آیا معلمان لایق تشکر هستند؟
چرا از روی تقلید از همدیگر، از معلمان سابق خود تشکر می کنیم؟
آیا معلم ها، ما را تنبیه جسمی و روانی نمی کردند؟
آیا معلم ها به ما توهین نمی کردند؟
آیا معلم‌ها ما را تحقیر نمی کردند؟
آیا معلم‌ها ما را شکنجه نمی کردند؟
آیا معلمان ما را مجبور به اطاعت کور کورانه از خودشان و دیگران نمی کردند؟
آیا معلمان ما را مجبور به سکوت نمی کردند؟
آیا معلمان آزادی‌های ما به عنوان دانش آموز را از ما سلب نمی کردند؟
آیا معلمان ما را مجبور به پذیرش سلطه و دیکتاتوری یک فرد بالا دستی، ناظم، مدیر، مدیر کل، شاه، رهبر و دولت نمی کردند؟
آیا معلمان ما را شستشوی مغزی نمی کردند؟
آیا وضعیت جامعه امروز و افراد جامعه، میزان توجه به انسانیت و حقوق انسان ها و‌حیوان ها و اخلاق و ... دست‌پخت معلمان ما نیست؟
آیا معلم‌ها، ما را مقلد بوجود نیاورده‌اند؟
آیا خود معلمان مامور و خدمتکار دولت نبودند؟
آیا خواندن و نوشتنی که معلمان به ما آموختند، توانایی زندگی، کار، اختراع، توسعه و درک جهان پیرامون و .. را به ما داده است؟
آیا در سایه معلمان و اساتید دانشگاهی، کشور و مللی عقب مانده، غیر دموکراتیک، ضد حقوق بشر، کلاهبردار، جوامعی غیر اخلاقی، اختلاسگر، دزد، رشوه خوار، انسان کش و حیوان کش و شکنجه‌گر و تسلیم نشده ایم؟
چرا و برای چه، از چنین افرادی تشکر می کنیم؟
آیا معلمان خدمت مفتی را انجام یا مامورانی معذور بوده اند؟
No comments:
Post a Comment