تعریف سیاست

 تعریف سیاست

سیاست چیست؟

هر کسی، هر سیاستمداری، هر فیلسوفی، هر فعالی، و هر ... برای این مفهوم گنگف با توجه به منمافعی که در پی دستیابی به آن است یا می خواهد از مضاری دوری کندف تعریفی داده است. به همین دلیلف تعریفی همگانی از این مفهوم وجود ندارد.

از دید ما، سیاست: زاویه دید هر انسان، نسبت به آینده است که با توجه به گذشته، حال، برای دستیابی به آن هدف یا دوری از آن، برنامه ریزی می کند.

با این تعریف، هر فرد انسانی، با هر جایگاه اجتماعی یک سیاستمدار است. فرقی نمی کند که آن انسان باسواد باشد یا بیسواد، زن باشد یا مرد، روستایی باشد یا شهری، کارگر باشد یا سرمایه دار، و ... جایگاه و موقعیت اجتماعی افراد، سیاسی بودن و سیاسی نبودن آن ها را تعیین نمی کند. همه به یک نسبت سیاستمدار و مسئول از سیاست هستند.

به نظرمف این ایده و تعریف، به ایده ها ونظریات اندیشمندان سیاسی، اجتماعی، دینی، فلسفی و ... مسلمان در قرون گذشته نزدیک است. چرا که آن ها سیاست را به سیاست "تدبیر نفس"، تدبیر منزل" . "سیاست مدن" تقسیم کرده اند و تمامی افعال فردی و اجتماعی هر فرد را رفتاری سیاسی و در جهت دستیابی به اهداف عالی تفسیر کرده اند.

چرا سیاست را به این شکل مفهئم بندی کرده اند و مفهوم بندی می کنیم؟

چون هر انسان را موجودی سیاسی و دارای توانایی بالقوه و بالفعل تعقل و آینده نگری می دانیم و می دانسته اند.

اگر تعریفی به غیر از این مفهوم بندی را در نظر بگیریم، سیاست را به عنوان یک امتیاز ویژهفبرای گروه های خاص اجتماعی در نظر خواهیم گرفت. آن گروه ها، به خاطر همین امتیاز از بقیه افراد در اجتماع، به مافیاهای متخصص، مافیاهای حزبی، مافیاهای قدرت طبقه حاکم می دانند. چه بخواهیم یا نخواهیم، آن ها بشکل مافیا سازماندهی خواهند شد تا تمامی جوانب قدرت را قبضه کرده، دیگران را از مسیر دستیابی به قدرت، به انواع بهانه هایی که خطرات یا مضرات ملی نامیده خولاهند شد، حذف خواهند کرد.

اگر امتیاز ویزه گروه های را بپذیریم، آن ها را تنها افراد واجد شرایط توانایی و اداره جامعه فرض خواهیم کرد که می توانند جوامع را اداره و رهبری بکنند. فرض بدون دلیل ما آن خواهد بود که آن ها بهتر از دیگران منافع کل جامعه را تشخیص می دهند. چرا؟ چون در تحصیل، سازماندهی، امور شغلی، تجمیع ثروت از نیروی کار یا ثروت دیگران به جایی رسیده اند، که می توانند جامعه را هم به همان جایی که خودشان ریدئه اند، برسانند. این توهمی بیش نیست. چرا که موفقیت آن ها در راستای منافع ضخصی خودشان، با ایتفاده از هر فرصت بوده است. آن ها چگونه می توانند منافع ملی -عمومی و یا مضار ملی-عمومی را بهتر از دیگران تشخیص بدهند؟

چرا که هر کسی، منافع و مضار ملی-عمومی را در ذهن خود دارد و آن ها را به عنوان اهداف تعیین می کند. ولی ممکن است، آن اهدافف با امکانات همساز باشند یا نباشند.

چخ کسی می تواند تظمین بکند که اهدافی که فلان شخص یا فلان گروه تعیین کرده است، بهتر و مفیدتر از اهداف دیگریان است؟

البته، افراد و گروه های متشکل و سازمان یافته، مافیایی عمل می کنند. آن ها با امکانات تبلیغاتی و مالی که در اختیار دارند، می توانند صدایشان را چنان بلند بکنند که همه آن ها را بشنوند. در مقابل، افرادی که سازمان  نیافته اند، از امکانات مالی و تبلیغاتی محروم هستند و نمی توانند صدایشان را به گوش عموم برسانندو آن ها شنیده نمی شوند تا انتخاب بشوند یا در میز انمتخاب منتخبان قرار بگیرند.

گروه های مافیایی، منافع و اهداف گروهی و فرد رهبری را به عنوان منافع ملی -عمومی نشان داده، آن ها را به عنوان تنها اهداف ممکن و مشروع به اذهان تحمیل کرده، دیگر راه ها را می بندند. تبلیغات و سر و صدای بلند و زیاد آن ها، اذهان اجتماعی افراد را کور و کر می کنند.

در حالی که آن چه آن ها در ذهن و برنامه هایشان دارند، یک تصویر ذهنی از منافع فرد رهبری یا منافع مورد انتظار همان گروه است که آنها در پی چگونگی تامین  اهرم های برای دستیابی به آن ها با توصل به نیروهای اجتماعی گسترده هستند. در اغلب موارد هم، نه می توانند و نه اراده ای برای تامین حداقل خوایت های ملی و همومی دارند. آن ها خواست های ملی-عمومی را به خواست های خودشان تقلیل می دهند. در حقیقت با قوه عقل آنساتن ها بازی می کنند. بازی فریب.

در نتیجه همین برداشت و رفتار از سیاست است که مردم و حتی طبقه تحصیل کرده و افرادی چون ... سیاست را هنر بازی با دروغ و توانایی فریب مردم برای تجمیع تمامی جوانب قدرت در دستان خود می دانند و تعریف می کنند.

لذا مردم هم در هیچ کجای این جهانف به سیاستمداران و شعارهای انتخاباتی آن ها اعتمادی ندارند اما با کور سوئی از امید به پای صندوق های رای می روند. مردمف در عمق وجودشان، حس می کنند که سیاستمداران با دروغ های زیبایشان، آن ها را کانالیزه می کنند تا با اخذ نمایندگی آن ها از طریق شرکت در انتخابات، بر قدرت، ثروت و منابع، جان و آزادی های آن ها بدون هیچ محدودیتی، دستیابی داشته باشند.

انصافعلی هدایت

چرک نویس- در سر کار