مسئولیت روشنفکر در مقابل سیستم روانی گله ای

 

مسئولیت روشنفکر
در مقابل
سیستم روانی گله ای

جناب سعید مینایی نوشته است:
«سیستم روانی گله‌ای باعث ویرانی کشور است»

من (انصافعلی هدایت) هم به معنا و مفهوم این جمله معتقد بوده و با ایشان، در این مورد، همفکر هستم و بارها، در «گوناز تی‌وی» و نوشته‌هایم، بشدت و با الفاظ بسیار خشن، در باره این مفهوم، نظرم را بیان کرده ام.

روشنفکر واقعی باید درد و بیماری اجتماعی و روانی، ملی، جامعه و ملت را بشناسد. او، باید نیشتر فکر و قلم را برداشته و بر جامعه بیمار رحم نکند. او باید، از داروهای بیهوشی و بیحسی اجتماعی (مانند دین دولتی، دولت و‌ مافیا، آموزش های رسمی، رسانه های تو‌خالی،  حقوقدانان ترسو، و ... تاریخ، رسم و رسوم و ... ) دوری گزیند و از راه و روش و شعارها و گفتار عوام فریبانه، پرهیز بکند. چرا که عوام فریبان، دایما رگ خواب مردم را در دست دارند و فضا را برای خواباندن جامعه و ملت آماده می کنند و نمی خواهند ملت، با درد زایمان و تحولی که باید بزاید و متحول بشود، روبرو بشود.
روشنفکر مسئول، باید، درد نوعی از جراحی اجتماعی را به باورها، سیستم، افکار، قوانین و ... جامعه و ملت، آن هم بدون ترحم وارد بکند تا جامعه و ملت از کانال رنج و درد تحول بگذرند.

به عقیده من؛ مسئولیت روشنفکری و روشنفکرانه، ستیز و دشمنی دایمی با پوپولیسم، عوام‌گرایی، عوامزدگی و فریب مردم است. حقایق تلخ را فریاد زدن، مسئولیت روشنفکری است.

روشنفکری که بر خلاف منافع زودگذر فردی و رفاه خود و خانواده‌اش حرکت می کند، نباید انتظار داشته باشد تا عوام و شستشوی مغزی شدگان در مدارس، دانشگاه ها، ادارات و سازمان‌ها و ... انگیزه‌ها و افکار  روشنفکرانه او را درک بکنند.

روشنفکر می داند که ملاک دیگران، میزان درآمد و رفاه افراد است اما نمی توان روشنفکر را با این نوع از ترازوها سنجید.

روشنفکر، در خط مقدم دفاع از منافع بلند مدت ملت خود قرار دارد. او، در صدر لیست بلند رهبران قدر ندیده ملت است. با این حال، او، منافع بلند مدت ملت خود را، بر جان، مال و رفاه شخصی ترجیح می‌دهد و همه چیزش را در جهت تامین منافع بلند مدت همان عوام فدا می کند.

اگر همه مردم و حتی دانشگاهیان در ایران کنونی، متوجه مفهوم مسئولیت اجتماعی و ملی روشنفکری شده بودند، روشنفکر مسئولیت پذیر، ارزش قابل دفاعی نداشت.

انصافعلی هدایت