عنوان نسلی از انسان که الان زندگی می کنیم، برای مردمان فردا، جزوی از تاریخ خواهیم شد.

امسن‌های نسل فردا حق ندارند، فکر بکنند که ما اینسان‌های دیروز، راحت زندگی می کردیم و از وضعیت زندگیمان، در هر زمینه ای، راضی بوده‌ایم و احساس خوشبختی داشت ما را خفه می کرد.

انسان، همیشه و در تاریخ حیاتش، همچون خود ما در امروزمان، در رنج بوده است. از نداشتن چیزهای زیادی رنج می کشیده است.

آدم ها را با پیش‌فرض‌های احمقانه خودمان، احمق فرض نکنیم و آن ها را با افکار احمقانه خودمان، به باتلاق حماقت و نفهمی نبریم.

همین شکایت آدم ها از وضع موجود و نارضایتی از زندگیشان در طول تاریخ و شکایت از همه چیز، گله از نیازها، نداشته‌ها و ... راه توسعه و ترقی، اختراع و اکتشاف را برای ما انسان‌ها باز کرده است.

اگر انسان ها مانند حیوانات، از داشته هایشان راضی بودند و احساس خوشبختی می کردند و از نداشته هایشان شکایت نمی کردند، هیچ وقت از غار و تاریکی غارنشینی، به رفاه، به برق و زندگی شهری امروزی نمی رسیدیم.

قدر دان نارضایتی های انسان دیروز و انسان امروز باشیم.

سطح رفاه امروز ما انسان ها، مدیون سطح‌ نارضایتی و شکوه و شکایت نسل دیروزی‌هاست.

هر نوع نارضایتی در جوامع بشری، خیزی برای حل نارضایتی یا بهتر شدن در آن زمینه را مهیا می کند و راه را برای زندگی راحت تر برای ما یا نسل بعد باز می کند.

انصافعلی هدایت