نام تو: سئوینجیم

 

سلام دوست من

خوبی؟

اگر من از تو‌ یادی نکنم، تو، ابدا از من یادی بکنی. 

من آن قدر به تو فکر می کنم که نمی توانی حدث بزنی.

مثلاً داشتم فکر می کردم که از دیدگاه و زوایه من، چه نامی برازنده توست؟

نه این که نام تو بد است. نه! من با مشخصاتی که در دل خودم از تو ساخته ام، تو را صدا می زنم. تو با من و در دل من زندگی می کنی و خودت نمی دانی. تو، یوتوپیای و حیات یوالداش من شده ای. تو، رفیق زندگی من هستی. حالا، چه نامی به آن زیبای خنده روی در ذهنم بدهم، می تواند او را همان طور که من در درونم حس می کنم، معرفی بکند؟

«سئوینجیم»!

 یک احساس کامل. هر وقت که این کلمه جاری شود، منبع شادی، شعف، شور، شوق و عشق خود را در تو می یابد.

اگر روزی و روزگاری، تو‌ و‌ من رابطه ای نزدیک، یکدل در دو جسم داشته باشیم، تو مایه و منبع شادی من خواهی بود و من تو را این گونه زمزمه خواهم کرد. تو هر بار متوجه خواهید شد که من، هنوز هم، تو را دوست می دارم.

انصافعلی هدایت