از رضاشاه کودتاچی تا انقلاب پنجاه و هفت، بخش مهمی از معلم ها در مدارس، نظامی و «سپاهی دانش» بودند و می‌خواستند، جامعه را به پادگان، مردم را به سربازان فرمانبر بدون جرات سوال کردن تبدیل بکنند.
آن‌ها، آموزش‌های پادگانی برای بزرگسالان را در مدارس هم بکار می گرفتند.
شستشوی مغزی، تحقیر، توهین، ترس، اطاعت مطلق، شکنجه‌های فیزیکی و اعمال خشونت، از راهکارهای تربیتی نظامی بود.
برای همین هم، آن نسل پادگانی، بعد از انقلاب، به دموکراسی، آزادی، حقوق بشر و محاکمات حقوقی اعتقاد نداشتند. اوامر را دریافت کرده، اجرا می کردند. چیزی به نام وجدان و حقوق انسانی بی‌معنی بود و است.
در نتیجه آن ایدیولوژی و سیستم شستشوی مغزی، ایران، به پادگان، مردم، به فرمانبران خمینی بدل شدند.
نه تنها ده‌ها هزار تن را در ایران شکنجه و اعدام کردند که در اطراف ایران هم، ده‌ها جنگ براه انداختند.
زیست ایدئولوژیک نسل‌های‌پادگانی، زیست دایمی در جنگ، کشتار، شکنجه، خونریزی، ترساندن و شستشوی مغزی پادگانی است!
ما نسل پادگانی‌ها، هم از تماشای جنایات، هم از انجام جنایات و هم از نقض حقوق ملل و افراد، در هر سطحی، در خاورمیانه، شهر و خانواده و ... لذت می‌بریم .
و این نسل پادگانی چنان ترسو است که جرات انقلاب علیه معلم‌ها، شکنجه‌گران و فرماندهان نظامیش را ندارد.
No comments:
Post a Comment